Dicle, geçmişin izlerini silmek,geçmişi unutmak, yeni bir başlangıç yapmak istiyordu.
Ama yapamıyordu unutamıyordu o geceyi, annesinin yardım çığlıklarını, o iğrenç adamı... kimse geçmişin izlerini silemiyordu. Kafayı bulmak, herşeyi bir geceliğine...
Geçmişin bu kadar acı vermesi normalmiydi? Bu acının bir sınırı varmıydı? Varsa da benim çektiğim acının bir sınırı,sonu yoktu.
Dora ile küçük bir market alışverişinden sonra eve gelmiştik. Dora mutfakta yemek hazırlıyordu bense kıyafetlerimi dolabıma yerleştiriyordum. "Dicle hadi yemek hazır!" Kıyafetlerimin bir kısmını yerleştirememiştim "kıyafet yerleştirmem bitmedi Dora" birden kapı açıldı Dora kapıya yaslanmış sinirli bir ifadeyle bana bakıyordu "kaç saattir ne yapıyorsun sen Dicle" Tam cevap vereceğim sırada "ay tamam sus açıklama yapma itiraz da etmek yok hadi yemeğe" tripli ses tonu beni güldürmüştü bana ters bir bakış atarak gitti.
&&& "Eline sağlık her şey çok güzel olmuş" Dora cidden bu işi biliyordu bense makarna, menemen ve tost yapabiliyordum Aman ne yetenek! "Afiyet olsun. Dicle.. şey.. biraz konuşalım mı? Ona ters bir bakış attım ne konuşmak isteyeceğini iyi biliyordum çünkü. "Geçmişi unutmak için elimden geleni yapıyorum zaten Dora! Çaba sarf etmediğimi mi sanıyorsun? Ediyorum elimden ne geliyorsa yapıyorum ben zaten.. yapamıyorum,unutamıyorum! annemin çığlıkları hep kulağımda yankılanıyor, o iğrenç adamın yüzü gözümün önünden gitmiyor anladın mı? bidaha bu konuyu açma sakın!" Ses tonum baya yüksek çıkmıştı kendimi durduramamış, içimdeki nefreti kusmuştum, patlamıştım. Ama yanlış kişiye... Gözleri dolan Dora hiçbirşey söylemeden öylece duruyorudu "Dora ben çok öz-" "Sus daha fazla konuşma ne halin varsa gör Dicle! Beni rahat bırak ve git yanlız kalmak istiyorum" onu gerçekten kırmıştım yoksa Dora böyle davranmazdı.. Tek kelime dahi etmeden kalktım sofradan konuşmaya hakkım yoktu zaten.
&&& Saatler olmuştu uyumaya çalışıyordum ama uyuyamıyordum bir sağa bir sola dönüyor öylece duruyordum. Düşüncelerim ve geçmiş yine beni esir almıştı bunu durduramıyordum. Bazen kafama sıkmak sorunu kökten çözmek istiyordum ama yapamıyordum.
Dora'nında Muğla'da olduğu zamanlarda Canımız sıkkın olduğunda bara gidip kafayı bulurduk ve şuan tam olarak buna ihtiyacım vardı.
Yataktan kalktım odamdan çıkıp Dora'nın odasının önüne geldim kapıyı tıklattım ve yanıt beklemeden içeri girdim Dora tekli koltukta oturmuş dışarıyı izliyordu bana hiç bakmadı bile "Dora ben gerçekten çok özür dilerim bi anda patladım sadece" Dora soğuk ve tripli bir sesle "sorun değil Dicle takma kafana" Dedi. Bense çapkın bir ses tonuyla "Eski geceleri yad etmeye ne dersin?" Dora'nın gözlerinin içi parladı resmen. çapkın kız hiç akıllanmayacaktı.. "Harika bir mekan biliyorum" dedi Dora bana göz kırparak, bende "hadi hazırlanalım o zaman" dedim ona göz kırparak.
-&&&&- Hazırlanmamız bir saati bulmuştu ama değmişti cidden çok seksi gözüküyorduk.
Ben siyah mini bir elbise giymiş, boynuma zincir bir kolye takmış, siyah renginde yüksek bir topuklu, göz alıcı makyajım ve tabi kırmızı rujumla kombinimi patlatmıştım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
