Greatest Encounter (Unedited)

Kabanata 8

Habang nagsusulat ay hindi ko namamalayang napaluha na pala ako. Sa kalagitnaan ng pagsusulat ko ay natigil lang ako nang mabasa nito ang sunod na bahagi ng papel na susulatan ko. Naghintay ako nang sandali bago nagpatuloy sa pagsulat ng salita roon ngunit napunit lang ang parte niyon. Mapait akong natawa sa sarili.

Hanggang dito ba naman. Siguro ay nasobrahan ako sa hilig sa pagbabasa at pagsulat ng mga tula na hanggang sa ganito ay may naiisip ako.

Nabasa ko iyong parte na yon ng papel at kahit naghintay pa ako bago sumulat doon ay napunit pa rin ito. Kagaya nang sa amin ni Faith. Mag sorry man ako sa kanya nang paulit-ulit ay nasabi ko na iyong mga nakasakit sa kanya. Nasaktan ko na siya. At ang isang punit na papel, lagyan mo man ng scotch tape ay punit na papel pa rin.

Sa kabilang banda, naisip ko rin iyong mga sumunod na parte ng papel na hindi nabasa at napunit kung saan pupwede ko pang ipagpatuloy ang pagsusulat ko. At kagaya rin saming dalawa, hindi ang isang pagkakamali ang magwawakas sa kwento naming dalawa.

*****

FRAGILE 💓

You're as fragile as a piece of glass that is ready to break into pieces any moment it falls into the ground, while I was a soft blanket waiting for you there to land

I was always going easy on you

Just so I wouldn't see any crack

I was too afraid that if you do

I could no longer put your pieces back

I thought I was healing you

As I was giving you joy in my presence

And laughter through my jokes

But it breaks me that turns out I was also breaking you

Still, I remember it clearly,

When I first saw you and you looked at me fiercely,

I never knew that you'd turn out to be someone I'd care about mostly

Cause you're not like that and oh how much i adored you for being you

The way you think amazes me yet somehow I ask; you're just like them, but why are they not like you?

'Cause my love, your beauty is like the colors of the rainbow, tho there are many, but I find them all beautiful.