Karantina 6

🌸11. Bölüm🌸

*1 Hafta Sonra*

ZEYNEP'TEN

Onur, Burak ve Mert dışarı çıkmışlardı ve şuan evde tektim. Salonda koltuğa oturmuş telefona bakıyordum. Telefonuma gelen mesajla WhatsAqq'a girdim. Onur yazmıştı. Gelen mesaj ile kaşlarımı çattım.
"Güzelim biz bu akşam gelemeyeceğiz bizi bekleme❤️"
Neden olduğunu merak etmiştim.
"Neden gelemiyorsunuz?"
"İşimiz var güzelim"
Çok merak etmiştim ama baskı uygulamak istemiyordum. Peki yazıp telefonu kapattım, bu gece evde tektim. Dışarı çıkmak iyi olabilirdi, evde sinema gecesi yapabilirdim. Yada İzmir'i çağırabilirdim.

İzmir'i aramıştım, müsait değildi. İzmir gelmediği için sinema gecesi anlamsız olurdu o yüzden dışarı çıkmaya karar verdim, belki tek başıma piknik yaparım diye üstüme beyaz bir elbise giydim.

*Kıyafet Temsili*

Yanıma bir miktar para alıp dışarı çıktım.

Marketten birkaç parça şey aldıktan sonra eskiden ailem ile gittiğim yeşillik alanına gittim, Evde iken yanıma aldığım piknik örtüsünü çimene serdim ve örtüye oturdum. Yemeklerimi çıkarıp örtüye koydum. Ve kapılardan çıkarmaya başladım. O sırada telefonuma gelen bir mesaj ile yemekleri bırakıp telefonumu elime aldım. Onur mesaj atmıştı.
"Napıyorsun güzelim?" Yazmıştı.
Ona cevap vermek yerine fotoğraf attım.

*Siz bir fotoğraf gönderdiniz*

"O fotoğrafı kim çekti?"
Mesajı güldürmüştü, hemen cevap yazdım. "Zamanlayıcı" beni kıskanmadı hoşuma gidiyordu.
Telefom çalmaya başladı. Onur arıyordu. Telefonu açıp kulağıma dayadım. "Güzelim, tek başınamı gittin pikniğe?" Dedi, "Evet, seninde gelmeni isterdim." Dedim. "Gelmeyi çok isterim ama işlerimiz var güzelim, ben şimdi kapatıyorum geri ararım."
"Peki Onur, Görüşürüz." Bana veda edip telefonuma kapattı. Bende instagrama yüklemek için fotoğraf çekmeye başladım.

*Temsili*

*Temsili*

*Temsili*

*Temsili*

Akşam olmuştu ve hala buradaydım. Hazırlanıp gitmeye karar verdim. Eşyalarımı toplayıp yola çıktım. Hava çoktan kararmıştı o yüzden eve en hızlı şekilde gitmek istiyordum, yollar tekinsiz yollardı, hızlı adımlarla yürüyordum. Bar'larin oraya gelmiştim ve dikkat çekmemek için saçlarımı önüme toplayıp koşan adımlarla yürümeye devam ettim. Arkamdan çatur çutur sesler geliyordu ama önemsemedim çünkü burası çok kalabalıktı. Ara sokaktan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım ve adımlarımı yavaşlattım. O sokaktan çıkmama rağmen alkol kokuyordu ve midem bulanmıştı, arkama baktığımda yaşlı bir adam sekelleyerek peşimden geliyordu, arkamı dönüp adımlarımı hızlandırırken arkamdaki adam "Evladım, bana yardım eder misin"
Dedi. Adımlarımı durdurup yaşlı adama baktım. Yardım isteyen gözlerle bakıyordu, "Çocuklarıma sahip çıkmaya çalışıyorken sarhoş oldum lütfen bu sokağı geçmeme yardım et." Dedi, gerçekten yardıma ihtiyacı varmış gibi gözüküyordu. Kabul edip yaşlı adamın koluna girdim ve yürütmeye başladım.
Adam evini tarif ederken ıssız bir sokağa gelmiştik. Adamın bir eli bacağıma dokunduğunda onu ittim ve "Ne yapıyorsun?!" Dedim. Adam "Napıyorum?" Diyince adamdan uzaklaşıp koşmaya başladım. Sokağın çıkışını ararken bir el kolumu tutup kendine çekti ve ağzıma bir bez dayadı, nefes almamaya çalışırken bilincinin gittiğini hissettim.

Yazarken Zeynep'e sinir olmuş olabilirim(olabilirsiniz) ama kitabin
kuralını bozmayalım ehehehehe haydi diğer bölümde görişirikk