Chapter 3

162 29 2
                                    

Zawgyi

               "သား...ေက်ာင္းမွာအဆင္မေျပတာရွိရင္
အေဖတို႔ကိုေျပာေနာ္။"

               "ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္နဲ႔။သားကအခုမွ ေနေကာင္းခါစရွိေသးတာ။ပံုမွန္ေလးပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန သိလား။"

               တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးကို အခုမွမူႀကိဳပို႔ကာစကေလးလို တဖြဖြမွာေနေသာ Park ပါပါးနွင့္မာမား ကိုၾကည့္ကာ Jeongwoo ၿပံဳးလိုက္မိသည္။မိမိဘာသာ သြားမည္ဆိုတာကိုပင္လက္မခံ ေက်ာင္းထိလိုက္ပို႔ေပးၾကကာ ေက်ာင္းထဲမဝင္ခင္မွာတမ္းေႁခြေနၾကျခင္းေပျဖစ္သည္။

               "အေဖေရာ အေမေရာ စိတ္ခ်ပါ။သား ကေလးလည္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ေနရတာအဆင္မေျပရင္ ေျပာပါ့မယ္။ဟုတ္ၿပီလား။"

                Jeongwoo ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးၿပီးမွ ေက်ာင္းထဲသို႔ေျခခ်ခြင့္ရေလေတာ့သည္။ေက်ာင္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခံစားမိသည္မွာ တကၠသိုလ္နွင့္ အထက္တန္းတို႔၏ ကြဲျပားသည့္ ေလထုအေျခအေနပင္။

                ရိုးအီေနေအာင္ ျမင္ဖူးေနက် တူညီဝတ္စံုမ်ားအစား ေရာင္စံုပန္းခင္းထဲေရာက္သြားသည့္နွယ္ လွပေသာအေသြးအေရာင္မ်ိဳးစံုကို ျမင္ေတြ႕ေနရသည္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာပင္။ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားမွာ 2022နွင့္မတူညီေသာ္လည္း သူ႔ေခတ္နွင့္သူေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေနၾကသည္။

                အရိပ္ရအပင္မ်ားကိုေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားကာ အလွပန္းပင္မ်ားနွင့္ ပနံသင့္လွေသာ ေလ်ွာက္လမ္းမ်ား၊ခမ္းနားႀကီးက်ယ္လွေသာ စာသင္ေဆာင္မ်ား စသည့္ျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ Jeongwoo စိတ္ထဲတြင္စိတ္လႈပ္ရွား တက္ႂကြေနသည္။သို႔ေသာ္ ထိုတက္ႂကြမႈမွာၾကာရွည္မခံေပ။

                "အာ...ေက်ာင္းဝန္းကဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္က်ယ္ေနရတာလဲ။ငါအခုထိ စာသင္ေဆာင္ရွာမေတြ႕ေသးဘူး...ဟူးးးး"

                အေဆာင္ေပါင္းမ်ားစြာျဖတ္ေက်ာ္လာေသာ္လည္း မိမိစာသင္ေဆာင္မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ Jeongwoo စိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည္။introvert  တစ္ဦးျဖစ္သူမို႔ အျခားသူမ်ားကို စကားစမေျပာရဲသျဖင့္ ဒုကၡေရာက္ေနရသည္။

Travel to my father's pastWhere stories live. Discover now