DEVRAN BEY

7.BÖLÜM

İyi okumalar.

Sabah ablamın beni öpücüklere boğmasıyla uyandım. Uyandım uyanmasına ama ablam bir türlü rahat bırakmıyordu ki "ya abla ne oldu sana sabah sabah." Dedim. Yeni uyandığım için boğuk çıkan sesimle. yanağımdan sertçe öpüp "Birşey olduğu yok. Canım bugün seni öperek uyandırmak istedi." Bugün bu kızda bir değişiklik vardı. Bunun altından birşeyler çıkar.

"Ablacım sen öpme beni. Biraz da gelecekte ki kocama bırak. Ayıp yani." Ablam bu tepkime hem şaşırmış hem sevinmiş gibiydi. Ben şuan açık mı verdim ne. Dün olanlar ile ilgili.

Ablam hayretle ve merak ettiğini belli ederek "Sevgili yapmaya utanan kız kocadan bahsediyor. Ne diyeyim ben sana. Birimi var yoksa" demesiyle birşeyler çaktığını anlamıştım ama Ablamdan birşey saklayamadığım için "olabilir. Öyle gibi gibi." demem ile ablamın şaşırma kotasını doldurduğumu anlamıştım. "Peki kim bu şanslı kişi." Ablamın bu sorusunu şuan cevapsız bırakacaktım çünkü daha birşey belli değildi. Onu zaman gösterecekti. "Onu şuan söylemesem. Daha birşey belli değil çünkü." diyip onu yanıtsız bıraktım.

Sonra ablam ellerimi tutup "ben ne olursa olsun yanındayım. Bunu unutma tamam mı?" Demesi beni duygulandırmıştı. Ki ablam da hemen anlayıp "ee hadi sen yine ağlamadan kalkalım. Kaldır o koca kıçını." yine aynı şeyi yapıyordu. Hemen sitem edip "ya abla benim kıçımın neresi büyük. Alt tarafı 56 kiloyum." Diye sitem etmem ablamı sevindirmiş olmalı ki "hemen alın. Aay sende ne alıngan çıktın be. Seninki seninle nasıl idare edecek. Şimdiden acıdım adama." demesiyle bir an gülecektim son an da tuttum kendimi.

O adamın Devran bey olduğunu bilse tepkisi böyle olurmuydu acaba. Ben yataktan kalkıp telefonumu alıp hem saate bakıp ablamla konuştum. "Tamam ablacım. Sen merak etme. Benimki nazı mı da çeker tribi mi de." dememle yataktan kalkıp kalçama en sertinden bir şaplak atıp "terbiyesiz belki senin seçtiğin adamı ben beğenmiycem." dediğinde bir an dona kaldım. Etrafımı anlık endişe duvarları sardı. Ne diyeceğimi bilemedim. Korktum. Çünkü ablam bana Devran beyden uzak durmam gerektiğini söylemişti ve bu da onu istemeyeceğini aynı zamanda direteceğini gösteriyordu. Hemen kendime gelip söylediği sözü es geçtim ve sitem ederek "ya abla kıçımın dedikodusunu yaptığın yetmiyor gibi bir de dövmeye mi başladın artık."

Benim bu sitemlerime ablam daha fazla dayanamamış olmalı ki "üff rümeysa keşke bu kadar saf olmasaydın. Hep kibarlık hep kibarlık. Nereye kadar böyle gideceksin Allah aşkına." demesiyle biraz haklı olduğuna karar verdim. Ama biraz. Neyse.

Hazırlanmamız gerektiğini fark ederek hemen "Abla geç oluyor. Hazırlanalım artık." dediğimde "tamam kahvaltı hazırlıycam. Çabuk ol. " ablamı onaylayıp banyoda yanık elime dikkat ederek rutin işlerimi hallettim. Odaya geldiğimde dolaba ilerleyip kıyafet bakmaya başladım. Şöyle dolaba bir göz gezdirdiğimde siyah yarım kollu bileklerimin dört beş parmak üzerinde ki bedenimi saran elbiseyi giymeye karar verdim. Gerçi çok dar şeyler giyen birisi değilim ama bugün giymek istemiştim. Elbiseyi askıdan alıp alt çekmecelerden de siyah iç çamaşır ile siyah bir atlet aldım ve giyinmeye başladım. Atletler benim kırmızı çizgim.

Giyinmeyle işim bittiğinde aynanın karşısına geçip şöyle bir baktım. Sanki biraz zayıflamış mıyım ne? Sonra makyaj masasının önüne geçip yanında ki puffa oturdum ve yüzümü nemlendirdim. Güneş kremini sürüp iyice yedirdikten sonra dudaklarıma şeftali tonlarında bir ruj sürüp gözlerime hafif bir rimel çektim ve bitti.

Pufftan kalkıp yatağın yanında ki komodinden telefonumu alıp orta büyüklükte ki siyah çantama attım ve mutfağa doğru ilerlemeye başladım.

Mutfağa girdiğimde ablam çayları dolduruyordu. Beni farkettiğinde "gel otur ablacım." demesiyle ikimizde beraber kahvaltımızı yaptık.

Bulaşıklarımızı makineye dizdim ve çantamı alıp mutfaktan çıktım. Kapının yanında ki ayakkabılıktan siyah yazlık ayakkabıyı ayaklarıma geçirdim. Ablamda gelip ayakkabılarını giyip evden çıkıp konağa doğru ilerlemeye başladık.