Merhaba arkadaşlar sanırım bu geçmişin son partı olacak diye düşünüyorum
İyi okumalar dilerim.🤍🤍
7.BÖLÜM: GEÇMİŞ
Hala Poyraz'ın dediğine inanamaz şekilde, gözlerimi belerterek Poyraz'a bakarken Poyraz ise dediğinin sanki normal bir şeymiş gibi, utanmadan suratıma bakıyordu.
Sonra ise,
"Düşünmen için yarın akşama kadar vaktin var" ,deyip bana hiç bir söz hakkı bulundurmadan gitti.
Ben halâ onun gidişini izlerken şaşkınlığımı koruyordum.
Anlamıyorum neden benimle sevgili olmak istiyordu ki.
Benden yaralanmak mı? istiyor asla izin vemem.
Bana gerçekten âşık mı? Hiç sanamam.
Çünkü aşık olan insanın sevdiğine bakınca gözleri parıldar ama onda böyle bir parıltı göremiyordum.
Aklıma gelen bu fikrilerle derhal odama koşup elime telefonumu aldım.
Telefonu açıp tam abimi arayıp Poyraz 'ın zorla benim ile zorla sevgili olmaya çalışacağını söyleyecektim ki aramadım.
Çünkü eğer abime söylersem abimde Poyraz,a neden böyle bir şey yapacağının hesabını sorar ve Poyraz'da beni polise ihbar ederdi.
Onun için abimi aramayacaktım daha doğrusu arayamayacaktım.
Yatağıma oturup düşünmeye başladım.
Bir insanın hayatına kıydım ve hapse girmemek için tanımadığım biriyle sevgili olmak zorundayım.
Düşündüm...ve hayır asla bir adama boyun eğemem.
Yatağımda biraz daha oturup düşündükten sonra aklıma bir fikir geldi.
Hemen kıyafet dolabımın önüne geçip rastgele kıyafet seçip giydim.
Saçlarımı üstten sıkı bir at kuyruğu yaptım,
Son olarak da bilekte biten botlarımı ve hırka mı alıp dış kapıya doğru ilerledim.
Çantamı alıp dışarı çıktığımda Aralık ayında olmamıza rağmen hava gayet güzeldi.
Yoldan rastgele bir taksi durdurup bindim.
Taksi şoförü bana,
"Abla nereye gidiyoruz",diye sordu.
Ben de hiç tereddüt etmeden,
"En yakın karakola" ,diye cevpa verdim.
O beni ihbar etmeyecekti ben şuan karakola gidip kendimi ihbar edecektim.
Bu zevki ona yaşatmaktansa ben kendim gider kendimi ele veririm.
Taksi an yakın karakola doğru giderken ben de çantamdan telefonumu çıkarıp saate baktım.
Saat tam şuan beş buçuktu.
Taksi durduğunda karakolun önüne gelmiş olduğumuzu anladım.
Taksiye olan borcumu ödeyip taksiden inip binanın önünde durdum.
Binanın önünde durup içeri girip çıkan polislere,ellerinde kelepçe olup kameralara bakıp
"ON ÜÇ YAŞINDA Kİ KIZIMI TECAVÜZ EDİP ON ÜÇ YERİNDEN BIÇAKLANIP ÖLDÜRÜLDÜ.
BEN BU ADİ ŞEREFSİZİ VURUP ÖLDÜRDÜM DİYE YİRMİ YIL HAPSE GİRMEM İLE ADALETİN NE İLGİSİ VAR."
diye bagira, çağıra ağlaya ağlaya feryat ediyordu
Gerçekten çok kötü bir Dünya'da yaşıyoruz.
Adamın dedikleri ile hem şaşırmış hem de ister istemez gözlerim dolmuştu.
Ayaklarım karakolun önüne doğru adımlayıp içeri girdim.
İçeri baktığım da ise ağlayan anne ve baba.
Ağlamaktan gözlerinin feri gitmiş bir kadın ve elini tuttuğu küçük bir kız çocuğunun kadına,
"Anne,babam ne zaman çıkacak."
Diye sorması.
Eğer ben de hapse girersem benim ailem de böyle mi olacaktı.
Etrafımda dönüp diher insanlara da baktım.
Gözlerimden istemsizce yaşlar akmaya başladı ve bu yaşlar hizlanmaya başladı.
Hemen kendimi dışarı atıp duvar dibine çöküp ellerimi yüzüme kapatarak omuzlarım sarsıla sarsıla ağlamaya başladım.
Bir polis memuru gelip neden ağladığı mı sorsa da kendimde cevap verecek mecali bulmadım.
Daha iki gün öncesine kadar normal bir hayatım varken neden her şey bir anda sarpa sardı.
Orda ne kadar ağladım bilmiyorum.
Artık kendime geldiğimde çantamdan hemen telefonu çıkarıp Poyraz'a mesaj attım.
"Tamam,senin ile sevgili olacağım."
🕸️🕸️🕸️🕸️🕸️
Evet arkadaşlar bu bölüm de biraz kısa oldu hatta baya kısa oldu ama yapacak bir şey yok.
Malum LÂNETLİ YER (OKUL) açılıyor ve benim yaz tatilinde verilen matematik ödevini bitirmem gerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🕷️KADER AĞI🕸️
Misterio / SuspensoŞuan üzerimdeki gelinliğim;kefen,bulunduğum nikah masası;tabut,yanımda ki adam ise celladım olmuştu. Anlaşılan kader ağlarını üzerimize örmüştü.
