Όταν υπάρχει αγάπη...

Κεφάλαιο 8ο

Μα τι στο καλο;;!! Δεν μπορει.. Δεν γινεται.. Καποιος μου κανει πλακα.. Αυτα μονο στα ονειρα γινονται.. Δεν το ζω...

Εδω που τα λεμε.. ναι.. το ζω.. Ο χρονος εχει σταματησει.. Το μονο που κανω ειναι να σκεφτομαι.. να σκεφτομαι... να σκεφτομαι.. Να βγω να του μιλησω;; Ή να κατσω εδω και να κλαιω τη μοιρα μου που εχασα την ευκαιρια να αγκαλιασω τον ανθρωπο που αγαπω περισσοτερο απ ολους..;; Κατι με κραταει.. Ισως να μην ειναι η καταλληλη ωρα.. Οχι δεν θα παω.. Λογικα γυρναει απο την σχολη.. Θα τον αφησω να ξεκουραστει.. Ας ελπισουμε οτι κανω την σωστη επιλογη..

Ο Βαγγελης εφυγε.. Κι εγω στεκομαι ακομη στη μεση του ξενοδοχειου, κοιταζοντας την πορτα.. 

Κ.Φ: Αναστασια τι κανεις;;

Ε: Οριστε;;

Κ.Φ: Λεω τι κανεις;; Γιατι στεκεσαι ακομη εδω;;

Ε: Ααα..Εεε ναι παω.. 

Προσπαθησα να κουνηθω ομως το βλεμμα μου εμενε καρφωμενο στο ιδιο μερος.. Πηρα την αποφαση να συγκεντρωθω και περπατησα μεχρι το ασανσερ.. Μεχρι να μπω στο δωματιο δεν ειπα λεξη. Μολις ανοιξα την πορτα, ετρεξα αμεσως στο μπανιο και αρχισα να κλαιω με λιγμους, προσπαθωντας να μην με ακουσουν...

.....

Μολις ανοιξα τα ματια μου.. Προφανως θα με πηρε ο υπνος μολις ξαπλωσα.. Σηκωνομαι. Κοιταζω γυρω μου.. Χμμ ωραιο δωματιο.. Η αληθεια ειναι οτι δεν του ειχα δωσει και πολυ σημασια οταν ηρθα... Μα καλα που ειναι τα κοριτσια;; Γιατι ειμαι μονη;; Τι ωρα ειναι;;

 Κοιταζω το κινητο μου.. Η ωρα ειναι 5 και εχω ενα μηνυμα απο την Μαρτινα.. "ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΕΛΑ. ΕΙΝΑΙ ΤΟ 312"

Δεν εχω καμια ορεξη.. Θα κατσω να δω τηλεοραση και να "επεξεργαστω" το δωματιο.. Πηγαινω προς το παραθυρο.. Τι θεα να εχουμε αραγεε;; Ανοιγω την κουρτινα.. Μετα ανοιγω και την μπαλκονοπορτα και με ενα αποφασιστικο βημα βγαινω στο μπαλκονι.. Ομως αυτο που ειδα, ηταν η καταστροφη μου...

ΓΕΙΑΑΑ ΣΑΑΣ <3 ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ <3 ΓΙΑ ΠΕΙΤΕ.. ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΔΕ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ;; <3