Όταν υπάρχει αγάπη...

Κεφάλαιο 3ο

Η ώρα είχε πάει 9. Ο καθηγητής μας σηκώθηκε από το κάθισμά του και κατευθύνθηκε προς το πίσω μέρος του λεωφορείου, που ήμασταν όλοι μαζεμένοι...

Φ: Λοιπόν παιδιά, όπως είδατε στο πρόγραμμα, πρώτη στάση για σήμερα είναι η Ακρόπολη και το Μουσείο της Ακρόπολης... Ξέρω πως είστε κουρασμένοι, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο...

Όλοι: Οοοοοο.... :(

Φ: Δεν θέλω ούτε οοοο ούτε αααα.... Έτσι τα έχουμε κανονίσει και δεν αλλάζει...

Όλοι: Καλά...

Φ: Χααα... Έτσι μπράβο... (γελάει)

Για καλή μας τύχει έχουμε μαζί μας δύο από τους πιο συμπαθητιλούς καθηγητές... Ο κύριος Φουστανάκης είναι ο καθηγητής των γαλλικων και η κυρία Πλουμάκη μας κάνει Φυσικοχημεία και Βιολογία...

Μας κάνουν μάθημα από την πρώτη χρονιά στο Γυμνάσιο και έχουμε μάθει ο ένας τον άλλο...

Π: Εεεεε....

Ε: Έλααα...

Π: Πώς είσαι;;

Ε: Καλα...

Π: Απλά σε βλέπω κάπως χαμένη... Βασικά κοιτάς έξω σαν χαζή... :3

Ε: Άντε ρεε...

Π: Χαχαχα... Πόσο μ'αρέσει να σε νευριάζω...

Ε: ............

Π: Έλα βρε...

Ε: Απλά ξέρεις κάτι...;;; Με σκοτώνει που δεν τον έχω δει... Με σκοτώνει που είμαι στην Αθήνα και ξέρω πως δεν θα τον δω.... Με σκοτώνει που.... τον αγαπάω και απλά δεν τον έχω δίπλα μου όταν τον χρειάζομαι...

Θέλω να πάω να τον δω... Να πάω και να πέσω κατευθείαν στην αγκαλιά του... Χωρίς να μιλήσω... Η καρδιές μας και τα μάτια μας θα είναι αυτά που θα μιλήσουν...

Π: Εντάξει, φτάνει... Θα αρχίσω να κλαίω και δεν το θέλω... Σε καταλαβαίνω απόλυτα και το ξέρεις πολύ καλά... Νιώθω ακριβώς το ίδιο... Όμως προσπαθώ να μην το σκέφτομαι... Θέλω να περάσω καλά... Περιμέναμε πως και πως αυτές τις μέρες και δεν θα αφήσω κανένα να μου το χαλάσει...

Ε: Έχεις δίκιο... Συγγνώμη...

Δεν έπρεπε να της ξεκινήσω την κουβέντα... Ξέρω πως την πονάει περισσότερο... Δεν έχει καμία επαφή με τον Άρη... Τουλάχιστον εγώ έχω σε φωτογραφία στο κινητό μου, ένα αυτόγραφο του Βαγγέλη που γράφει "Με πολλή αγάπη στη Νατάσα... VK <3" Δεν πρόκειται να ξεχάσω εκείνη τη μέρα που σηκώθηκα και μου είχε στείλει μήνυμα μια κοπέλα... Είχα κερδίσει στον διαγωνισμό της και μου είχε πάρει αυτόγραφο... Ναι, για μενα... Τουλάχιστον ο Βαγγέλης είχε μάθει πως κάπου υπάρχει μία Νατάσα που τον στηρίζει και τον αγαπάει...

Όμως έχω βάλει στόχο να γνωρίσει ο Άρης την Παγώνα.... Με τον οποιοδήποτε τρόπο... ;)

Και ξαφνικά το λεωφορείο σταμάτησε... Παρόλο που είχα δει όλη την διαδρομή, δεν κατάλαβα ότι είχαμε κιόλας φτάσει... Η αλήθεια είναι πως η βαρεμάρα κυριαρχούσε, όμως όλοι ανυπομονούσαμε για την επόμενη στάση... Βόλτα στο Μοναστηράκι... <3

Έχω ακούσει τόσα πολλά γι'αυτό το μέρος και θέλω πολύ να πάω...

Και μόλις το σκέφτομαι μου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό αυτό το βιντεάκι που έχει ανεβάσει ένα κορίτσι στο Youtube με τον Βαγγέλη, όταν ήταν 16... Τότε που τον είχαν επιλέξει οι Playmen... Τον είχαν συναντήσει κάποια κορίτσια στο δρόμο και τον έβαλαν να τραγουδίσει το "Believe"....

Πάλι ο Βαγγέλης στο μυαλό μου... Ωχχ όχιιιι.... :( :(