Akay (Gerçek aile)

3. Bölüm

iyi okumalar 👨‍❤️‍💋‍👨

***

Kolumda ki saatten saati kontrol ettim.
On ikiye doğru geliyordu. Evimden bir kaç parça eşya ve unuttuğum cüzdanımı alıp çıkmıştım. Şimdi ise Doruk beni Akdemir ailesinin evine götürüyordu.

Onlara alışabileceğimi sanmıyordum, ama yine de nasıl insanlar olduğunu merak ediyordum. Belki kötü değillerdir, bana iyi davranırlar diye dülünüyordum. Hoş kötü davrandıklarını hissetmemiştim fakat insan yaşadıkları yüzünden güvenemez oluyor kimseye.

Aklıma gelen kötü anılarım ile kafamı yasladığım camdan çekerek başka şeylere odaklanmaya çalıştım, anılarıma dalıp gidersem sonum hiç iyi olmuyordu.

"Kötü mü hissediyorsun?" Doruk insan duygularından fazla anlamasa da anlamaya çalışırdı. Aklına geleni direkt söyler, ne sormak istiyorsa çekinmeden sorardı. Aramızda duygularını saklayamayan tek kişi oydu, rol yapamazdı ona göre değildi.

Doruk annesini beşinci sınıfın yaz tatilinde kanserden kaybettiğini söylemişti, iki yıllık savaşında kansere yenilmişti. Babası Mehmet amca işkolik bir insandı, onun için başarı her şeyden herkesten, çocuğundan bile öndeydi. Bu yüzden Doruk sevgisiz büyüyen bir çocuktu.

Doruk'tan dıygularımı saklamayı sevmezdim, iyiysem iyiyim kötüysem kötüyüm derdim.

"Korkuyorum." dedim karanlık sonu gözükmeyen yola bakarken. "Bence kötü insanlar değiller, en azından denemelisin." dedi ve devam etti "Yani onlar senin ailen sonuçta, gerçek ailen." dedi.

Kafamı salladığımda konuştu "Kötü insanlara denk geldin diye herkese o gözle bakamazsın, bu doğru olmaz iyi insanlar da var dünyada." dedi ve devam etti "Sevgiyi hak eden insanlar da var."

Kolunu açık olan cama yasladı bir kaç saniye bana bakıp geri önüne döndü "Sen farkında olmasan da çok güçlü bir kızsın, senin yaşadıklarını Güneş'in veya başka bir kızın yaşadığını düşünemiyorum, Allah korusun." dedi.

Gözlerimi yola çevirdim "Ben eminim sen doğru olanı yapacaksın, haksızlıktan nefret ettiğini ikimiz de biliyoruz." dediğinde ona baktım. Birbirimize güldükten sonra geri yola döndü.

"Sana iyi davranan insanlara kötü karşılık vermeyeceğine eminim, çünkü sen sana çocukluğunu zehir eden annene bile çalışıp para gönderen bir kızsın." dedi, nefesini dışarı verdi ve "Merhametini seviyorum senin." diyerek bitirdi.

***

Evin önüne geldiğimizde arabaya doğru yaklaşan takım elbiseli adamlarla arka koltukta ki sırt çantamı alarak arabadan indim.

Beni gören görevli kulaklığına basıp bir şeylerii söylerken geri çekilmişti. Doruk'ta arabadan indiğinde yanına gidip kollarımı beline sardım. O da kollarını bana sarıp saçlarıma bir öpücük kondurdu.

"Buralardayım ben, merak etme." dedi kısık bir ses tonuyla. Geri çekilerek el salladım ve açılan kapıya bakıp nefesimi dışarı verdim, sabah her şey daha kolaydı.

Açık kapıya doğru ilerlerken evin kapısının orda beni bekleyen aileye baktım.

"Orospu çocuğu!"

Arkamdan gelen ses ile hızla Doruk'a döndüm, Ulaş denen adam Doruk'a kafa atmıştı.

Hızla Doruk'un yanına gidip yüzüne baktım. "Doruk iyi misin!"

Doruk beni kenara ittirirken konuştu "Bu iki oldu." diyerek çocuğa yumruk atmıştı.

Çığlığım ile görevliler Ulaş'ı tutarak içeri götürmeye çalıştı, içerden çıkan ailenin diğer üyelerinden iki çocuk Ulaş'ı tutarak içeri sokarken Doruk'a baktım.