🕷️KADER AĞI🕸️

1.BÖLÜM:TUTSAK

Merhaba arkadaşlar bu yazacağım ilk kitabım olacak umarım beğenirsiniz.
Eğer yazım yanlisim varsa şimdiden özür dilerim.
İyi okumalar.
BÖLÜM ŞARKISI-SEZEN AKSU *TUTSAK*

                   

Nefret ediyordum ailemden beni anlamadıkları için,nefret ediyordum bu kaderden beni buralara kadar sürüklediği için.Ama en çokta kendimden nefret ediyorum,bu olanlara ve karşımdaki adama boyun eğdiğim için.

Şuan lüks bir restorantta,benim ailem ve karşımda bana ruhsuz bir şekilde bakan,kalpsiz celladın ailesiyle bir akşam yemeğindeydik.

Herkes yemeklerini yemişti şuan ise benim ve karşımdaki celladımın yarın akşam ki nişan törenini konuşuyorlardı.Ağlamama çok az kalmıştı.Nişan, nasıl ve nerde olsun diye bana hiç sormamışlardı.Asıl sorun ise bunlar değil.Bu basit sorunlar sadece bana neden üzgünsün diye soranlara cevabımdır.Asıl sorun bana kimsenin bu adamla evlenmek isteyip istemediğimi sormamasıydı.

Zaten şuan bu masada varlığım yokluğum belli  olmuyordu.Taki ben "Biraz dışarı çıkıp hava almak istiyorum,burada çok bunaldım."diyene kadar.Masada ki bütün gözler üzerime döndü.Kimsenin bir şey demesine izin vermeyerek, hızlı bir şekilde sandalyeyi geriye doğru ittirerek yerimden kalkıp çıkışa doğru ilerledim.
Dışarı çıktığımda Çanakkale'nin temiz havasını içime çektim.

Bende buradaki çoğu insan gibi doğma büyüme Çanakkaleliydim.

Karşımda  eve yetişmek için koşuşturan insanları izlerken biri "Ceyda" diye adımı seslendi.Arkama döndüğüm de bu kişi abim Şuayip'idi.Abim ile aramız iyiydi ama en az onunda annem ve babam kadar beni anlamadığını emindim.

Yanima geldiğinde,bir kolunu omzuma atıp " Ne oldu iyisin dimi?"dedi.Abimi her zaman annem ve babama göre daha yakın hissetmiştim.En azından hâlimi hatrımı soruyordu.
"Evet iyiyim ne olduk ki ?"
" Hiç öyle bir sorayım dedim.Malum yarın akşam nişanın var e haliylen de çok yakında da evleneceksin.Ama sen sanki mutsuz gibisin, aranızda bir sorun mu var ? "

Sonunda biri mutsuz olduğumu görmüştü.Ama bu evlilik olmak zorundaydı.Aksi takdirde hiç iyi şeyler olmayacaktı ve ailem dağılacaktı.Onun için abime yalan söyledim "Yok hayır sadece biraz heyecanlıyım."deyip, gülümsemeye çalıştım.Ben gülümseyince abim de gülümsedi."Tamam o zaman ben içeri geçiyorum", deyip içeriye gidip gözden kayboldu.Tekrardan önüme dönüp yoldan geçenleri seyredip düşünmeye başladım.Nasıl buralara kadar gelip, nasıl bu esarete boyun eğdiğimi düşündüm.Düşündüm. Ama nasıl buralara kadar geldiğimi anlayamadım.

"Ne düşünüyorsun böyle dalgın dalgın ?",irkilerek yönümü sesin geldiği tarafa çevirdim.
Bu kişi POYRAZ KORALTAN' dı.
Hayallerimin katili POYRAZ KORALTAN' dı.

Ondan nefret ediyordum.
"Bu seni hiç ilgilendirmez." Yanıma yaklaşıp elini belime koyup beni kendine çekti.
"Senin ile ilgili olan her şey beni de ilgilendirir."dedi, yüzüme doğru fısıldayarak.

İğrenç bir şey söylemiş gibi yüzmü buruşturup hırçın bir şekilde,"Bana dokunmandan nefret ediyorum."Belimdeki elini itmeye çalıştım ama bu hareketim başarısız olmakla berber beni daha çok kendine çekti.
"Sırlarını çok zorluyorsun Ceyda."
"Sınırlarımı zorlarsam ne olur Poyraz", dedim sinirle.

Tam ağzını açıp bir şey diyecekti ama annem yanımıza gelerek;"Hadi çifte kumrular eve geçeceğiz artık,saat geç oldu."Annemin 'çifte kumrular  ' deyişini göz devirerek, Poyraz'ın elini belimden çekmeye çalıştım ama Poyraz'ın ayrılmaya hıç niyeti yok gibiydi.Çünkü belimde ki elini çekmek yerine daha çok sıkılaştırıdı.En son benim babam ile Poyraz'ın babası yani,Toygar Amca, geldiğinde el mecbur,istemeye istemeye elini çekip " İyi akşamlar herkeze "deyip,arabasına bindi.Bende arkamı dönüp, arabaya bindim.