KARMA YOL

2

Ordaki şarkıyı 2016'dan beri dinliyorum :) sizde dinlemek isterseniz belki.

.
Anons ettikleri odaya geldik. Ve yollarımız ayrılmıştı haliyle. Bende her bir üye için ayrılan özel kısma gittim.

O sırada etrafımı süzdüğümde tam tamına yanımda 4 kişi vardı.
2 kız 1 erkek. Yanımıza gelen eğitmen dik ve aceleci adımlarla yanımda geldi. Elindeki kağıdı birbirimizin görmeyeceği şekilde dağıttı. Ve ardından önümüze geçip her haliyle belli olan özel konuşma için ağzını araladı,

"Arkadaşlar elinizdeki kağıtları kaybetmeyin. Bu kağıtlar,kaybolmanız takdirde yolunuz da geçen jandarmaya bildirebilirsiniz. Fakat elinizdeki kağıtlar kaybolursa,jandarma ekipi sizi sadece merkeze kadar bırakır, ki merkezden buraya kadar gelmek imkansızdır," dedi. Herkesin içinde küçük çaplı bir korku vardı.

Bu sözlerin yarısı bile..cidden korkunçtu. Ardından çok geçmeden tekrar konuşma yaptı,

"Sizi Şehirlerde bırakacak olan ekip, sizi Ülke'nin her hangi bir tarafına bırakabilir fakat bırakacakları yer ne sizin bildiğiniz bir şehir olacak ne de bir ekip arkadaşınızın bildiği bir yer olacak.

O yüzden partner alımı size bağlıdır," dedi. Etrafımdakileri süzdüğümde yanıma birisini alıpta almama durumunda kalmıştım.

Sağıma baktığım da,bir o kadar ürkek ve bir o kadar cesaretli görünen,güzel,kısa saçlı ve önlerinde kahküllü olan bir kadın vardı.

Açıkcası bu kızı ilk gördüğümde kanım çok ısınmıştı. Belki teklifimi kabul eder ve bu yola birlikte devam edebilirdik? En iyisi gidip şansımı kullanmaktı. Aksi taktirde olumlama olmazsa, bu yola tek başıma girecektim.

Kıza utangaç adımlarla yaklaşıp teklifimi sunmaya başladım, "Merhaba, bu yolda benimle birlikte olmak ister misin?" Dedim. Tüm pozitif duygularımı önüne sererek. Genç kız ise bu sorduğum soruyla gözleri parlamış ve sıcak bir gülümseme göndermişti. "Olur.. olalım. Adın ne?" Dedi.

Bense çok geçmeden, "Adım, Alisa" diye karşılık verdim. Tekrar sıcak bir gülümseme gönderip, "Adın güzelmiş. Bende Bike," dedi.

Aynısı yapıp bende ona sıcak bir gülümseme gönderdim. "Adın çok tatlıymış bike. Memun oldum," Oda, "Bende memun oldum. Alisa," dedi. Kısa bir süre sohbetten sonra aklıma bugünki konuştuğum çoçuk geldi.

Acaba o nerde? Ve partner hakkını kimde kullandı diye merak etmiştim.

Ve sonra kendi kendime -sana ne kızım? Erkek bulmaya mı geldin yoksa yarışmaya mı?- sonra bu dediğim şeyi saçma bularak hazırlık için herkesin birlikte toplandığı odaya doğru gitttik.

Şimdiden korkmaya başlamıştım. Fakat sonuç ne olursa olsun asla vaz geçmeyecektim ve sağ olsunki bike benim kadar cesaretliydi.

Ortam çok kalabalıktı ve çok kişi vardı. Ve birden herkesin içinde bulunduğu odada kapılar açılmaya başladı. Aralarında 3 metre kadar boşluk olan bu kapıların, sadece bir tanesinin içinden geçme gibi bir şansımız vardı.

Ve bu kapılardan geçen kişiler belirli bir yerden sonra karşılaşabiliyormuş. Bikeye bakıp hangi kapıdan geçmemiz hakkında konuşmaya başladık. O sırada etrafımızdaki kişiler birer birer kapılardan geçiyor,ardından gözden kayboluyordu.

Bike düşünceli ve hızlı bir şekilde etrafını süzerek eliyle, "Şu taraftaki siyah desenli kapıdan girelim. Oraya en az 1-2 kişi girdi ve birisinin bizimle aynı yere düşme olasılığı %88 derece imkansızdır.

Fakat diğer kapılara bakılırsak çok kişi girdi.

Ve aralarında gizli seçilmen bir ajan var. Bu bizim önümüze geçen bir engel olur. O yüzden bu taraftan," dedi. Bende dediği şeyle kafamı sallayarak onayladım fakat bir konu üzerinde kalmıştım.

Ve sorduğum soru kalbimin üzerinde ağır bir sancı girmesine neden olmuştu. "Eğer o kapı en kötü kapıysa?" Dedim.

O ise siyah kapıya doğru yaklaşıp ve cesaretimi toplamama yardım olacak cümleyi kurdu.

"Bazen en tehlikeli şeyler, en güzel sonuçlar verebiliyor," dedi.