“İclal'e söylediklerin gerçek miydi?”
“Ya ne iclal'i Allah aşkına, annem kendi kendine konuşmuş kendi kendine kararlar vermiş. Benim ne İclal ile ne de başkası ile işim yok.”
“Pekii şuan var mı?”
“Ne var mı?”
“Şey işte”
“Ney Antep fıstığım söylesene.”
“Sevgilin işte,”
“Of Seyran, ne sevgilisi yaa”
“Olmadı mı hiç?”
“Senin oldu herhalde?” dedi, Ferit gözlerini kısarak.
“Yoo yok olmadı hemde hiç!” dedi, Seyran altını bastırarak.
Ferit soruyu havada bıraktığı için Seyran aynı soruyu utana sıkıla tekrardan yöneltti Ferite.
“Ee oldu mu?”
“Olmadı, olmadı Seyran. Senden başkasına bakmadım, bakamadım.”
İstediği cevabı almanın verdiği gurur ve mutluluk ile sırıttı Seyran.
Birlikte, çocukluklarının geçtiği o mahalleyi, o caddeleri ve o kapı önlerini gezmişlerdi tekrardan.
“Ee kalacak bir yerin var mı?”
“Ekip ile beraber geldiğimiz için otelde hepimize yer ayırmışlar. Ama ben kaçabilirim, tabii Esme teyzem kabul ederse.”
“Duymamış olayım, bizim evimiz senin evin.”
“Biliyorum, ama bugün otelde kalayım yarın size gelirim olur mu?”
“Tamam, bekliyoruz.”
“O zaman yarın görüşürüz.”
Farkında olmadan Seyranın evinin önüne gelmişlerdi.
“Gel bir kahve falan içeriz,”
“Yok sağol ben gideyim eşyalarımı yerleştireyim bide duşa girerim.”
“Tamam o zaman, görüşürüz.”
“Gel son kez sarılayım sana,” dedi Ferit.
Seyran çıktığı basamağı geri inerek Ferite sımsıkı sarıldı.
🐌
“Alo, kimsiniz?”
“Feritcim İclal ben, numaranı annen verdi.”
“Buyur İclal.”
“Şimdi sen yeni geldin ya, diyorum ki çay bahçesinde buluşalım. Hem sohbet ederiz bir de şu bizim işi konuşuruz”
“Bizim iş? İclal, ben çok açık konuştuğumu düşünüyorum.”
“Anladım ben zaten ama annen-”
“Annemin değil benim ne dediğim önemli.”
“Pekii, sohbet ederiz o zaman olmaz mı?”
“Yok sağol benim otelden ayrılmam yasak.”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Nefesime Kadar+18
FanfictionO benim denizimin, en güzel kıyısı. Ferit ve Seyranın çocukluktan süren aşkı.
