Öz Ailem Mi?

1.BÖLÜM

6'ya kurduğum alarmın çalışı ile uyandım. Hızla duş alıp formamı giydim.  Akşamdan hazırladığım çantamı koluma taktım, şarjda olan telefonumu şarjdan çıkararak elime aldım ve odamdan çıktım. Annem uyanmış yemek hazırlıyordu. Babam koltukta uyuyakalmıştı. Abim ve ablam odasından çıkmadığına göre hâlâ uyuyorlardı. Annem beni görünce her zamanki gibi çemkirmelerine başladı.
-Heh uyanmış bizim kız. Az daha erken uyanıp kahvaltı hazırlayamıyormuydun?
-Anne 5'te falan mı kalkmamı bekliyordun?
-Cevap verme bana! Seni doğuracağıma taş doğursaydım. Neden doğdun ki zaten? Tüm ailemizin huzurunu bozuyorsun pislik! Çık git evden derhal!
Evet ailem buydu işte. Fiziksel şiddet uygulamazlardı. Sadece bir tokat atarlardı, birde saçımı çekerlerdi. Fiziksel şiddet uygulamazlardı ama psikolojik şiddet fazlasıyla uygularlardı. Ve bu tüm gururumu yerle bir ediyordu. Hızla okulun yolunu tuttum.

🧚🧚

Okul bitmişti. Saat 2'ye geliyordu. Evin yolunu tuttum. Kulaklığımı takarak bir müzik açıp telefonumu tekrar cebime koydum. Yaklaşık 2-3 dakika sonra müziğimin sesini telefon zil sesim böldü. Telefonumu alıp baktığımda babam arıyordu.
-Efendim?
-Koş kız kooş.
Ha?
-Ne diyorsun baba?
-Hastaneye gidicez koş eve gel çabuk.
Dedi ve yüzüme kapattı. Ne hastanesiydi şimdi bu?

🧚🧚

Hızla eve geldim. Kapıyı çaldım ve kapıyı babam açtı.
-Hızlı ol üzerini değiş birde seni bekleyemeyiz. Hızlı ol dedim ne dikiliyosun hâlâ!
Koşarak odama geçtim ve altıma gri eşofman üzerime beyaz sıfır kollu crop giydim. Saçlarımı hızla taradım. Akşam düzleştirdiğim için saçım düzdü. Dudak parlatıcısı ve maskara sürdüm. Ardından parfüm sıktım. Çanta alma gereği duymadan cebime kulaklığımı ve telefonumu alıp hızla odayı terk ettim.

🧚🧚

Kendimi daha fazla tutamadan sordum.
-Neden hastaneye gidiyoruz?
Ablam bilmiş bilmiş konuştu.
-Bebekler 17 yıl önce karışmış Beril. O yüzden gidiyoruz. Yani şükür senden kurtuluyoruz.
Ha?
-Nasıl yani!
Dediğimde biraz fazla bağırdığımı fark ettim ve babam aniden bağırdı.
-Kes çeneni Beril! Bir daha sesinin yükseldiğini duymayacağım.
Ha gerizekalı zaten bebekler karışmış ben gidicem yani sesimi bile duymayacaksın ya bu adamın vallahi kafasında sorun var.
Yanıma abim oturmuştu. Ve uyumamak için kendimi zor tutuyordum. En sonunda abimin omzuna kafam düştü. Ama tabii ki abim kafamı hızla çekti ve ardından tokat attı.

🧚🧚

Şu an hastaneye gelmiştik. Karşımızdaki sandalyelere karşı aile oturmuştu. Bir adam, bir kadın, bir çocuk ve birde kız vardı. Oradaki bir çocukla gerçekten çok benziyorduk. En sonunda sessizlik kapıdan içeriye giren doktorla bozuldu.
-Evet hepiniz hoşgeldiniz. Hastanemizin yaptığı karışıklıktan dolayı hepinizden özür diliyorum. İsterseniz hemen dna testine başlayalım.
O arada ben kalktım. Kan aldılar. Daha sonra o adam çıktı ve ondanda kan aldı. Sonra karşıdaki kız çıktı ondan ve babamdan kan aldılar.
-Sonuçlar 3 günde çıkar.
Dediğinde adam çıktı ve elindeki parayı doktora verdi.
-Daha hızlı çıkmasını istiyorum.
- Tamam beyefendi elimizden gelenin en iyisini yapacağız. En fazla 5 saat kadar beklemeniz gerekecek. Saat 7'de burada olabilirsiniz.
Hepimiz oturduğumuz yerden kalktık. Çocuğun gözleri benden bir an bile olsun ayrılmamıştı.

🧚🧚

-Kalksana. Sana diyorum Beril kalkarmısın babamı mı çağırayım?
Sesiyle uyandım. Abim başıma gelmiş beni uyandırmaya çalışıyordu. Uykulu sesimle aklımdan geçen soruyu dışımdan sordum.
-Saat kaç?
- 7'ye geliyor. Hastaneye gideceğiz. Çabuk hazırlan.
Dedi ve odadan çıktı. Hızla kalktım banyoya girip elimi yüzümü yıkadım. Maskaramı uyurken silmediğim için şuan öcüye benziyordum. Makyaj temizleme suyunu pamuğa sıkarak temizledim. Hemen dolabın karşısına geçtim ve giyecek bir şey aradım.