අසුර හැන්ඳෑව

පහලොස්වන කොටස

පහලොස්වන කොටස

කාමරෙන් පිටවෙන දොරටුව ළඟට කිට්ටුවෙන්න කිට්ටුවෙන්න ජයතිලක මහත්තයගෙ කටහඬ ස්වරය ඉහළ ගිහිල්ලා තියෙන හැටි සංකේත් හිටගෙන හිටිතැනටත් ඇහෙන්න ගත්තා. ජයතිලක මහත්තයගෙ මල්ලි, කේන්ති ගිහිල්ලා ඉන්න තමන්ගේ අයියව අස්වසන්න උත්සාකරන පාටකුයි පෙනෙන්නට තිබුණේ.

"මිස්ට සාලිය! මිස්ට අශෝක!" ආදිත්‍ය කතාකළත් ඈතට ගිහිල්ලා හිටිය දෙන්නට ඇහෙන තරමට ආදිත්‍යගේ කටහඬ ගමන් කළේ නැහැ.

වයසක අයියාමලෝ දෙන්නා කාමරයෙන් පිටවෙන දොරලඟ එහෙමම නතරවෙලා, පිටිපස්සෙන් දුවගෙන එන ආදිත්‍ය දිහා බැලුවා. ඊළඟට බාලසොයුරා වගේ පෙනුමක් තිබුණු මනුස්සය අනිත් කෙනාගේ ඉස්සරහින් ඇවිත් හිටගත්තෙ ආදිත්‍ය තවත් ළඟට ආවොත් කේන්ති ගිහින් ඉන්න තමන්ගේ අයියා ආදිත්‍යගේ ඇඟට කඩාපනීද කියලවත් සැක හිතිලද කොහෙද.

"තවත් මොනවා ඩිස්කස් කරන්නද ආදිත්‍ය? මෙච්චර වෙලාවක් අපට ඉන්සල්ට් කළා හොදටම ඇති!"

කැඩිච්ච සිංහලෙන් කතාකරන ඒ මනුස්සයාගේ වචන, තොල් කියවලා ආදිත්‍යට තේරුම්ගන්න අපහසුවෙන්න ඇති. අනික මාරුවෙන් මාරුවට සිංහලයි ඉංග්‍රීසි කතාකරන කොට ආදිත්‍යට තවත් අපහසුවෙන්න ඇති. අඩිය ඉක්මන් කරලා සංකෙත් තුන්දෙනාම ලඟට කිට්ටුවුනත්, එතකොටත් තරමක් ප්‍රමාද වැඩියි. අශෝක මහත්තයා කියපු දේ නොතේරුණු ආදිත්‍ය ගොළුවෙලා බලාගෙන ඉන්නකොට... ඒ අය ආයෙමත් හිතන්න ඇති ආදිත්‍යට අහපු ප්‍රශ්නෙට කියන්න උත්තරයක් නැති නිසා නිශ්ශබ්දව ඉන්නවා කියලා.

"ඔව්... දැට්ස් වට් අයි තෝට්!" අශෝක මහත්තයා ඔලුව දෙපැත්තට වෙනුවෙන් බොහොම කලකිරුණු ස්වභාවයකින්.

යමක් කිවයුතු වුණත් මොකක් කියන්නද කියල හිතාගන්න බැරුව ආදිත්‍යගේ මුහුණ හැඟීම් විරහිතබවට පත්වෙනවා සංකේත් දැක්කා. සංකේත් කතාකරන්නයි අතින් සංඥා කරන්නයි පටන්ගත්තේ ආදිත්‍යගේ ආරාධනාවක් නැතිවම මැදිහත්වීමකින්.

"- පොඩ්ඩක් ඉන්න මහත්මයා.... ප්ලීස්. පොඩි වැරදි වැටහීමක් ඇතිවෙලා තියනවා. -"

"ඔව් ඒක ඇත්ත.... පොඩි නෙමෙයි ලොකු වැරැදි වැටහීමක්" අශෝක මහත්තයා ආයෙමත් සැරයක් කාමරෙන් පිටතට යන දොරදිහාට හැරුනා. "අපිටයි වැරැදුනේ..."