🌸3. Bölüm🌸

318 9 6
                                    

YAYINLANIŞ TARİHİ 28 TEMMUZ 2023

  *Zeynep'in Anlatımıyla*

Onur,Burak ve Mert biryere gitmişlerdi, bende evde boş boş takılıyodum. Nereye gittiklerini söylememişlerdi.
Merak etmiştim ama oyun salonuna gitmişlerdir düşüncesiyle mutfağa geçtim. Çikolatalı pasta yapıp onlara süptiz yapacaktım, Onur çikolatalı pastaya bayılırdı. "evde kakao kalmamış ya üf!"
Elime 100 TL aldım ve üşene üşene marketin yolunu tuttum. Kakao ve birkaç şey daha alıp eve döndüm, kapı açıktı? Kapıyı 2 kez kitlemiştim, KAPI AÇIKTI?! Sessizce yatak odasına geçtim.
Elime gelen cam sulugumu alıp evi turladım. Önden cam suluğum, arkasından ben gidiyordum.

 Önden cam suluğum, arkasından ben gidiyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

                    *Suluk Temsili*

Salondan sesler geldi. Ama nerde bende o cesaret? Yatak odasında yatağın köşesine saklanmış telefondan Onur'u arıyordum. Kahretsin! Onur'un telefonu kapalı.
Burak'ı aradım. Onunda telefonu kapalıydı!
En son Mert'i aradığımda açtı.

Mert:Ne oldu Zeynep?

Zeynep:Mert siz neredesiniz Burak ve Onur telefonlarımı açmıyor? 10-15 kere çaldırdım ikisinide!

Mert:Yanımdalar. Ne oluyor Zeynep? Önemli birşey mi var?

Zeynep:Yok ya alt tarafı evde hırsız var ne önemi?!

Mert:Şakanın sırası değil Zeynep ciddi bir iş yapıyoruz.

Zeynep:LAN NE ŞAKASI EVDE KİM OLDUĞU BELLİ BELİRSİZ BİR ŞAHIS VAR BEN BUNUN ŞAKASINI YAPAR MIYIM MERT!

Mert:Zeynep ciddi misin!

Mert:ZEYNEP! ZEYNEP!
                  *Arama sonlandırıldı*

*Onur'un Anlatımıyla*
"Ne olmuş?"
"Abi evde kim olduğu belirsiz bir şahıs var ve Zeynep o evde."
"SİKTİR! MERT BU ŞİMDİMİ SÖYLENİR ÇABUK ARABAYI HAZIRLA!"
Duyduğum şey beynime kan sıçratmıştı.  Evde belli belirsiz bir şahıs var ve önemli olan Zeynep o evde! Araba son hızda giderken ağzımdan küfürler sayıyordum. "AMINA KOYDUĞUMUN PİÇİ HELE ZEYNEP'E BİŞEY YAP NASIL SENİN ÖLÜM MELEĞİN OLDUYORUM OROSPU ÇOCUĞU!" Eve geldiğimizde arabayı köşede bıraktım eve doğru koşarken evden Zeynep'in bağırışlarını
duydum. "Şimdi siktim seni orospu çocuğu" O herife saydırarak eve koştum
Kapı açıktı. Eve girdiğim gibi Zeynep karşımda acı içinde bağırıyordu. "Siktim seni piç!" Diyerek adama daldım. "SEN KİMİN SEVGİLİSİNE EL KALDIRIYORSUN LAN!"
Burak da bana yardım ediyordu Mert ise Zeynep'e bakıyordu, sakinleştirmeye çalışıyordu. O herifin bilinci kapandığında onu bırakıp Zeynepe baktım. Mert'e sarılmış ağlıyordu...
"Güzelim sakin ol bak geçti, sen iyi misi-" Zeynep bana döndüğünde lafım yarıda kalmıştı. Zeynepin bir gözü morarmış, dudağı patlamıştı.
"ZEYNEP!"
"Onur ben iyiyim-"
"İyi falan değilsin Zeynep! Gerçeklerin farkına var artık. Sürekli güçlü olmak zorunda değilsin! Kötüyüm de, çok kötüyüm de artık Zeynep. Şimdi kalk hastaneye gidiyoruz.
"Onur-"
"Konu kapanmıştır Zeynep."

  *Zeynep'in Anlatımıyla*
Onur haklı olabilirdi, ama ben gerçekten iyiyim. İtiraz edemezdim çünkü Onur her an patlayabilirdi. o yüzden kabul etmek zorundayım...

   *Hastanede*

"Bak iyiymişim ciddi birşey değilmiş sana demiştim."
Onur sakin kalmaya çalışıyordu, o an susmam gerektiğini anladım yoksa
Onur her an patlayabilirdi. Hastaneden eve gelene kadar hiç kimse konuşmadı
Evde Onur direkt odaya gitti. Burak ve Mert salonda duruyordular.
Ben ise balkondan dışarıyı seyrediyordum. Yanlış birşey yapmadım...

Saat: 03.45

Herkes uyumuş, ben kulaklıkla müzik dinleyerek etrafı izliyordum. Ara sıra
Gözlerim doluyor, sonra normale dönüyordu. Etrafta kimse yoktu, ara sıra arabalar geçiyordu. Onur'un bana kırgın olduğunu biliyorum, ama nedenini çözemiyorum...

Saat: 06.02

Hala uyumamıştım uykum yoktu. Havanın aydınlanmasını izliyordum.
İçerden gelen sesle irkildim, Uyanan Onur'du, beni balkonda gördüğünde bir süre bana baktı, daha sonra birsey demeden yatak odasına geri döndü.

Canım acıyor... Onur benle konuşmadığında canım Yanıyor....

*3 gün sonra*

Onur beni sahil kenarına götürüyordu ben ise ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Onur'la arabadan indiğimizde Onur söze girdi...

"Zeynep ara verelim."

Tek bir cümle...Tek bir anlam... Tek bir söz... (saçma oldu akshkabdandjs)

"N-ne?"
"Ara verelim Zeynep. İlişkimize ara verelim. Şuan zor zamanlardan geçiyorum lütfen bana zaman ver."

Söylediği her kelimede gözlerim doluyordu, birşey diyecek halde değildim.... sadece başımı sallayarak
"Tamam" diyebildim titreyen sesimle. Devamını getiremedim, boğazım düğümlenmişti.

Onur'un telefonu çaldı. Ve hızlıca arabaya binip gitti...

Şok içinde arabanın gitmesini izliyordum. Onur arabayı hızlı duruyordu, muhtemelen acil bir iş vardı. Tek başıma kalmıştım... Bu hayatta tek başıma kalmıştım...

Gidebileceğim Tek yer annem ve babamın eviydi. Ama onlara ne olduğunu anlatamazdım- bir dakika! Annem ve babam tatile gitmiş, 2 ay sonra döneceklerdi. Evin anahtarı bende vardı. Ama şuan gitmeyectim...

Kulaklığımla muzik açıp yürüyordum,
Nereye gittiğimi bilmiyorum, sadece gidiyorum...

Odama girdiğimde kendimi direkt yatağa attım. Sadece uyumak istiyorum... Sonsuza dek uyumak...

Aga be Zeynomm :(

Eveeeeeeğt bir bölümün daha sonuna geldiiiğkkk kısa oldu biliyorum ama oteldeyim ve yapacak zamanım yok:(
Belki otelden dönünce bir günde iki bölüm atarım telafi için💖
Eğer bölümü beğendiyseniz beni oylayabilirsiniz✨️
                       
                    Seviliyorsunuzzz <333

Yeni bölüm yarın sizlerle🎉🎉🎉
      
         Yazar:Moonie's🌙
            Kelime sayısı:703

Karantina 6Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin