Maganda ang gising ni Rose, umagang umaga palang kasi ay nasa bahay na nila ang nobyo. May dala itong bouquet ng pink roses na kanyang paborito at chocolates. Wala namang okasyon, hindi rin espesyal na araw, kaya nagtataka si Rose kung bakit bigla naging sweet ang boyfriend. Hindi naman kasi ito palabigay ng mga gifts kapag ordinary day lang, tuwing may okasyon at dates lang siya iniispoil nito. Kaya nakakapagtaka.
"Babe, anong meron? May pa bouquet ka pa ah." Rose softly chuckled. Nasa backseat sila ngayon pareho, sabay papuntang paaralan.
"Bakit, masama ba? Napadaan lang kami sa new shop kanina kaya naisipan kong bilhan ka." nakangusong sambit ni Isaah, tuwid ang tingin nito sa bintana ng kotse. Kunwari ay nalilibang panoorin ang traffic pero sa totoo ay wala lang talaga siyang lakas loob titigan ng diretso ang girlfriend. Kagabi pa kasi siya nagiguilty, hindi nga siya halos nakatulog. Binabagabag padin kasi siya kung ano ang nangyari kahapon sa classroom kasama ang guro. At ang mas nakakabahala ay yung aktibong reaksyon ng kanyang katawan at isip.
He's trying to justify himself that it's only normal tutal lalaki at binata naman siya. Mataas na testosterone kaya hindi maiiwasan. But still, he's guilty, very very guilty. He loves his girlfriend a lot, ito lang kasi ang babaeng tumanggap sa childish niyang pag uugali at mga pagkakamali, Rose is the only girl at his age that has enough patience for his attitude. Mahal na mahal niya ito. Pero nagawa padin niyang maturn on at muntikang magpa bulag sa kalibugan.
"Aw, ang sweet naman ng boyfriend ko." matamis na sabi ni Rose at niyakap siya. Kikiligin na sana pero mas lalo lang nakonsensya si Isaah. Tinadtad niya ng mura ang sarili at pinangako na hindi na mauulit ang kahapon.
- - -
"Thank you for informing me such important matter, Miss Fernez. I am deeply ashamed and offer my most sincere apologies for our incompetency of letting this happen inside the school. We will conduct a proper investigation regarding this issue and actions as soon as possible!"
I heave a sighed and nodded. "Please do. We both don't want the aftermath if this gets leaked out, right?" mahasik kong sabi. Napatango tango naman ang principal.
"Yes, of course! I will make sure that this won't happen again. Nothing good will come putting the reputation of Fernez on the line...Please forgive me again Lady.."
Tinalikuran ko siya at hindi na sinagot pa. I walked out of the principal's office and checked my watch. Chinecheck kung masyado ba akong napatagal doon. May next period pa kasi ako na tuturuan.
Well, nireport ko lang naman sa kanya ang mga cases na katulad kay Isaah. About sa mga pabayang estudyante na nakakalusot at mga bayarang guro na hindi inaayos ang trabaho. Kagaya nga ng sinabi ko, isa sa top 3 na school itong pagmamay-ari namin. May magandang reputasyon at mataas na standards pagdating sa mga estudyante. Hindi makakapasok ang kung sino-sino kapag hindi naman pumasa sa entrance exam. Only intelligent and hardworking students are allowed, we also offer scholarships, and in exchange naman is to provide them with best environment. Kaya nakakagulat talaga nang pasukin ko ito at naabutan na may estudyanteng katulad ni Isaah..
Kapag may lumabas na rumours tungkol sa ganitong suliranin, malamang na maaapektuhan ang pangalan ng mga Fernez. Kaya maiging agapan na. If I didn't see any results within months, that principal will be the one to shoulder the consequences.
