අසුර හැන්ඳෑව

නවවන කොටස

"ආදිත්‍ය පුතා මෙන්න මේකයි ඇත්ත..." තිලකවර්ධන මහත්තයා සතෙක් තමන්ගෙ සීමාව සලකුණු කරන්න ඇඟ අතුල්ලනවා වගේ ඉඳගෙන හිටපු පුටුවේ ඇන්ද අතකින් එකදිගට පිරිමදින ගමන් කතාකරන්න පටන් ගත්තා. 

ඒක දැකපු ආධිත්‍යයටත්, සතෙක් තමන්ගේ සීමාව ආරක්ශා කරග්න්න කොට වගේ මාමා දිහා බලලා ගොරවන්න හිතුණා.

"ඔයාගේ තාත්තා, ආදිත්‍ය... බොහොම දක්ෂ ව්‍යාපාරිකයෙක්. සීයා ඉතුරු කරලා ගිය පොඩි බිස්නස් එක ලෝකෙම දන්න බිස්නස් නමක් කළේ ඔයාගේ තාත්තා. ඒ ගැන සැකයක් නැහැ... අනික් පැත්තෙන් ගත්තහම, තාත්තා මගේ නංගීව කසාද බැඳපු එකෙන් ප්‍රසන්නට ලොකු උදව්වක්... ප්‍රසිද්ධියක් හම්බුනා... මගේ නංගි බොහොම දක්ෂ නිර්මාණ ශිල්පිනියක්... ලංකාවේ විතරක් නෙමෙයි මුළු ලෝකෙම නම ගිය කෙනෙක්..." තිලකවර්ධන මහත්තයා තිත්ත බේතක් බොනවා වගේ එකපාරටම කියලා නිහඬවුණා. 

"ඔයාට කන්දෙක ඇහෙන් නැතුව ගිය කාලෙදි, අම්මයි තාත්තයි කොච්චරනං ඒ ගැන වදවුනාද කියලා පුතාට මතකද? අම්මයි තාත්තයි බෝහොම උත්සහයක් ගත්තා කන්දෙක හොඳ කරගන්න. බැරිම තැන තමයි- දෙන්නා ඔයාගේ හිත හදන්න දවසක මේ දේවල් හැම දෙයක්ම ඔයාගේ භාරයට පත්වෙයි කියලා අඟවලා වැඩ කළේ. ඒත්... ඇත්තටම අම්මගෙයි තාත්තගෙයි හිතේ තිබුණේ කම්පැනිය ඔයාට බාර දන්නමද කියලා ආදිත්‍ය දන්නවද...?"

ආදිත්‍ය නළල රැලි කරගත්තා.

තිලකවර්ධන මහත්තයා කතාව නවත්තලා නැහැ. එයා නාට්‍ය ජවනිකාවක් රඟපාන කොට වැදගත් දෙයක් කියන්න කතාව නවත්වනවා වගේ පොඩි විවේකයක් අරග්න විතරයි. "මම පැහැදිලිවම දන්න නිසා කියන්නේ, පුතා... නංඟිටයි මස්සිනාටයි කැම්පැනිය මයාට දෙන්න අදහසක් කොහෙත්ම තිබුණේ නැහැ. ඇක්සිඩන්ට් එක වෙනකොට සමාගමේ අනාගතේ ගැන එයාලා දෙන්නා වෙනම කාරණාවක් ගැන සැලසුම් හදහදා තමයි හිටියෙ..."

"- මොකක්? -" ආදිත්‍යගේ නළල තවත් රැලිගැසුනා.

මාමගේ කටින් පිටවෙන වචන එයට විශ්වාස කරගන්නත් අමාරු තරම්!

අම්මයි තාත්තයි මේ සමාගමේ අයිතිය එයාට නොදී... වෙනකෙනෙක්ට පවරන්න තීරණය කරලා තිබුණා? ඒ කොයි කාලෙද? ඇයි එහෙනම් ඒගැන ආදිත්‍යට කවුරුත් කිව්වේ නැත්තේ? ඇයි අම්මයි තාත්තයි අතීතයට ඔය ගැන නොකිව්වේ?