under the fame | mauro icardi

1.0

Antrenman çıkışı eve geldiğimde mutluydum açıkçası.Nil ile konuşa konuşa yemeğimizi yedik,dizimizi izledik.

Bayadır olmadığım kadar mutluydum.

Mauro ile yaşanan olaya negatif düşünmemeye karar verdim çünkü benim hakkımda böyle düşünmeye başlayabileceği gerçeği vardı.Ne evliydi,ne başka bir şey.

Nil ile dizimizi izlerken atıştırmalık almaya gidiyordum ve kapı çaldığında gittim ve açtığımda Mauro bekliyordu kapının önünde.

Gülümsedim ona.

Normalde bu olaydan sonra utanmam lazımdı,krize girmem lazımdı ama gülümsedim.

"Hoşgeldin!"dedim neşeyle ona."Hoşbuldum?"dedi sorgularcasına çünkü cidden şaşırmıştı bu kadar enerjik olmama.

"Gelmek ister misin yoksa bir şey mi soracaksın?"diye sordum ona kapıya yaslanarak.

"Şey,um,aslında bilmiyorum niye geldiğimi.Sadece ayaklarım beni buraya getirdi.Bir şekilde geldim neden bilmiyorum.Yani,şey,bilmiyorum seni görmek istedim.Mh,pardon saçmaydı size iyi eğlenceler."diye hızlıca konuşarak arkasını dönüp çıkacakken omzundan tuttum onu.

Mauro'yu ilk defa bu kadar gergin ve heyecanlı görüyordum.

"Mauro,sakin ol bi.Sorun yok.Gelebilirsin Türk dizisi izliyoruz Nil'le.Yabancı değilsin sonuçta."dedim gülümseyerek.

Gözleri yine bir dudaklarıma kaydı ve geri gözlerime çıktı ve o da gülümsedi.Kafasını sallayıp içeri girdi ve Nil'e selam verdi.

Tekli koltuğa geçti bende atıştırmalık alıp geri geldim salona.Nil"Ben yatıyım yavaştan çok yoruldum vallahi,hadi iyi geceler size."dedi ve esneye esneye uzaklaştı bizden.

Yine ve yine yalnızdık.

Bir kaç dakika sessiz kaldık.İkimizde sadece önümüzdeki diziye odaklandım varsayıyordum fakat üstümde onun gözlerini hissedebiliyordum.

Ekrana bakmayı bırakıp ona baktığımda garip bakıyordu.Daha önceden de garip.İyi anlamda,kötü değil.Hoşuma gidiyordu böyle bakması.

Çünkü ben ona hep böyle bakıyordum.

"Şey,sıkıldıysan diziden değiştirebilirim?"dedim konu açmaya çalışarak."Aslında direkt kapatabiliriz,sohbet falan etsek?"diye sordu tekli koltuktan kalkıp yanıma gelirken.

Gülümseyip kafamı salladım.

Mauro gülüp kafasını sallayarak aşağıya baktı ve ona garipsemiş bakışı attım."Noldu ya?Yüzümde bir şey falan mı var?"dedim ellerimi yüzüme götürerek.

"Hayır,hayır.Mükemmelsin.Sadece önce de de dediğim gibi.Bana bakma öyle,kontrolün dışına çıkmak istemiyorum amor."dedi ve deja vu yaşattırdı bana.

Ben de kafamı öne eğip şu an olanları bir gözden geçirdim.

Mauro İcardi,4 yaşından beri sırılsıklam aşık olduğum adam.Bana kendini benim etrafında kontrol edemediğini söylüyordu.

Gerçek gelmiyordu bu bana.

"Öhöm,sohbet falan?Nasıldı bugün antrenman?İmzaladın sözleşmeni de."dedim konuyu değiştirmeye çalışarak.

"Güzeldi,senin ki nasılsı?"diye geri sordu."Benim de iyi..."dedim kafamı sallayarak.

Uzun bir sessizlik oldu sonra.O kötülerden ama.Sonra Mauro sessizliği bozdu."Ecrin,sabah olanları konuşacak mıyız?Kaçmamalıyız bence."dedi Mauro arkasına yaslanarak.

Bende yaslandım ve "Peki,konuşalım bakalım."dedim ellerimi göğüsümde birleştirerek.

"Ecrin bak,çok ama çok uzun zamandır tanışıyoruz.22 yıl.Az bir süre değil bu ve bu yıla kadar ben sana farklı bir gözle bakmışım.Çünkü Wanda gözümü kör etti benim.Manipüle etti beni,çok kötü etkiledi beni.Ama şu an,şu an senin yanına giderken heyecanlanıyorum,senin için ekstra çaba sar ediyorum.Bilmiyorum,sadece senin yanında kendimi kontrol edemiyorum.Gülüşün,bakışların,vücudun,duruşun,her şeyin beni deli ediyor Ecrin galiba ben se-"diye hızlıca konuşmasını bitirmeden bölündük.