Survival and death

[Author-Rose Maung]
rose_maung

U/Z

ညလေအေးတွေက ပြတင်းပေါက်ကနေဖြတ်သန်းလို့ ကုတင်ပေါ်က ကောင်လေးပေါ် တိုက်ခတ်လို့သွားတယ်။
ကောင်လေးရဲ့ သေးငယ်တဲ့ပုခုံးလေးတွေက တလှုပ်လှုပ်တုန်ရီပြီး ငိုရှိုက်နေခဲ့တာကို ဘယ်သူမှမသိခဲ့ကြဘူး။

ကောင်လေး၏အမျိုးသားဖြစ်သူက ဒီနေ့ညလည်း ပြန်မလာခဲ့ပါဘူး။

သုံးနှစ်နီးပါးကြာမြင့်ခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့သူတို့အိမ်ထောင်ရေးဟာ တဖြည်းဖြည်းပျက်ဆီးလာတယ်။ယုံကြည်မှုတွေမရှိတော့ဘူး။ပျော်ရွှင်မှုတွေကရော ဘယ်မှာများလည်း။

ကုတင်တစ်ခုတည်း အိပ်နေရပေမဲ့ မပျော်ရွှင်နိုင်ကြတော့ဘူး။ သူတို့ယုံကြည်ထားခဲ့တဲ့ အခ်စ်ဆိုတာ သုံးနှစ်နီးပါးပဲ ကြာရှည်တဲ့ စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုလား။

မချစ်တော့တာထက် ပိုဆိုးတဲ့ အချက်က ဖောက်ပြန်မှုတဲ့ တကယ်ကိုသူပြန်ရလိုက်တဲ့အရာက ဖောက်ပြန်မှုတစ်ခုပဲ။

လှပတဲ့အတိတ်တွေကို ထိုအမျိုးသားကမေ့သွားပြီး နောက်ဆုံးကျန်ရှိခဲ့တဲ့ ကြိုးမျှင်လေးကိုပါ ဖြတ်တောက်ပြစ်ဖို့ စီစဉ်နေခဲ့သည်။

ဘယ်နေရာကစမှားယွင်းသွားတာလည်း....ဘာတွေကလွဲချော်သွားခဲ့မိတာလည်း။

အမျိုးသားဖြစ်သူရဲ့"ကွာရှင်းမယ်"ဆိုတဲ့စကားသံက သူ့ကို အမြင့်ဆုံးထိခေါ်သွားပြီးမှ ရိုက်ချလိုက်သလိုပင်။ရှိခဲ့ဖူးတဲ့ ကတိတွေက ဟာသတွေလိုမျိုး။ပြန်မရနိုင်တဲ့အတိတ်တွေက စောက်ရေးမပါသလိုမျိုး။

ဘယ်နှနှစ်ပဲချစ်ခဲ့ ချစ်ခဲ့ အခုလိုအဆုံးသတ်ကြသည်။ဒါတောင် သူက မထွက်သွားဖို့ ဒူးထောက်တောင်းဆိုနေချင်ခဲ့သေးတာ။

ထွက်ခွာသွားတဲ့ သူ့အမျိုးသားရဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို အကြာကြီးငေးစိုက်ကြည့်မိခဲ့တာကိုတော့ ဝန်ခံရမည်။ တစ်ဘဝစာ အပိုင်လို့ထင်မှတ်ထားခဲ့မိတဲ့ ကျောပြင်ကျယ်ဟာ အခုတော့ သူ့ကိုစွန့်ခွာသွားပြီ။ပိုင်လည်းမပိုင် ဆိုင်လည်းမဆိုင်တော့ဘူး။

ဆက်ချစ်နေမိသရွေ့ ရှုံးတယ်....

လက်လွှတ်လိုက်ရရင် ရူးသွားလိမ့်မယ်...