Akay (Gerçek aile)

5. Bölüm

Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayın, iyi okumalar <3

***

Hızla vurulan, vuruldukça ileri geri giden kapıya titreyen ellerimle baktım.

"Bir ihbarda-"

Kapıya vurulan sert bir darbe ile annemin cümlesi çığlığıyla birlikte yarıda kesilmişti.

Sesler kesildiğinde yutkunarak kadına baktım. Kapı tekrar yavaş bir şekilde tıklanmış, ardından tanıdık bir ses kulaklarıma ilişmişti.

"Akay benim, kapıyı açar mısın? "

Bu Barlas denen adamdı.

"Açmıyor mu abi?"

Gökalp'te buradaydı, kadının konuşması ile sakinleştirmeye çalıştığım vücudum ile ona baktım.

"Bunlar kim, seni nereden tanıyorlar?" Agresif bir şekilde sorduğu soruya cevap vermeyerek geri kapıya baktım.

"Adamlar orada mı?" Dedim kısık sesimle.

"Korkma, dinleniyor adamlar." Dediğinde titrekçe nefesimi dışarıya verdim. Ardından devam etti "Kapıyı açar mısın sana bakmam lazım."

Göremese de kafamı sallayarak kapıya doğru adımladım. Titreyen elimi kapının kulpuna koyup yavaşça indirmemle ikisi de içeri dalmıştı.

Önce ikisi de gözlerini bende gezdirdi ,daha sonra eski anneme baktılar. Barlas kafasıyla işaret verdiğinde Gökalp evi dolaşmaya başladı.

"İyi misin?"

Kafamı evet anlamında sallamamla o iğrenç kadının sesini duymam bir olmuştu. "İyidir tabi." Dedi Barlas'ın pahalı olduğuna emin olduğum kıyafetlerinde gözlerini gezdirirken.

Barlas kadına ters ters baktıktan sonra bakışlarını yumuşatarak bana döndü "Sen arabaya geç, geliyorum ben."

Eski annem lafa atladı "Yalnız artık sevgilinin de başı belada haberin olsun, bu arada Akaycığım bilmiyordum zengin sevgilinin olduğunu. İnsan bunca yıllık annesine söylemez mi?" Dediğinde Barlas sertleşip, soğuklaşan bakışlarını ona çevirmeden gitmem için kafasını oynattı.

Hızlı nefes alış verişlerimi düzenleyen, titreyen vücudumu sakinleştiren gözlerinden gözlerimi ayırarak dışarı adımladım. Dışarı çıkıp arabaya doğru ilerlerken yerde yatan iki adama bakmamaya çalıştım.

Siyah spor arabanın arka kapısını açarak binip pantolonumun cebinden kulaklığımı çıkartarak kulağıma taktım.

Kulaklığı telefonuma bağlayıp rastgele bir şarkı açıp kafamı olaya vermemeye çalıştım.

Yaklaşık bir kaç dakika sonra kapı açılmış, Barlas arabaya binerek çalıştırmıştı. Kulaklıklarımı çıkarttığım da konuştu "Dinle sorun yok." Dediğinde konuştum. "Diğeri Nerde?"

Camıma tıklanması ile korkarak cama doğru baktım. Gökalp el sallıyordu elimi kaldırıp ben de aynısını yaptığım da Barlas arabayı sokağın dışına doğru sürmeye başlamıştı.

Bakışlarını aynadan bana çevirdiğinde bakışlarımı kaçırdım. "İyisin değil mi?" Dediğinde kafamı evet anlamında salladım.

Oda kafasını salladığın da kulaklığımı geri takacakken tekrar konuşması ile durdum. "Sen neden bulaştın bu olaya?" Dedi yumuşak bir ses tonu kullanmaya çalışarak.

Sessiz kaldığım da devam etti "Anlatmak istemiyorsan üstünde durmam ama bulaşmamanı tercih ederdim." Dediğinde kafamı sallayarak kulaklığımın tekini taktım.