PROLOG

119 14 0
                                    

PAŹDZIERNIK 2016 ROK.
LOTNISKO, LUBLANA

-Jan, będę dzwonić tak często jak będę mogła - powiedziałam trzymając mojego młodszego brata za rękę.

-Obiecaj, że o mnie nie zapomnisz - powiedział dwa lata młodszy chłopak.

-Obiecuje.

To były ostatnie słowa które powiedziałam do brata przed wylotem do Polski. Zawsze fascynowała się tym krajem a teraz gdy dostałam się tam na studia wszystko jest za moim wyjazdem. No może oprócz mojego brata. Pogrążona w myślach zajęłam swoje miejsce w samolocie i wyjrzałam przez okno, gdzie dostrzegłam Jana że łzami w oczach. No cóż pora otworzyć nowy rozdział w swoim życiu.

do you even care? // Bojan Cvjetićanin Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz