Seni Kaçıran Bir Mafya | Yoonmin Fic

1. Bölüm

Gözlerimi açtığımda karanlık bir odadaydım. Ağzım ve kollarım bağlı, bir sandalyede oturuyordum.

Kaçırılmıştım galiba.

-

Aniden odaya biri girdi ve ışıklar açıldı.

Yoongi: Ahh benim tatlı bebeğim uyanmış demek.

Ne? Tatlı bebeğim mi?! Bu kimdi ki!

Jimin: (Ağzı bağlı, boğuk bir şekilde bağırarak) Iıığğmm. Bıırakkk.

Çırpınıyor, yerimde durmuyordum resmen.

Yoongi: Şiit. Sessiz ol tamam. Çözeceğim seni.

Gelip beni çözmüştü.

Yoongi: Sakın ama sakın bağırma. Yoksa kötü şeyler olabilir.

Jimin: K-kimsin sen?!

Yoongi: Seni beğenen bir kedicik diyelim, ha?.

Jimin: Beni beğendiysen kaçırmana gerek yoktu! BUNU YANIMA GELEREK DÜZGÜNCE SÖYLEYEBİ-

Yoongi: Bağırmak yok demiştik, yanılmıyorum değil mi?

Ağlamaya başlamıştım.

Bana doğru yürüyerek konuştu.

Yoongi: Hadi ama ağlama bebeğim.

Ağlamalarımı susturup ona doğru döndüm.

Jimin: Bana böyle davranmaya hakkın yok!

Yoongi: Nasıl davranmışım sana bakalım?

Jimin: Bilmiyormuş gibi konuşma! Beni buraya benden izinsiz getirmeye hakkın yok!

Yoongi: Bu kadar rahatsız olacağını bilmiyordum bebeğim. Seni bırakacağım ama önce söylemem gereken bir şeyler var.

Jimin: Öncesinde bana o lanet olası "bebeğim" kelimesini söylemeyi bırak!

Yoongi: Kızgınken bile çok tatlısın be-, neyse. Artık söyleyebilir miyim?

Off... Tanrım bana sabır ver!

"Ne peki?" diye bakarak cevabı beklemeye başlamıştım.

Yoongi: Öncelikle seni bırakacağım ama bundan kimseye söz etmeyeceksin. Yani benim bir mafya olduğumdan.

NE?! Şu an bir mafyanın elinde miyimm?!

Jimin: T-tamam.

Yoongi: Söz ver.

Jimin: Söz.

Yoongi: İkincisi ve en önemlisi...Seni seviyorum.

Jimin: Ee napabilirim?

Yoongi: Benim ol bebe-... Sadece benim ol.

Jimin: Ne- Ahabsjabsjabsh. Senin mi olayım? Seni sevmeyi geç daha seni tanımıyorum bile?! Ahahah.

Sessizlik oluşmuştu aniden.

Sanırım kalbini çok kırmıştım.

Jimin: Ah, şey... İyi misin? Biraz ağır konuştum galiba.

Yoongi: İyiyim diyemeyeceğim. Evet, ağır konuştun.

Off naptım ya ben!

Yoongi: Gidebilirsin.

Çok üzgün görünüyordu gerçekten.

Ona doğru doğruldum ve elimi omzuna koydum.

Jimin: Bak gerçekten çok özür dilerim. Böyle olsun istemezdim. Ben, yanlış söyle-

Birden dudaklarıma yapıştı.

Onu hemen yitip geriye doğruldum.

Jimin: N-naptığını sanıyorsun sen?

Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi.

Başka hiçbir şey demeden hızla ordan uzaklaştım.

-

Jimin: Alo? Jungkook?

Jungkook: Jimin, noldu? Çok telaşlısın.

Jimin: Evet bir şey oldu. Acilen bana gel.

Jungkook: Tamam.

-

Ben film izlerken kapı çalmıştı. Bu Jungkook olmalıydı.

Jungkook: Oh Jimin-shii, noldu ya yüreğime indireceksin.

Jimin: Jungkook-ah, gel geç anlatıcam.

Jungkook: Tamam.

İçeri geçip koltuğa oturduk.

Jimin: Yiyecek bir şeyler ister misin?

Jungkook: Olur.

Mutfağa geçip atıştırmalık bir şeyler hazırlamaya başladım.

Tamam belki bunları Jungkook'a anlatmam yanlış olabilir ama olmayadabilir. Çünkü Jungkook benim bebekliğimden beri arkadaşım ve o bunları kimseye söylemez. Ona güvenim tam.

Atıştırmalıkları alıp içeri geçtim.

-

Diğer bölüm 💗💞