Chapter 7

143 24 1
                                    

Zawgyi

           Jeongwoo စိတ္အေျခအေနမေကာင္းေသာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္နွင့္ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္သည္။သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ဝတ္ၿပီးေနာက္ အိပ္ယာထက္၌လွဲကာ အနားယူေနစဥ္ဖုန္းထဲသို႔ စာဝင္လာေသာေၾကာင့္ ယူၾကည့္လိုက္သည္။

            (     ၿခံေရွ႕မွာ ထားခဲ့တယ္။  )

            Jeongwoo စာ၏ဆိုလိုရင္းကိုသေဘာမေပါက္သည့္အျပင္ ဖုန္းနံပါတ္မွာလည္း မရင္းနွီးေသာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ စဥ္းစားေနသည္။ထိုစဥ္ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရသြားေသာေၾကာင့္ ဖုန္းမွတ္တမ္းကိုျပန္ရွာၾကည့္လိုက္ရာ

            "ဟိုလူပဲ...ဘာထားသြားတာပါလိမ့္။"

             Jeongwoo ၿခံတံခါးဆီသို႔သြားရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာစဥ္ အေမနွင့္ အကိုျဖစ္သူတို႔စကားေျပာသံၾကားလိုက္ရသည္။

              "သားေရ Jinwoo မုန္႔မွာထားတာလား။ၿခံဝမွာေတြ႕လို႔။"

              "ဟင့္အင္း သားဘာမွမမွာထားပါဘူး။ဘာမုန္႔မို႔လုိ႔လဲ။"

              Jeongwoo လည္း နားေထာင္ေနရာမွ အေလာတႀကီးဝင္ကာ Park မာမားလက္ထဲမွအထုပ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း

               "သားမွာထားတာအေမ။"

              ထို႔ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ လွည့္ထြက္ကာ အေပၚထပ္သို႔ေျပးတက္သြား၍ အခန္းတံခါးကို ကမန္းကတမ္းပိတ္လိုက္ ၿပီးမွ စိတ္သက္သာရာရသြားဟန္ျဖင့္ ေလပူမ်ားကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။

              "အဲ...ေနပါဦး။ငါကဘာကိစၥ အေမတို႔ျမင္မွာစိုးရိမ္ေနရတာလဲ။
              ဟူး...ၾကည့္ရတာ ေခါင္းထိၿပီးကတည္းက ငါတစ္ခုခုျဖစ္သြားတာေနမယ္။ပံုမွန္ကိစၥကိုေတာင္ အစိုးရိမ္ႀကီးေနတယ္။"

              Jeongwoo ယူလာေသာအထုပ္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေတြ႕လိုက္ရသည္က ေခ်ာကလက္ ကိတ္မုန္႔။သို႔ေသာ္ Jeongwoo ဝယ္လာေသာကိတ္မဟုတ္ေပ။ဆိုင္နာမည္နွင့္ ကိတ္အမ်ိဳးအစားမွာတူေသာ္လည္း ယခုကိတ္က အသစ္ျဖစ္ကာ ပံုစံပင္မပ်က္ေပ။

              "ဒီလိုက်ေတာ့လည္း ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ။ဟီး...ငါ့ကိတ္ေလးမစားရေတာ့ဘူး ထင္ေနတာ။"

Travel to my father's pastWhere stories live. Discover now