Size yer altında raylarla dolu bir tünelde sıkışan bir kaç kişinin hikayesini anlatsam?
Duru
Yağız
Eymen
Özgür
Elif...
Birbirlerini hiç tanımayan bu beş kişi bindikleri trenin yer altında yapılan kocaman bir tünele girdiklerini ve o tünelin aslında...
Bölümde durudan daha çok yorulan biri varki oda bölümü yazan sevgili yazarınız me🙋♀️
Kitabın konusu o kadar ağırki inanın yazana kadar ebem ağlıyor.
Lütfen bunun bilincinde olarak okuyun ve yorum ve oy atın.
Keyifli okumalar 🫀🫐🍇🦄🍄😽😻🧡💛
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şimdi ne yapacağız?" Sesimin endişeli çıkmasına engel olamayarak konuşmaya devam ettim "merkezi nasıl bulacağız?"
Yağız derin bir nefes alıp cevapladı beni "yani yapacak pek birşey yok sadece önceliğimiz askerlerin yoğun olduğu yerler olacak" kafasını kaldırıp tavana baktı "ki bence bunu üst katlarda buluruz... Neyse ilerleyelim illaki yapacak birşey buluruz"
"Ama..." Kaşlarımı çatıp "ama?" Diyerek devam etmesini istedim.
"Ama biliyorsun ki olabildiğince hızlı gitmemiz lazım" Ben ne demek istediğini anlamaya çalışırken yağız birden koşmaya başladı "Koşacağız duru!"
Dumura uğramış bir şekilde olduğum yerde bir kaç saniye durduktan sonra ürpererek bende koşmaya başladım.
Yağızın peşinden ona yetişmeye çalışarak koşuyordum, adımları gerçekten büyüktü ve hızlı koşuyordu. Ama yinede aramızdaki fark açılmasın diye hızını frenlediğini biliyordum çünkü eminim ki yağız istese çok daha hızlı koşabilirdi.
Soluksuz bir şekilde koşmaya devam ediyorduk aramızda hiçbir iletişim olmadan, yorulmamaya çalışarak her bir zindanı ve çok nadir gördüğüm her bir kapıyı aşarak koşmaya devam ettik.
Artık kapılarla işimiz yoktu, yeraltına gidecek kapıyla bir işimiz yoktu... Artık bizim tek bir amacımız vardı oda merkeze varmak biran önce hemde!
Bizim tek amacımız esrayı kurtarmaktı!
Yağız yol sağ tarafa kaydığında sağ taraftan koşmaya devam etti bende peşinden sağ tarafa girip koşmaya devam ettim.
Kalbim deli gibi çarpıyor nefesim kesilecek gibi hissediyordum.
Her bir adımımız diğerinden çok daha fazla hızlıydı her bir adımımız daha aceleciydi Her bir adımımız daha sabırsızdı Her bir adımımız daha sertti Her bir adımımız daha emindi Ve her bir adımımız Esra içindi!
Düzensiz nefeslerim arasında hız kesmeden koşuyordum ama bacaklarımda derman kalmaması ayaklarıma ağrıların girmesi biraz sonra düşeceğimin göstergesiydi.
