SİYAH KAN

~9~ SIRLARIN SONUÇLARI

Çınlama. Tek hisseetiklerim çınlama ve korku. Bir insan birisini kaybedecek kadar nasıl bağlanır bu yalan dünyada, hayatta? Ve o kişi ile nasıl bu kadar büyük bir işin içinde olur insan? Bazen insan bunlar asla hayatımda olmaz desede oluyor işte. Ve şimdi ise tek endişelendiğim Derekti. Ona karşı birşeyler hissetmiyorum, en azından böyle olmalıydı fakat onun için endişeleniyorum çünkü bu yola beraber girdik ve beraber çıkmalıyız. Hayatımızın devamı zorlu bir yol olacak fakat yaşamak sorundayız. Yaşam bize lütfedilen en önemli şeydir. Çünkü bu dünyaya geldiysek iki sebebi vardır. Ya geçmişteki hatalarımızın karşılığını alıyoruzdur ya da hata yapmamak için sınavdan geçiyoruzdur. Ve belki bunların ikisinide geçersek Tanrının sevdiği kulları olarak yolun devamında çok iyi şeyler olabilir. Sonuç olarak şu an önceliğimiz hayatlarımız. Ve ben savaşacağım, savaşmam gerekiyor...

"Willy!" Dedim bağırarak. Bir dakika geçmesine rağmen geri dönüş olmadı. Bir öksürük sesi duyunca bunun Antoinette Noir olduğunu anladım. Ona bakarak "iyi misiniz Antoinette Noir!" Dedim sakinliğimi koruyarak. Bana zayıfça cevap vererek "ben iyiyim. Andre Noir ve Willy Edeli bulman lazım. Ayağa kalkacak durumda değilim." Dedi anlaşılması zor bir sesle. Görevimiz icabı onu burada bırakabilir ve ölüme terk edebilirdim ama sonuçları ise Andre Noir tarafından pek iyi olmazdı. Sonuç olarak "hayır Antoinette Noir. Sizi burada ölüme terk edemem. Şimdi beraber kalkacağız ve siz yükünüzü bana vererek onları bulmaya gideceğiz." Dedim. Kafasını aşağı yukarı hafifçe sallayarak onay verdiğini gösterinde ilk önce dikkatli bir şekilde ayağa kalktım ve etrafı kontrol ettim. Ardından eğilerek bir omuzunu kendi boynuma doladım ve yavaşça kalktık.

Hafifte olsa yürüyebilmesi işimi daha da kolaylaştırıyordu. Beraber yavaşl1 yavaş adımlar attığımızda bir yandan Willy Edel ve Andre Noir' ı arıyorduk bir yandan çıkışı bulmaya çalışıyorduk. Birazdaha ilerlediğimizde ikisinide gördüm. İkiside yatıyordu, ses seda çıkmıyordu. "Antoinette Noir, sizden burda beklemenizi isteyeceğim. Merak etmeyin görüş açımda olacaksınız. Bunu yapabilir misiniz?" Diye sorduğumda "evet. Bunu yapabilirim." Bana yalvarırcasına bakan gözlerle "lütfen Willy Edel, Andre'nin hayatını kurtar. O benim için çok önemli." Dediğinde güven verircesine kafamı salladım ve "onları kurtarmaya çalışacağım söz veriyorum. Şimdi senin burada kalman lazım ve benimde yanlarına gitmem lazım." Diyerek kalktım ve yanlarına gitmeye başladım.

Yanlarına eğildiğimde ilk ikisininde nabzını ölçtüm. Şükürler olsun ki yaşıyorlardı. "Willy, Andre Noir! Uyanın!" Dediğimden birkaç saniye sonra Derek kendi kendine hırıltılar çıkarmaya başladı ve derinden derinden "Scralett, Scarlett." Diye sızlanmaya başladı. Onun tarafına geçip "uyanmamız lazım! Şimdi sen Andre Noir'i alıyorsun bende Antoinette Noir'ı ve güvenli bir yere geçiyoruz." Dediğimde kafasını onaylarcasına salladı ve yavaşça kalkarak Andre Noir'i aldı. Bende kalkarak Antoinette Noir'ın yanına doğru gitmeye başladım.

Yanına vardığımda konuşmaya ilk o başladı "Scarlett Edel, yaşıyor mu?" Dediğinde onu mutlu edercesine gülümseyerek "evet. Şimdi ise senide alıp buradan gideceğiz ve bir araba çağırarak sizi ilk hastaneye götürmeliyiz ardından bir otele yerleştirmeliyiz." Dediğimde bir tepki vermeden önüne döndü. "Willy hadi gidelim!" Dediğimde onaylarcasına bağrınca beraber burdan çıkmak için yola koyulduk.

Burasan çıktığımızda ise ben "bir araba göndermeleri için arıyorum. İlk önce hastaneye gitmeliyiz ardından ise sizi bir otele yerleştirmeliyiz." Dediğimde telefonumu çıkardım ve bize bir araba göndermelerini söyleyerek kapattım.

Araba geldiğinde dikkatlice Antoinette Noir ve Andre Noir'ı oturtuk ve bizde yanlarına geçerek şöföre en yakın hastaneye sürmesini söyleyerek gitmeye başladık.

Hastaneye geldiğimizde ise Antoinette Noir, Andre Noir'ı  hava vermek için bir yere götürdüler ve bizede temel kontrolleri yapmaya başladılar.

"Şimdi size sorduğum soruları dürüstçe cevaplamanızı istiyorum." Dediğinde kafasını onaylarcasına salladım. İlk önce omuzlarıma dokundu ve "bir acı, ağrı ya da rahatsız edici birşey var mı?" Dediğinde yok dercesine kafamı salladım. Aynı işlemleri boynuma, omurgama, omuzuma uyguladıktan sonra "son olarak güvenliğinizden emin olmak için sizi röntgene alalım." Dediğinde onaylayarak başımı salladım ve röntgen kısmına gittik.

Tüm kontroller bittiğinde ilk önce Derekin yanına uğradım ve onda birşey olmadığını söylediler ve ona da hava vereceklerini söylediler. Sonrasımda ise benimde hava almamı tavsiye ettiler ve bende kabul ettim. Çünkü her şekilde ve her an iyi kalmak zorundaydım.

Yaklaşık 2 saat hastane işleriylr uğraştıktan sonra arabaya binebilmiştik.

"Antoinette Noir, Andre Noir, sizi bu durumda bırakmak istemezdik fakat patlama hepimiz adına düzenlendiyse bizimde evimizi güvence altına almamız lazım. Sonuç olarak bizede yapabilirler çünkü biliyorsunuz ki sizinle bir ittifak kurduk ve buna hiç pişman değiliz. O yüzden evimizin güvenliğini en yüksek seviyeye çıkarmalıyız. Bunu anlayışla karşılayacağınıza inanıyorum. Şimdi ilk önceliğimiz sizin güvenliğinizi sağlamalıyız." Dediğimde otele doğru yol almaya başladık.

Otele geldiğimizde "Antoinette Noir ve Andre Noir adın bir rezervasyonumuz vardı." Dediğimde hemen hazır ola geçerek "dediğiniz herşey hazır efendim. Değerli misafirlerimiz çok rahat edecekler hiç şüpheniz olmasın." Dediğinde ona gülümsedim ve Antoinette Noir, Andre Noir'a dönerek "odanızda gereken herşey var. Kendinizi evinizde hissedin. Şimdilik gitmemiz lazım. Otelde rahat olabilirsiniz. Şimdilik iyi geceler." Dedim gülümseyerek ve ikimizde tekrar arabaya doğru yol almaya başladık.

Otele geldiğimizde ikimizde arabadan indik ve odamıza doğru yürümeye başladık.

Odaya geldiğimizde Derek kolumdan tuttu ve "Catherine birşey söylemem lazım" devam edecekti ki "bak Derek. Kötü bir haberse yarına sakla. Bugün ölümden döndük ve hayır, bugün kötü bir haber duymak istemiyorum. En azından şu an değil." Diyerek kolumu nazikçe çektim ve banyoya ilerlerken "Catherine her şeyi biliyordum." Dediğinde orada donup kaldım. "Ne demek her şeyi biliyordum Derek?" Dediğimde bana yaklaştı ve  "Bu patlama, karmaşa herşey planlıydı demek." Dediğinde o kadar sinirlenmiştim mi öyle sert bir tokat attım ki sesi fazlasıyla duyulmuştu. Ve sinirle konuşmaya başladım "her şeyi  biliyordum ne demek! Her şey planlıydı ne demek! Orada ölüyorduk Derek! Birde sen gelip senden gizli birşey yaptım diye bana kızıyordun! Benim yaptığım ikimizin hayatını kurtarmaktı! Ve kimseyede zarar gelmiyordu! Ama senin yaptığın... hepimizi öldürüyordu! Şimdi gelip her şey planlıydı diye rahat rahat söylüyorsun öyle mi? O zaman bende şunu hatırlatmak isterim. Eyer ben uyanmasaydım şu an orada kalmıştık ve belkide hayatlarımızı kaybetmiştik! Yakınımızda bir bomba patladı Derek! Ve o bomba yüzünden ölüyorduk! Antoinette Noir'ın halini göredin mi? O kadar kötü bir hale düşmüştü ki... kocası için öyle endişelenmişti ki... ya birisi ölseydi ne olurdu biliyor musun?" Diye konuşmam bittiğinde o başladı "Catherine, Antoinette Noir, Andre Noir için endişeleniyor musun? Onlar" sözüne devam edecekti ki onu engelledim "biz insanları öldürmüyoruz Derek! Biz sadece ilaç peşindeyiz! Eyer onlar ölseydi sorumlusu kim tutulacaktı hiç düşündün mü?" Diye sorduğumda sustu ve "bende aynı şeyi düşünmüştüm." Diyerek ona omuzumu çarparak diğer banyoya doğru ilerledim.

⚡

Selammmmm. Nabersinizzz? Bu bölüm biraz aksiyonlu ve ters köşe oldu (bence) peki bölümü nasıl buldunuz? Şimdi isterseniz sorulara geçelim:

Sizce Catherine bundan sonra ne yapacak?

Sizce Derek bu planı neden Catherine açıklamadı ve gizliden yürüttü?

Sizleri seviyorummmm❤❤❤❤❤. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınızzzzz😁😁😁😁. Bir sonraki bölümlerde görüşürüz🖐🏻 bye!🖐🏻🖐🏻🖐🏻🖐🏻🖐🏻