Anlaşma

0.5

bölüm düzenlenmiştir

Nasılsınız???

Başım çok ağrıyor ama yazmaya çalışacağım olaylar ilerlesin ve zevk alın istiyorum. ♥

   Ben dersin bitmesini beklerken yanıma Berk geldi. Ortaokuldan beri peşimi bırakmayan takıntılı birisiydi. İki de bir peşimdeydi. Büyük ihtimalle beni takip ediyordu. Böyle devam ederse onu idareye söyleyecektim. Atılması için yapardım.

''Ne işin var burada senin?''dedi bana parlayan gözlerle.

o gözlerini oyacağım senin 

''Asıl senin burada ne işin var Berk, dersten atıldım. Zilin çalmasını bekliyorum.''dedim şaşırarak.

''Daha zilin çalmasına var, gel dışarı çıkalım. Sana bir şey söyleyeceğim''dedi niçin atıldığımı sorgulamadan.

''Tamam'' dedim ne söyleyeceğini merak ediyordum. Dışarı çıktığımızda bizim kızlarla hep oturduğumuz banka oturduk.

''Bak sende biliyorsun uzun zamandır seni seviyorum ve artık birlikte olalım istiyorum'' dedi gözlerimin en derinine bakarken. Bunu demesini zaten bekliyordum. Ama şuan değil. Sevgisi aşkı umurumda değildi. Ve takıntılı olduğunu biliyordum. Peşimi bırakmıyordu ki,rahat davranamıyordum. Bunları düşündükçe sinirlenmiştim.

''Bak Berk, duyguların umurumda değil, yeter artık bırak peşimi, istemiyorum oğlum seni. Senin hiç mi gururun yok lan!'' dedim sinirle bağırarak. Bunu dememle gözleri alev topuna döndü. Aslında çok çabuk sinirlenirdi ama benim yanımda sakindi. Bilerek yapıyordu onun hakkında iyi düşünmem için, ama yemezler. Her ne kadar onu düşünüp sözcükleri seçerek kullanmaya çalışsam da olmuyordu günün sonunda ya bana aşkını ilan ediyor yada takılmak falan istiyordu ve benim cevabım hep aynıydı.

''Gece, güzelim, sabrımı taşırma. Eninde sonunda benim olacaksın zaten zorlamasan mı?''dedi dişlerini sıkarak. Gerçek yüzünü göstermemek için çaba sarf ediyordu.

''Doğru konuş lan nereden güzelin oluyorum! Ne senin olması?''

''Olacaksın bekle sen''dedi bir hışımla kalktı ve okula doğru hızlı adımlarla yürüdü. Sinirliyken etrafındakilere zarar verirdi.

   Bu benim peşimi bırakmaz ise benden çekeceği vardı. Bir bok yapamaz bu bana. Ona bu hayatı dar ederdim.

  5 dakika sonra zil çaldığında ayağa kalkıp girişe doğru yürüdüm. Sınıfa çıktığımda kızların yeni gelen erkeklerle konuştuğunu gördüm. Ama içlerinde Araf denen çocuk yoktu. Sınıf boş gibiydi zaten, şaşırmıştım.

''Gece sende bize katılsana bak Aren de seninle aynı ortaokuldaymış. Hatırlıyor musun?''diye sordu Melek.

   Tam o anda ortaokulda delicesine hoşlandığım çocuk geldi. Gözlerine baktım Aren'in, bu gözleri ölsem de unutmazdım. O kadar hoşlanıyordum ki her gün eve geldiğimde onu anlatırdım. Tabii tek taraflıydı ona hiç açılmamıştım. Liseye geçince taşınmışlardı ve şimdi yeniden aynı okulda mıyız? O yüzden bana tanıdık gelmişti. Şimdi anladım.

''Hayır hatırlamıyorum'' dedim gözlerine bakarak sonra kızlara döndüm. Neyse ki onlara hiç Aren'i anlatmamıştım. Yoksa şimdi Melekle Ezgi beni sevgili yapmaya çalışırdı. Her şeyi anlatmadığım için şükrettim içimden.

''Gözüm seni bir yerden ısırıyordu demek-''

''Ne diyorsun lan sen ısırmak falan'' deyip üzerine yürüdüğümde araya Melek girdi. Aren'in tırsak bakışlarını buradan görüyordum. Hah şöyle.