2. BÖLÜM

615 30 56
                                    

Merhabaaa!

Hemen başlayalıım.

Beğendiğiniz ve beğenmediğiniz yerleri bana belirtebilirsiniz.

Medya; Beril İdil

🧚🧚

Kolumun deşilmesi ile uyandım. Kimin beni uyandırdığına bakmadan kapalı gözlerle sinirle bağırmaya başladım.
-Bana bak eğer kimsen buradan defolup gidiyorsun uykumu ne bölüyorsun be odun!
Bunları gözüm kapalı söylediğimden dolayı karşıdaki kişi kahkaha patlattı.
-Hayır yani birde utanmadan gülüyor!
-Aah hadi artık uyan kahvaltı yapacağız.
Gözümü açtığımda karşımda gülmemek için zor duran Baran ile karşılaştım. Gözlerimi kısıp ona bakarken yanımdan yastığı alıp hızla ona fırlattım. Ama kapıyı örtüp kaçtığı için isabet ettirememiştim. Saate baktığımda 10'a geliyordu.

Yani bugün cumartesi bu kadar erken uyanmak zorunda mısınız?

Kalkıp banyoya girdim. Ellerimi ve yüzümü yıkayıp giyinme odama girdim.

Üzerimi giyinip saçımı taradım ve aşağı kata yemek odasına indim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Üzerimi giyinip saçımı taradım ve aşağı kata yemek odasına indim.
-Günaydın kızım ne güzel olmuşsun.
-Teşekkür ederimm.
Sanırım babamın bu iltifatlarına alışmam lazımdı.
-Sonunda yemeğe gelebilmeye tenezzül edebildiniz İdil Hanım.
Bak İdil mi dedi o?
-Berkay elimin tersindesin bi ben vururum birde duvardan yersin. Bana bir daha İdil deme diyorum.
-Berkay mı?
Sinirle bana doğru baktığında babam tekrardan açtığımız kavgayı bozmak istermiş gibi konuştu.
Ki aslında buna kavga denmezdi. Ama kavga çok istiyorsa o İdil diyen ağzının ortasına bi vururum o zaman kavga başlar.
-Çocuk gibi didişmeyi bırakın artık. Beril sen abi diyeceksin. Berkay sende İdil demeyeceksin. İtiraz istemiyorum. Afiyet olsun.
Keyifle yemeğimi yedim.

🧚🧚

Şu anda salonda yine oturuyorduk. Gelen topuklu sesi ile merdivenlerde baktığımda annem ve Emir indi. Sonra babam ayaklandı.
-Evet çocuklar biz şirkete gidiyoruz aksilik çıkmaz ise akşam döneriz. Kavga etmeyin. Kızım seni üzerlerse beni ararsın.
Abi tayfası kaşları çatık bir şekilde babama bakarken babam geldi ve beni öptü.
-Ah ya bari Emir kalsaydı!
Babam güldü. Sanırım yaptığımı şaka olarak anlamıştı. Ki ben gayet ciddiydim. Emir ise gülüp göz kırptı.
-Hadi bakalım görüşürüz.
Kapıyı örtüp çıktılar. Onlar gittikten sonra daha fazla bunların tipine dayanamayıp bahçeye çıktım. 15 dakika kadar durduktan sonra daha fazla sıcağa dayanamadım ve soğuk kahve yapmak için içeriye girdim.

Allah'ım bu ne tipler. İlk defa evde kız görmüş gibi davranıyorlar.
Ben mutfağa doğru ilerlediğimde Alas odasına çıktı.

-Ne yapıyorsun?

Efenin sesiyle irkildim.
-Sanane.

Buzdolabından süt ve buz çıkardım. Buzu bardağın içine dökerken arkamda bir hareketlilik hissettim.
-Benimle bir daha düzgün konuşmazsan sonu kötü olur küçük hanım. Kendini affettirmek için banada soğuk kahve yapabilirsin.
-Kendimi affettirmek istemiyorum.
Dedim ve dolaptan cam pipetimi alarak kahvemin içine attım. Kahvemi alarak bahçeye yeniden çıktım.

Öz Ailem Mi?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin