dernière lettre // obamitsu

Azalea

Mitsuri'ye,

Şu an bu mektubu, haberleşme amacıyla kağıda dökülen romantik yazıların en iyi yöntem olduğunu söylediğin için yazıyorum. Nasıl başlayacağımdan ya da ne yazacağımdan emin değilim.

Londra'ya vardığımızdan beri sana olan özlemim kelimelerle anlatılamayacak şekilde. Seninle birlikte olmadığım her an tarifsiz acı ve boşlukla karşı karşıyayım. Hayatımdaki her anım senin güzelliğinle anlam buluyorken bir anda senden ayrılmak ruhsal sağlığımı kötü şekilde etkiledi. Seni sevdiğimi ve her daim seninle olmak istediğimi zaten sen de çok iyi biliyorsun.

Sen benim her şeyimsin, seni ne kadar sevdiğimi anlatmaya kelimeler yetmemekle birlikte bu ayrılığı, bu boşluğu, bu acıyla dolu hayatı, senden ayrı yaşama fikrini reddediyorum. Seninle birlikte olmak, seninle var olmak, seninle yaşamak, seninle ölmek, benim en derin isteğim konumundaymış. Bunu senden fiziksel olarak ayrılınca anladım. Benim için tek bir hayat, tek bir aşk, tek bir gerçek var: Sen, Mitsuri...

Sevgilerimle, Iguro.

Dolma kalemden çıkan son mürekkep darbesiyle birlikte derin bir iç çektim. Bu mektuplaşma olayı belki aylar, belki yıllar sürecekti ve her seferinde bu kadar duygusallaşmayı kaldırabileceğimden emin değildim.

Bana olan hislerinin sona ermesinden, onu bıraktığımı düşünmesinden korkuyordum. Zaten bu yüzden elimden geldiğince kollayacaktım onu.

Daha romantik olacağını düşündüğüm için paragraflarımı yazarken eskitilmiş kağıt kullanmıştım ve olumsuz düşüncelerden kurtulunca kağıdı dikkatle katladım. Önceden hazırladığım zarfa yerleştirdim ve içine hızlıca kurumuş bir açelya attım.

Yanaklarımın kızardığını hissedebiliyordum, fakat Mitsuri'nin beni yargılamayacağının farkındaydım. Bu yüzden büyük bir özgüvenle zarfı kapatıp, aile simgemizi damgalayıp onun açması için mühürledim.

Mektubum ona ulaştığında gelecek cevabı beklerken heyecanlanmıştım, umuyorum ki hislerimi anlayacaktı.

(Yazar Notu: Açelya çiçeği aşık olunan kişiye duyulan özlemi ve kavuşamama durumunda hissedilen acıyı sembolize eder.)