Öz Ailem Mi?

4.BÖLÜM

Şuanda alışveriş merkezinin önünde elimizde 5'ten fazla poşetle Alya ile duruyorduk. Saat 6'yı geçtiği için ne bir otobüs ne de bir taksi bulamıyorduk. 

-Ya İdilim ben çıkarken babamla kavga ettim bizi almaya gelmez ara şu abilerinden bir tanesini.

Aramak istemiyordum ama sanırım şu an zorundaydım çünkü ikimizde çok yorgunduk.

-Şimdi Alas ile Emir şirkette. Baranın ehliyeti yok. Efeyede çıkarken haber vermedim. Bir tek Berkay kalıyor geriye ama onuda kızdırmıştım gelir mi acaba.

-Of İdil ara şu Berkay mıdır nedir.
-Tamam ya.

Sümüklü Berkay aranıyor...

-Efendim abicim?

-Birincisi ben seni daha abim olarak kabul etmedim ikincisi beni almaya gelir misin?

-Ben seni kardeşim olarak kabul ettim ama. Neredesin?
- ***** alışveriş merkezindeyiz.

-Kim var yanında?
-Alya. Arkadaşım.

-Tamam kapat geliyorum.

Ben seni kardeşim olarak kabul ettim ama.
Ben seni kardeşim olarak kabul ettim ama.
Ben seni kardeşim olarak kabul ettim ama.

Aklımda bu cümle yankılanıyordu.  Sanırım bende Berkayı kabul etmeliydim. Ama ondan önce Emir var. Emirle biraz kaynaşıyım sonra ikisinede abi derim. Diğerlerinin sırası daha gelmedi. Acaba annemle babama falan da mı desem. Onlar bana bu zamana kadar hiç kötü söz söylemedi. Neyse bakarız bi ara.

-Ee geliyormuymuş Berkay?
-Evet.
-Merak ettim tipini, bakayım bi.
-Off Alya saçmalama.

-O değilde sen ne zaman aileni kabul edeceksin?
-Bilmiyorum ama bu gün annemle babamı kabul edicem. Abi tayfasına ve Barana daha zaman var. Desemde sadece Emire derim.
-Peki bitanem sen bilirsin.

🧚🧚

Yarım saat kadar bekledikten sonra beyaz bmw kapının önünde durdu. Arabadan Berkay çıktı ve göz kırptı. Bizde oraya doğru ilerlemeye başladık.

-Ah İdil bunlar senin abin olmayacaktı!!
-Nasip kısmet Arya.

Ön kapıyı açtığımda içeride en soğuk bakışlarını atan Baran ile karşılaştım. 

-Bu niye geldi ya?
-Sanane. Geç arkaya.

Baranın ağzının ortasına çakıcam şimdi.

Arka koltuğa Alya ile geçtik. Poşetleri bagaja koyduk. Kendimizden geçmiş gibiydik. Yol boyunca Alya Berkay'a bakmıştı.

🧚🧚

Alya'yı evine bırakmıştık. Şimdi ise eve gidiyorduk. Baran bir şarkı açtı. Şarkının sözlerini kısık sesle mırıldanmaya başladım.

Sen bırak tutunmayı
Dünya bizi sarmalar
Deyim yerinde en içinde
Rengarenk acılar
...

Bu şarkıda aklıma okuduğum kitaplar geliyordu.

-Sesin güzelmiş.
Dedi Berkay.

-Teşekkür ederim.
Berkay biraz daha düşündükten sonra aynadan bana bakarak konuştu.

-Beril.
-Efendim?
-Bugün akşam yemekten sonra kafeye gidelim mi?

Hiç reddedemezdim. İhtiyacım vardı gerçekten.

-Olur.

🧚🧚

Eve gelmiştik. Kapıyı çaldığında Yasmin Abla açtı.  Bu gün annemle babamı kabul edecektim. Anne baba sevgisi görmeye ihtiyacım vardı.