Karantina 6

🌸6. Bölüm🌸

Gördüğüm yüzle kalakaldım.Polisr verdiğim kişiydi bu. Kolumu çok sıkıyordu. Kolumu hızla çektim ondan.
Arkama dönüp karakola doğru koşmaya başladım. Peşimden geliyordu
Karakola yaklaşırken nefessiz kalmamla gözlerim kapandı...
Gözlerimi açtığımda içinde hiç birsey olmayan bir odada olduğumu anlamam uzun sürmedi kapının kilitli olduğunu biliyordum ama napacağımı bilmiyordum. Ceblerime baktığımda telefonumun alınmadığını fark ettim aptal bu adam aptal
Hemen WhatsApp'a girip "CİNAYET" Grubuna konum attım. Olayı yazarken kapının açılma hızıyla kalakalmıştım. Adam telefonumu fark edince buz kesilmişti. Muhtemelen kendini sorguluyordu kapı açık kalmıştı adamın yanından geçmem gerekiyordu anı hareketle kapıya koşarken adam beni tuttuğu gibi yanımdaki cam sehpaya fırlattı...

*Onur'un Anlatımıyla*

Burak ve Mert ile takılırken üçümüze aynı anda gelen bildirimden Zeynep'in gruba yazdığını anladık telefonu açtığımda Zeynep'in bir konum gönderdiğini gördüm konum işsiz biryeri gösteriyordu. ALLAH'IM YOKSA?! düşündüğüm şey umarım olmamıştır diyerek Mert'ten arabayı çalıştırmasını istedim. Sonrada o konuma gittik. Yıkık dökük bir ev vardı ve kapısı açıktı. Mert,Burak ve ben içeri girip odalara Baktık Ben ve Mert odalara bakarken Burak "ZEYNEP! ABİ ACİL BURAYA GELİN' Diye bağırınca içimden dualar ederek Burakın yanına gittim. Odadan girince gördüğüm manzara karşısında kalbim durmuştu...
Zeynep kırık camların arasında kanlar içinde yatıyordu...

*Zeynep'in Anlatımıyla*

Gözümü açtığımda hastanedeydim. Başımda Onur bekliyordu. Kurtulmuştum o pis yerden, KURTULMUŞTUM!
Ben oturmaya çalışırken Onur uyandı ve "güzelim napıyorsun!" Diyerek beni geri yatırdı. "Sadece oturacaktım Onur."
"Doktor yatmanı söyledi."
Hastaneden çıkınca Burak "Zeyno sana ne oldu böyle" olanları anlatınca hepsi bana endişeli endişeli bakıyorlardı. Onur bana "Güzelim bundan sonra sen nereye ben oraya hiç yalnız kalmayacaksın. Dedi bende onayladım.

Kelime sayısı:254
~Moonie's🌙