Yalnız insan çok az bir sosyal anısı veya ilişki anılarını unutması çok zordur. Önce neden onu unutması gerektiğini düşünür. Onu son kez görene kadar derin derin hatırlar. Bu arkadaş veya sevdiği birisi ise bu çok değişir. Mesela çok eskiden belli iyi bir arkadaşıysa ilk başta unutması çok zor olur. Yeni arkadaşlar tanıştığında yine korkar. Yine aynı şeyler olcak diye. Aynı şeyler yapılınca anıları hatırlayıp üzülür. Şimdi bu konuyla ilgili bir olaydan bahsedeceğim. Furkan'ın çok sevdiği bir kız vardı. Ona deliler gibi uzun süreler boyunca aşık olarak devam etti. Ama bir yerde artık unutması gerekti. Çünkü uzun zamandır. Deniyor, ama olmuyordu. Ve gittikçe iyi olan şeyler son zamanlarda batmıştı. İlk ve son buluşması olan günde iyice bitmişti o günden sonraki konuşmadan sonra bidaha hiç yazılmaması ve onu unutması gerektiğini anlamıştı. Ne kadar zor olacak. olursa olsun. Bunu yapması lazımdı. İlk hafta çok iyi geçiyordu. Tam unuttum, diyordu. Taa ki o gün bir anda aklının içine o lanetli yazma fikri girene kadar girdikten sonra hergün her akşam sadece yazmak fikri geliyordu. Bu fikre karşı kendini tutması çok zordu. Çünkü o geçen bir hafta da birisiyle yine konuşmamıştı. Aslında kızı değil biriyle konuşmayı özlemişti. Ama tabikide onunla konuşmayı özlemişti o güzel hisleri özlemişti. Bu unutma işi nasıl bitti. Derseniz 10 günün sonunda furkan dayanmayıp yazdı. Ve mesajın üstünden üç saat geçti, cevap vermedi. Ve furkan mesajı sildi. Ve artık o kız bir kitabın bitmiş. Bir hikayesi oldu. Onu unutmak böyleydi. Bir yalnız mı böyle unutur bilmiyorum. Ama bir yalnızın bir kişiyi unutması için bir sebep lazım çünkü yoksa unutmaya bir gerek yoktu. Çünkü furkana hep iyi geldi. Taa ki o günlere kadar ondan sonra herşey bitmesi gerekiyordu, ve bitti. Bir arkadaşını unutmak nasıl derseniz onun da fazla bir zorluğu yok. Aslında herşey aynı bile diyebiliriz. Tek farkı o kişiyle aynı ortamda bulunma şartı diye birşey ondan tam ortamdan kopana kadar o kişiyi unutamazsınız. Onunla aynı ortamda olan arkadaşlarınızın yanına gidemekte çok zorluk çekersiniz. Onun yüzünü bir saniye bile görmek istemiyorsundur. Ama mecbursundur. Bir kişiyi unutmak yüzünden herkesi kaybedebilirsiniz. Ondan yanınızdaki insanların sizin istediğiniz şekilde olup olmadığına iyi dikkat edin. Yalnız bir kişiyseniz furkan bunu beceremedi. Çünkü hayatının başından belli yalnız olduğu için biraz sosyal olcam derken en başta kazandığı arkadaşlarınıda ve kendini de kaybetti. Bundan sonraki süreçte ki arkadaş seçimleri o şekilleri uyması zorunlu olacaktır. Uymadığı anda hayatına girmeden gitmelidir. Ve bunu herkes yapmalı sadece furkan veya furkan gibi olanlar değil herkes yapmalı. Yoksa onlar sizden tüm iyi herşeyi sizi yolun ortasında bırakabilir. Bide karşımızdaki kılıfa uymayan ama çok aşık olduğunuz birisi ise tam sırada yapmanız gereken aşkınızı unutup yolunuza devam etmektir. Ona yazmak yasak onu unutmak var. Tek seçenek onu unutmak. Ben o kişiye aşığım kendimi yada onu değiştiririm. Diye birşey yok siz yada o oyun hamuru değil. Ondan kimse değişmez. Burda bir örnek furkan bu hikâyenin başındaki kızı aslında önceden unutmuştu. Ve sonra bir anda mesaj gelince furkan'ın aklına girdi. Ve furkan ondan sonra hükümeti olan beyninin kontrolünü kaybetti. Yerini aşık birisi aldı. Ve mantığını kaybettiği için biryerden sonra mantıklı olan sonsuza kadar çabalamak oldu. Çünkü iyi gidiyordu. Taa ki bazı küçük detayları ekleyene kadar küçük parçalar herşeyi değiştirebilir. Ondan her küçük detayı ya boşver diye atlamayın. Hepsi önemli furkan bu küçük detayları ekleyip. Birkez daha düşündü. Ve son kez ona karşı bir adım attı. Ama o adımdan sonra gördüğü şeyler herşeyi açıkladı. Ve herşey burda bitti. Furkan unuttu. Ve yeni şeyler öğrenip. Bu hikayede böyle bitmiş. Demek isterdim. Ama olmadı. Çünkü yalnızlık felsefesi tek bir kişi bile hayatında zor olduğu için onu sonsuza kadar sadece kaybetme şansın var. Ama unutma şansın yok. Bunu furkan bize öğretti. Çünkü hayatın kimler gelip geçtiyse hiç kimseyi unutamadı. Her saçma alakasız bir zaman da furkan hep bir insan hatırlardı. O zaman anladım ki yalnızlar kimseyi unutamıyor. Birisi çok iyi anı hatırlıyorsa ona sen bundan çok yalnızsın dimi ? Diyin evet demesi çok yüksek ihtimaldir. Çünkü çok sosyal insanlar sadece abartı önemli şeyleri hatırlarlar. Doğum gününüz özel bir gün değilse onu bile unuturlar. Yalnızlar ile sosyal insanlar farklıdır. Sadece sizinle olan bir arkadaşın size verdiği değerle çok sosyal birisinin sizin arkadaşlarınız da size verdiği değerle yalnızın verdiği değer karşılaştıralım. İlk birşey olduğunda yanına koşan yalnız olan olur. Onun başka önem vereceği hayatında başka insan yoktur. Sosyal olan arkadaşın ise ilk önemli insanı hem olabilirsin. Ama olmama ihtimalin daha yüksek olsan bile yalnız olan sana daha çok önem veriyordur. Bu hep böyledir.
