My Clown

0.5

Gen her sabah yaptığı gibi neşeli bir şekilde Senku'nun odasına doğru ilerliyordu. O geceden sonra günler geçmişti. Asla bu konu hakkında konuşmak istemeseler de daha da yakınlaştıklarının farkındaydılar. Artık daha çok konuşuyorlardı ve çoğunlukla birlikte kitap okuyorlardı.

Dışarıdan Taiju ve Yuzuriha' yı gördü. Neyse ki yaptığı atıştırmalıklar hepsine yeterdi. Enerjik bir şekilde kapıyı açtı.

"Günaydınn!"

Senku ile hararetli bir şekilde konuşan Taiju ve Yuzuriha aniden sustular. Gen oluşan tuhaf ortamın farkına varmıştı.

"Bir sorun mu var?"

Korkarak sorduğu sorunun ardından odadaki tüm gözler kendisine çevrilmişti. Daha fazla endişelenmesine dayanamayarak Senku konuştu.

"Korkma hemen, sadece çıktığımızı söyledim. "

Senku gülümseyerek konuşmuştu ama olayı anladıktan sonra Gen utanmış ve tedirgin hissetmişti. Çünkü bu tür duyguları hiçbir zaman çevresinden iyi bir tepki almamıştı.

"İlk ben öğrenmiştim. "

Okuduğu gazeteyi indirerek kendini gösteren Byakuya gülümseyerek söylemişti bunu. Gen arkasındaki koltukta oturup gülümseyen adamı görünce daha da utanıp odadan kaçtı. Arkasından Senku gelmişti.

"Gen, bir sorun mu var?"

Senku kapının yanında dikilen gencin yemekte olduğu tırnakları kurtarıp ellerini tuttu. Tedirgin ve sorgulayan gözler buluştuğunda Gen konuştu.

"Ben biraz endiselendim sanırım. "

"Neden?"

"Arkadaşlarının nasıl bir tepki vereceğini bilmediğimden ve bir de baban."

Senku endişeli gencin ellerini bırakıp omuzlarından tutarak konuştu.

"Sorun yok Gen. Bizim adımıza mutlular. Üstelik onlar senin de arkadaşın ve bir de babam. Kötü bir tepki verme ihtimalleri yüzde 0."

Senku Gen'in endişelerini giderdikten sonra içeri girdiler.

"Gen-san Senku gerçekten sinir bozucudur. Umarım dayanabilirsin."

Yuzuriha konuştu Gen'in yanına gelerek. Sesini duyurmamaya çalışarak Senku hakkında konuşuyorlardı. Taiju Gen'in yanına geldi ve sarıldı.

"Ona iyi bak olur mu? Seni üzerse bize söyle."

Biraz ağlamaklı bir konuşma yapmıştı. Böyle anlarda fazla dramatik olabiliryordu.

Byakuya sessizce odadaki gençleri izledi. Oğlu için gerçekten mutluydu. Artık onun için daha az endişelenecekti. Senku'yu hastaneyde yalnız bırakmaktan nefret ederdi ve artık rahatlamıştı. Güvenir ve iyi kalpli biri artık oğlunu seviyordu.

♤♤♤

"Güle güle Byakuya-san."

"Güle güle gençler bir şey olursa beni hemen arayın. "

Taiju ve Yuzuriha da gidince yalnız kalmıştılar. Aralarındaki bu sessizlik Gen'i rahatsız ettiğinden ilk konuşan o olmuştu.

"Ee Senku-chan yapmak istediğin bir şey var mı?"

"Biraz kitap okurum diye düşünüyordum. "

Yatağının yanındaki komodinin üzerinde taş ve kayalar hakkında olan kitabı aldı.

"Yanıma gelebilirsin. Birlikte okuruz." dedi dışarıyı izleyen gence.

"Emin misin Senku-chan. Birlikte sıkışırız bence."