The Hier

PROLOGUE

DHON POV

it's been 5 years ng mawala siya...
lahat kami parang binagsakan ng langit at lupa ng tuluyan siyang pumanaw at iwan kami..
inilapag ko ang dala kong bulaklalak sa may lapida niya..

"kamusta kana? it's been 5 years... ngayon lang kita nadalaw, sorry huh, naging busy kasi ako sa state..hayaan mo mapapadalas na kitang dadalawin"
para naman akong kakausapin nitong kaharap kong lapida,
hays, kung nabubuhay ka pa siguro tyak na pagtritripan mo ko...

"pare tara na, nag-aalburoto na daw siya dun kakahintay hahaha" kurt top my shoulder..

tinabig ko ang kamay niyang nakapatong sa balikat ko
"tss. i know"
nagsimula na akong kumakbang paalis,
"anong oras siya nakarating dun?" tiningnan ko ang relo ko, 10:00am palang,
"napaaga naman ata ang dating niya ah" kung hindi ako nagkakamali mamayang 2pm pa ang dating nun..

"9:36 siya dumating, grabi talaga ang babaing yun, buti natiis mo ang kamalditahan nun, tsk.. tsk.." iiling iling na sabi ni Kurt, sumakay na kami ng kotse saka deritsyo na kaming pumunta sa airport..

pagdating na pagdating namin sa airport ay siya agad ang nakita ko,
lukot ang mukha, nanlilisik ang mga mata at nakacrosshand pa..
napapailing nalang akong naglakad palapit sakaniya

hahalikan ko na sana siya ng pingutin niya ang tenga ko, shit!
"FUCK!! OUCH!! HEY!!---"

"NAMONG LALAKI KA! BAT MO KO INIWAN SA STATE!!! BWISIT KANG IDIOT KA!!!!" hindi ko alam kong matatawa ako o magagalit kung dati maldita siya ngayon sobra pa sa maldita ang ugali niya, pero kahit ganun, mahal na mahal ko parin ang babaing to.. kahit anong mangyari proprotekhan ko at mamahalin pa ng sobra sobra si krist..

****FLASHBACK ****

5 YEASR AGO...

DHON POV

andito kaming lahat sa labas ng E.R hinihintay ang doktor na lumabas,
shit!!!
takot ang nararamdaman ko ngayon, dahil 3 oras na sa loob ng E.r si krist, lahat kami ay hindi mapakali dito, napapahilamos ako ng mukha sa pinaghalong kaba at takot..

ilang oras pa ang nagdaan ay lumabas na ang doktor, agad akong napatakbo sa doktor na lumabas
"kayo ba ang pamilya ng pasyente?" tumango ako bilang tungon
"pasensya na, ginawa na namin ang lahat... matindi ang matamong sugat ng pasyente.. she needs a heart transplant within 1h, kung hindi ay hindi kakayanin ng pasyente..."para akong nawalan ng lakas at pagasa sa narinig
"sa ngayon, kailangan natin siyang ipagdasal, im really sorry..." pagkaalis na pagkaalis ng doktor ay tumakbo ako paalis ng hospital, dahil ngayon ako kailangan ni krist, kailangan ko siyang hanapan ng heart donor, tinatawag ako ng mga kasamahan ko pero wala akong pakialam,

malapit na ang oras...
malapit ng mag-isang oras pero wala akong mahanap na heart donor, lahat lahat na ginawa ko, pero wala parin!!!
fuck this life!!!!
sinulyapan ko ang relo ko,
10 seconds nalang..

shit!!

9...

hindi ko alam pero umiiyak nalang ako dito sa loob ng kotse ko..

8...

hinampas ko ang manibwela ko sa sobrang sakit ang nararamdaman ko

7...

6...

5...

krist... mahal na mahal kita..

4...

3...

2...

wag mo naman akong iwan please...