Sadece hayatını intikam uğruna yaşayan birini düşünün,işte o benim.Tek bir amaç için yetiştirildim.Tek bildiğim şey İntikam,Öfke,Kibir ve umut içimde biriken en güçlü duygular.
Ben çocukluk nedir?Bilmem
Ben Gülümsemek nedir?Bilmem
Ben sevmek,sevilme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evren Yılmaz 21 yaşında
|Seksendört-Kendime yalan söyledim|
Yıldıza basmayı unutmayın♡
Keyifli okumalarr
Nasıl bir his mutlu olamak?İnsanlar sebep yokken bile gülümseyin derler.Acı çekerken gülebilirmi bir insan?Onca yaraya rağmen gülebilir mi?İyileşmiyordu yaralarım sadece her biri susuyordu öylece.Artık acımıyordu yaralarım.Vücudumun bir parçası haline geldiler artık.
Soğuk rüzgar acımadan vuruyor tenime.Tıpkı geçmişte yediğim herbir tokat gibi.Yüzüme ne kadar rüzgar vursada etki etmez bana.İçimde fırtınalar kopuyor benim.Durmak bilmiyor içimdeki fırtınalar.
Eski bir köprüde tek başımayım.Herzaman ki gibi..Yalnız olmak huzur verir derler.Oysa ben hayatım boyunca yalnızım,bana acıdan başka birşey vermiyor.Kendimi ait hissetmiyorum bu dünya'ya,bu hayata ,insanlara..Sokaklarda bile yerim yok oysa.Sığdıramadım kendimi bu koca dünyaya.
Köprünün kenarına oturmuş,gökyüzünü izliyorum,insanlar için çok güzeldi gökyüzü.Tertemiz,dokunulmamış, kirletilmemiş...Gökyüzü bu kadargüzelken insanlar neden bu kadar kötüydü..Oysa hepimiz bir yereaitiz dünyaya..Gökyüzü,sonsuzdur tıpkı evren gibi..Evren sadece sonsuzluğu vâad etmez oysa.Kainât sahibidir.Sahip olamadığımız herşeyin sahibir.Evren insanları içinde kaybedecek kadar büyüktür.
Gökyüzünü izlemeyi severim.Gökyüzüne her baktığım da annemleymişim gibi hissediyorum.Sanki yanımdaymış gibi.Annem,onu çok özledim.Gökyüzü gibi çok güzeldi annem.Saf bir güzelliği vardı.Tertemiz,dokunulmamış ve kirlenmemiş bir güzelliği vardı, annemin.Hiç kokusunu bilmediğiniz birini özlediniz mi?Sesini bilmediğiniz?Hiç sarılamadığınız birini özlediniz mi?
Annemi gün geçtikçe daha fazla unutuyorum.Oysa unutmaktan korktuğum tek kişi.Sesini,Gülüşünü,kokusunu her birini unuttum.Yüzünü dahi unutmaya başlıyorum artık.Siz hiç birini unutmamak için kendinizle çelişkiye girdiniz mi?Ben girdim..
Derin nefes aldım düşünüyordum herzaman ki gibi.Engel olamıyorum kendime,düşünmeye.Artık Kendi içimde kayboluyorum.Çok ağır geliyorduartık herşey,en garibide neyin ağır geldiğini bile bilmiyorum.Vücudumdaki yaralar mı?Yada geçmişteki anılarım mı?
Gözlerimi kapattım,keşke gözlerimi kapattığımda düşüncelerimide kapatabilsem.İçimdeki susmayan sesleri susturabilsem keşke.Huzur istiyorum.Zihnimi,ruhumu rahatlatmak istiyorum..Çok yorgunum.Her geçen gün dahada yorgunum..Uykuyla bile geçmeyecek kadar yorgunum.
