My FIrst Rival, My first Love

[Chapter 3: Cellphone]

Author's note:

dedicated pala ang chapter na to kay I_am_Lianna.. salamat sa pagsupporta sa story ko. hehehe.. XD

-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>-<>

Chapter 3: Cellphone

{Rachelle POV}

After kong ihatid si blake sa parking lot bumalik na ulit ako sa kwarto ni mama. Naabutan ko siyang nanonood ng palabas sa T.V.

"oh anak, nakauwi na ba si Blake?" tanong ni mama. tumango ako at pumunta sa maliit na cabinet sa kwarto. kumuha ako ng kutsilyo dun at hinugasan yun sa lababo.

"ma, gusto niyo ng mansanas?" tanong ko kay mama habang naghahati na ng mansanas.

"o sige nak, nagugutom na rin ako e." sagot ni mama.

after kong maihanda yung sliced apple lumapit ako kay mama at sinubuan siya.

"Kamusta ang class mo nak?" tanong ni mama.

"ok naman po." tipid na sagot ko. wala na rin naman ako makwekwento kay mama. paulit ulit lang rin naman ang nangyayari sa school sa umaga classe, sa tangahali kakain ka, sa hapon uuwi ka.

"ganun ba? e may bago ka na bang kaibigan?" tanong ni mama.

kaibigan? may kaibigan ba ako? di ko sure kong kaibigan ba ang tingin sa akin ni blake o ano pero feeling ko bumabait ngaun si Blake katulad nalng kanina ng ginawa niya sa akin. sa sobrang nerbyos ko di ko na alam kung ano ang gagawin ko buti nlng nandyan siya at tinulungan ako. nagpapasalamat tlga ako sa kanya. lalo na ng hinawakan niya ang kamay ko. pakiramdam ko safe ako pag ganun ang posisyon namin. I feel his warmth touch sa kamay ko.. kakaibang pakiramdam..

"nak?" bumalik ulit ako sa ulirat ko ng nagsalita si mama. napatingin ako sa kanya at sumagot.

"ah.. wa-wala pa po e. d ko naman po kailangan ng kaibigan sapat na po kayo sa akin." sagot ko kay mama. nakita ko na bahagya siyang napangiti at agad namn un napalitan ng lungkot. bakit kaya?

"nak, ayaw mo bang mas lumawak ang mundo mo? alam ko naman na masaya ka na magkasama tayo pero hindi pwedeng habang buhay tayo lang ang magkasama dapat maghanap ka rin ng ibang makikiramay sayo. katulad ng mga kaibigan."

"pe-pero-" she cut me off.

"promise me anak.. sasali ka sa mga clubs sa school mo at hahanap ka ng mga kaibigan ha.. wag mong paikutin ang mundo mo natayong dalawa lang ang laman niyan. maghanap ka pa ng ibang myembro ng mundo mo."

tumango nalang ako kay mama. maski di ko siya maintindihan kung bakit kailangan ko pang maghanap ng ibang karamay e siya nga lang sapat na. at mas hassle pa kung may kaibigan ka.. basta di talga ako sanay sa crowdy na place e... d ako sanay sa maingay na environment. ang gusto ko lang matuto at maiahon si mama sa kahirapan.

"at isa pa anak.. pakiabot pala ang bag ko." sabay turo niya sa bag niya na nasa couch ng kwarto. tumayo ako para kunin yun.

"salamat." inabot kay mama ung bag at may kinuha siya sa loob. nilabas niya ang wallet nyia at kumuha ng 3 thousand. para saan naman kaya yan?

"nak.. bukas magpasama ka kay blake.. magbili ka ng cellphone mo para may pangcomunicate tayo sa isa't isa." sabay abot sa akin ni mama ng pera. tinangap ko naman yun. ngaun alam ko na ang kahalagahan ng cellphone sa buhay. akala ko kasi dati puro laro lang ang laman nun nakikita ko kasi ang mga classmate ko na nag lalaro ng COC sa cellphone nila.