"La la la la la 1,2,3,4"
"1,2,3,4"
"Ama, hep sen kazanıyorsun Ferit birazda ben kazanayım."
"Ama sende hep böyle mızıkçılık yapıyorsun ağlayacaksan oynamayalım."
"Küstün mü?
"Evet, küstüm."
Tamam özür dilerim. Söz veriyorum bir daha asla mızıkçılık yapmayacağım hep sen kazanabilirsin."
"Hep mi?"
"Hep,"
"Seyran, sana bir şey sorabilir miyim?"
"Sor,"
"Eğer olurda biz ayrılmak zorunda olursak 30 yaşına kadar beni bekler miydin?"
"Eğer sen gidersen gelir miydin?"
"Gelirdim, peki sen bekler miydin?"
"Son nefesime kadar seni beklerdim."
"Söz mü?"
"Söz,"
/2 Sene Sonra/
"Ferit, Feriit gidiyor musunuz gerçekten?"
"Özür dilerim Seyran, benim elimde değil. Babam gitmemiz gerektiğini söyledi."
"Sen gitmesen olmaz mı? Ben ne yaparım sensiz?"
"7 yaşındaki bir çocuk tek başına ne yapabilir ki?"
"Sende haklısın ama sen gidersen ben çok yalnız kalırım."
"Eğer kendini çok yalnız hissedersen kafanı gökyüzüne kaldırıp yıldızlara bak, bende bakıyor olacağım. Söz veriyorum, bedenen yanında olamasam da ruhen hep yanında olacağım senin."
"Peki, söz verdiğin gibi geri gelecek misin?"
"Geleceğim, peki sen söz verdiğin gibi beni bekleyecek misin?"
"Bekleyeceğim... Eğer babam izin verirse, son nefesime kadar seni bekleyeceğim."
~
~
~
Bölüm sonu, umarım beğenirsiniz. İlk yazma deneyimim :/ bu yüzden kötü olmuş olabilir. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Nefesime Kadar+18
FanfictionO benim denizimin, en güzel kıyısı. Ferit ve Seyranın çocukluktan süren aşkı.