Όταν υπάρχει αγάπη...

Κεφάλαιο 4ο

Σταματήσαμε έξω από το Μουσείο της Ακρόπολης...

Κατεβήκαμε από το λεωφορείο... Ξαφνικά με έπιασε μία τρομερή ζαλάδα... Δίπλα μου ήταν η φίλη μου η Μαρτίνα... Της έπιασα το χέρι... Ήμουν έτοιμη να πέσω και ήταν το πρώτο στήριγμα που βρήκα...

Μ(αρτίνα) : Εεεε... Αναστασία... Είσαι καλά...;;;

Ε: ..........

Κρατούσα με το ένα μου χέρι την Μαρτίνα και με το άλλο το κεφάλι μου....

Μ: Κύριε Φουστανάκηηηη!!!!

Γύρισαν όλοι και μας κοίταξαν.... Ο Φουστανάκης και η Πλουμάκη έτρεξαν κατευθείαν κοντά μου...

Με έβαλαν να καθήσω σε ένα παγκάκι λίγο παραδίπλα...

Φ: Κορίτσι μου τι έγινε;; Τι έπαθες;;

Ε: Απλά ζαλίστηκα... Λίγο...

Ακουγόμουν ελάχιστα...

Ευτυχώς είχε έρθει και ένας γιατρός μαζί μας...

Με είδε και ήρθε γρήγορα με τα πράγματά του...

Γ(ιατρός) : Τι της συνέβη;;;;

Μ: Καθώς έβγαινα από το λεωφορείο, έπιασε το χέρι μου και παραλίγο να έπεφτε κάτω... Απ'ότι είπε ζαλίστηκε...

Γ: Ας πάει κάποιος να της αγοράσει ένα χυμό...

Κάποιοι πήγαν για τον χυμό... Οι υπόλοιποι ήταν απομακρυσμένοι και μς κοιτούσαν... Δίπλα μου ήταν ο καθηγητής μου και ο γιατρός... Η καθηγήτριά μου, ήταν πίσω μου και η Μαρτίνα με την Παγώνα ήταν μπροστά μου...

Φαινόταν πολύ τρομαγμένες... Εγώ δεν μιλούσα... Ένιωθα πολύ αδύναμη...

Δεν ξέρω τι μου συνέβη... Ήμουν καλά...

Μετά από λίγο τα παιδιά μου έφεραν τον χυμό και ο γιατρός μου έκανε κάποιες ερωτήσεις...

Ένιωσα πολύ καλύτερα... Είχαμε χάσει περίπου 20 λεπτά από την ξενάγηση.. .

Όμως δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι ώστε να μην την χάσουμε...

Οπότε μας ξενάγησαν μέσα στην ώρα που είχε απομείνει... Μπορεί να μην τα είδαμε όλα αλλά άξιζε...

Εμένα η Πλουμάκη δεν με άφησε λεπτό μόνη... Με κρατούσε από το χέρι συνέχεια...

Όταν τελείωσε, ανυπομωνούσα να βγώ εξω...

Ήξερα πως σειρά είχε το Μοναστηράκι... Την ήθελα πολύ αυτήν τη βόλτα... Όμως δεν θα με άφηνε μόνη... Το ήξερα...

Βγήκαμε έξω και περπατήσαμε για λίγο, μέχρι που φτάσαμε στην πλατεία...

Δυστυχώς είχα πολλούς ''σωματοφύλακες'' μαζί μου... Αλλά πλέον δεν με ένοιαζε... <3

Ήμουν εκεί... Και ένιωθα μια μεγάλη σύνδεση μπορώ να πω...