İki yıldan fazladır ayrı olan eski sevgililer, ailelerinin verdiği davet sayesinde tekrar bir araya gelir. Ancak birinin bilmediği çok büyük bir sır vardı ortada.
Felix kapıyı kapatıp içeri geçecekken çalan kapıyla ofladı. Herhangi birini çekecek durumda değildi ama yine de Yeji sese uyanmasın diye kapıyı açtı. Karşısında Hwang ve Lee ailesini gördüğünde yüzlerine kapatsa da yalandan gülümsedi.
"Hayırdır? Bir sorun mu vardı?"
"Oğlum torunumuzu merak ettik, o yüzden bir gelelim dedik."
"Roya uyuyor anne, başka zaman gelirsiniz."
Kapıyı kapatmak üzereydi ki bay Lee engel oldu. "Hyunjin'i görürüz o zaman Felix."
Hiç sormadan içeri girdiklerinde Felix sinirle kapıyı kapattı. İki ailede yüksek sesle konuşmaya başladığında hızlı adımlarla salona döndü. Hyunjin'in dizine sığınan küçük kızı kucağına alıp elinde ki emziği dudaklarına dokundurdu. Yeji hemen kabul ettiğinde gülümseyerek alnını öptü.
"Madem geldiniz ses yapmayın, bu evde bir bebek var. Ona göre konuşup eğlenin."
"Ay Hyunjin hiç böyle değil, sen fazla korumacı çıktın Felix." Bayan Hwang konuştuğunda Felix göz devirdi. Her aileye de siniri hala dinmemişti, dinecek gibi de gözükmüyordu.
"Hyunjin sizi kırmamak için ses çıkartmıyordur. Ama sizin kırılmanız benim umurumda değil. Roya sizin yüzünüzden uyanırsa ben kovmadan evimden çıkarsınız."
Daha fazla konuşma gereği duymadan salondan çıktı. Merdivenleri çıkarken gözü hep kızındaydı. Kucağında küçücük kalmasını seviyordu. Hyunjin'i kucaklamış gibi hissediyordu.
Odaya geldiğinde prensesini yatağa dikkatlice yatırıp yanına uzandı. Komodinde ki laptopu ve kulaklığını alıp salonda ki kamera görüntülerine girdi. Onlarla muhatap olmak istemiyordu ama yine de konuşulan şeyleri bilmek istiyordu. Kızı onların yüzünden kaybolmuştu Felix'e göre. Bu yüzden her şeyi bilmesi gerekiyordu. Yeji kıpırdanınca elini onun karnına atıp okşamaya başladı.
"Hyunjin-"
Hyunjin sertçe annesinin sözünü kesti. "Ne var anne?! Ne diye geldiniz?! Kızımı benden tamamen almak için mi?!"
"Sadece mutlu ol istemiştik.."
"Olmadım ama! Size defalarca söyledim, ben evlenmek istemiyorum! Kızımın bir babaya ihtiyacı yok çünkü! Onun babası yanında!"
"Felix tekrar gittiğinde ne olacak Hyunjin? Yeji bir babaya ihtiyaç duymayacak mı?"
Bu sözleri kendi annesinden duymak Felix'in kasılmasını sağladı. Bir babası varken Yeji'ye başka bir Baba bakıyorlardı resmen. Tam laptopu bırakmış yataktan kalkacakken elinde hissettiği ellerle durdu. Kafasını çevirdiğinde Yeji'nin onun eline sarıldığını gördü. Yerinden kıpırdayamazken küfür ederek laptopu tekrar kucağına aldı.
"Yeji bir babaya ihtiyaç duymaz, onun babası yanında. Ayrıca Felix gitmeyecek, kızımızı beraber büyüteceğiz. Ne kadar ayrı olsak da Yeji annesi ve babasıyla büyüyecek."
Hyunjin söylediklerinden sonra koltuktan kalktı. Daha sonra koridoru gösterdi. "Lütfen sinirim geçene kadar ulaşmayın bana. Kızıma da yaklaşmayın."
✨️
Hyunjin, Felix'in odasına girdiğinde kocaman gülümsedi. Çünkü Yeji babasının üstüne çıkmış bir şekilde uyuyordu. Ağzında ki emzikten çıkan sesler huzurlu olduğunu gösteriyordu. Felix de ellerini bebeğine sarmış uyumuştu. Bu Hyunjin'in yıllardır kurduğu bir hayaldi.
Yavaşça yanlarına yaklaşıp kızının üzerine eğildi. Yeji'nin tombul yanağını öptükten sonra okşadı. Daha sonra Felix'e döndü bakışları. Hiç düşünmeden hareket ederek dudaklarını Felix'in dudaklarına bastırdı. Saniyelik bir öpücüktü istediği ancak dudakları Felix'in dudaklarına değdiği an bundan vazgeçti. Sadece dudaklarını değdiriyordu, daha fazlası yoktu.
Tam geri çekilecekken Felix'in dudaklarını oynatmasıyla çekilmedi. Felix, Yeji'nin belini saran bir elini çekip Hyunjin'in yanağına koydu. Yavaş yavaş okşamaya başladı. Hyunjin gözleri kapalı bir şekilde sevdiği adamın dudaklarının keyfini çıkarmaya çalışıyordu.
En sonunda ayrıldıklarında Felix gözlerini açarak Hyunjin'e baktı. Hyunjin de gözlerini açmış, göz göze gelmişlerdi.
"Sana karşı koyamıyorum. Kızımı benden sakladığın için senin yüzüne bakmamam lazım ama senden ayrı kalamıyorum. Ayrı kaldığımız yılların nedeni senin boktan düşüncelerinken ben yine senden gidemiyorum. Neden sana bu kadar aşığım? Neden aklımdan atamıyorum seni?"
"Sen benden vazgeçemezsin, bende senden vazgeçemem. Yaptığım hatalar için özür dilerim. Sana çok aşığım."
"Hadi gel, beraber yatalım. Üç yılın sonunda senin kokunla güzel bir uyku çekmek istiyorum. Hem senin hem de kızımın güzelliğini izleyerek uyumak istiyorum."
İstediği gibi de oldu. Hyunjin yatağa yattığı andan itibaren gözlerini ondan çekmedi. Hyunjin uyuduktan sonra da gözlerini çekmedi. Uykusu gelmeye başladığında Yeji'yi ortalarına yatırıp saçlarını öptü. Daha sonra elini Hyunjin'in beline atıp kendine biraz daha yaklaştırdı. Hyunjin uyku sersemi kafasını ona daha çok yaklaştırdığında sırıtarak alnına değdirdi dudaklarını.
"Benim güzel miniğim."
...
sonunda aile oluyolar yavaş yavaş 🤏
hala favori fotoğrafım 🤏❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
