Size yer altında raylarla dolu bir tünelde sıkışan bir kaç kişinin hikayesini anlatsam?
Duru
Yağız
Eymen
Özgür
Elif...
Birbirlerini hiç tanımayan bu beş kişi bindikleri trenin yer altında yapılan kocaman bir tünele girdiklerini ve o tünelin aslında...
Allah'ım uzun zaman sonra şükürler olsun ki bölüm atabildim.
Ah ah nasıl zorlu bir süreçten geçtim bilemezsiniz, nasıl yaralar aldım, nasıl mücadeleler verdim, ne kadar yoruldum bilemezsiniz (alt tarafı ailemle başka bir şehire taşındık)
Neyse sonuç olarak burdayım ve muhtemelen artık üç günde falan bölüm atarım^^
Bölüm çok heyecanlı oldu bu arada.
Bol bol yorum yapmayı unutmayın.
Yıldızı parlatınplsss✨
Keyifli okumalar diliyorum Yorumlarda buluşalım.
Birde lütfen ama lütfen arkadşlarınıza önerin kitabı ve destek olun gerek beğenilerinizle gerek yorumlarınızla 🫀
Instagram ve tiktokwattpadkullanicis ve gamzeepolatq
Orda güzel şeyler paylaşıyorum🫀
Yine çok konuştum, neyse iyi okumalar dilerim🍓🫀✨💞🍇🦋🫐🥝🍄🍻🦄🐬
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben yürümeyi hep çok severdim. Kulağımda huzurlu bir müzik, tek başıma yürürdüm hep. Ama en çok ta yağmurda yürümeyi severdim tüm bedenim sırılsıklam olduğunda bile üşümez üşüsem de bunu hep görmezden gelirdim.
Bir adımım diğerinden hep daha hızlı olurdu, korkmadan sakince yürürdüm sokaklarda gece yarısı.
Etrafımda tanıdık insanları istemezdim yürürken, onlara sohbet etmek zorunda kalmazdım böylelikle.
Ama bir o kadar da yabancı görmeyi severdim... Yanımdan geçen her bir yabancının yüzüne uzunca bakar ve nasıl bir hayat yaşadığını merak ederdim istemsiz.
Yürürken ben kendi dünyama değim yerinde ise kendi kabuğuma çekilirdim.
Gel gör ki şuan da aynı durumu yaşayamıyorum.
Belki yarım saat belki daha fazladır yürüyoruz, açlıktan yorgun düşmüş bedenime bugün yürümek epey ağır geliyordu. Aslında sadece bana değil çünkü kafamı çevirip diğerlerine de baktığımda herkesin yorulduğunu görebiliyordum.
"Yolu yarılamışmıyızdır?" Sağ tarafımda elindeki telefonun fenerini etrafa tutan Elif'in sesiydi bu.
"İnan üçte bir- birini bile tamamla-madık" onu cevaplayan esraya baktığımda durumu hiçte iyi değildi. Soğuk soğuk terlemişti ve gözleri baygın bakıyordu.
Gözlerim yağıza kaydığındaözgürle birbirlerine endişeyle baktıklarını gördüm, sanırım Esra içindi bu endişeleri.
