''Beni tehdit etmen çok cesur bir davranıştı doğrusu. Peki senin babanın pis işlerle uğraştığını herkese söylersem, baban bundan memnun olmaz herhalde. Ne dersin?'' dediğimde gözleri fal taşı gibi açıldı.
''Bak, istesem şuan herkese bunu anlatıp son...
Gün çok hızlı bitmişti. Kızlar olanları duymuş sormak istiyor gibiydiler ama ben yüz vermeyince hiç konuşmadılar.
Son zil de çalınca kızları beklemeden hızlıca okuldan çıktım. Normalde hep beraber ayrılırdık ama hiç keyfim yoktu. Araf'a sakin davranmak zorunda olmam, sınıftakilerin benim hakkımda 'şiddet mi görüyor?' diye dedikodu çıkartmaları, derslere odaklanamamam...
Düşündükçe sinirlerim geriliyordu. Hızlıca bakıcılık yapacağım eve doğru yürüdüm. Yani Meliha teyzelere zaten yakınımız da oturuyorlardı.
40 dakika sonra
''Aç ağzını aaa'' Umut'a elma yedirmeye çalışıyordum. Ne var ki bensiz hemen hemen hiç meyve yemiyormuş. Meliha teyze bana alıştığını ve benimle yemek istediği için bilerek yemediğini söylemişti.
''Aferin'' dedim elmayı yedirirken. Çok tatlı çocuktu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beraber kukuli izliyorduk. Her ne kadar böyle çizgi filmleri saçma bulsam da, onların çocukluğunu da bunlar yansıtacaktı. Bizim çocukluğumuzu stellina, marsupilami, winx, pepee, çilek kız, arthur, pembe panter, ayı yogi gibi bunlar yansıtıyorsa onların da çocukluğunu bunun gibi çizgi filmler yansatacaktı.
''paşaklı paşaklı paşaklısın kukkuli , kiyyettin hey yeri temijle şu pijliği''
Şarkılarına dayanamaz ve söylemeye başlardı. Çok fazla konuşmayan içine kapanık bir çocuk, şarkı söylemeyi çok seviyordu. Bende arada eşlik ediyordum. Böyle tatlı tatlı konuşup şarkı söylemesine kim karşı çıkabilir ki.
Artık saat iyice ilerlemişti. Meliha teyze gecikmişti ama sorun etmedim. Zaten bu işi daha çok sevdiğim için yapıyordum.
Ama Umut çoktan huzursuzlaşmıştı. Annesini hemen özleyen bir çocuktu zaten. Çok konuşmazdı ve sesi de çıkmazdı ama huysuzlaşınca kulakları kanatacak şekilde inletirdi. Şimdi olduğu gibi...
''ANNEEEE! ANNEMİ İSTİYOYUM!!!'' bina Umut'un çığlıkları ve bas bas bağırmasıyla doluyordu. Ne kadar susturmaya çalışsam da durmuyordu.
''Bak anne gelicek birazdan sana mama almaya gitti aşkım.'' dememle daha da şiddetli ağlamaya başladı. Her ne kadar çok sinirli ve agresif te olsam bebek ve çocuk ağlamalarına üzülüyordum hatta bende ağlıyordum. Ama ne yapayım çok içten ağlıyorlardı hakkını vermek lazım.
''Tamam bak şöyle yapalım, ben sana cici bebe yapayım sen de kukuli izle sonra da anne gelir olur mu?''cici bebe yi çok sevdiğini bildiğimden öyle söylemiştim.Neyse ki ağlaması yavaşlamış ve
''Oyuy''demişti. Rahatlamıştım eğer biraz daha ağlasaydı bende ağlamaya başlayacaktım.
5 dakika sonra
''Umut! Nerdesin? Şuan oyun oynama vakti değil gel mamanı ye, Umut!''
Sadece 5 dakika gözümü ayırdım ve çocuk ortada yoktu. Çıldırıcam. Banyoya yatak odasına baktım yok. Acaba dışarıya mı çıktı? diye düşünüyordum ki kapının aralık olduğunu fark ettim. Çok telaşlandım. Küçücük çocuk nereye gide bu saatte, ya başına bir şey gelirse, hava da karardı, Meliha teyzeye ne diyeceğim? diye kafamda türlü türlü sorular dolanıyordu. Hemen binadan çıktım ve mahallede aramaya başladım, çok uzaklaşmış olamazdı.
''Umut! ABLACIM NERDESİN!''Meliha teyze birazdan evde olurdu ve ikimizide görmesse çok endişelenirdi. Ve haklı da hepsi benim suçum keşke Umut anne diye ağladığında Meliha teyzeyi arasaydım ve konuşsalardı. En azından Umut'a bir şey olmamıştır.
''UMUT!NERDESİN ABLAM, BAK ANNE SENİ BEKLİYOR HADİ'' yalan söylemek dışında aklıma bir şey gelmemişti. Sokaklarda dolanıyordum ama hiç bir yerde yoktu etrafta kimse de yoktu. Ellerim ayaklarım titriyordu endişeden. Umut'a bir şey olursa bu benim suçum ona iyi bakamadım.
Artık iyice umudumu kaybetmiştim.Polisi aramaktan başka çare kalmamıştı 15 dakikadır arıyordum ve hiç bir yerde yoktu ağlama sesi de duymuyordum. İnşallah aklımda ki başıma gelmemiştir.
Tam arkama dönüp gidiyordum ki sokak lambasının altında Umut'a benzer bir çocuk gördüm. Hemen koşmaya başladım. Evet Umut'tu ama yanında bir adam vardı. Yüzünü göremiyordum arkası bana dönüktü. Umut'a doğru eğilmiş konuşuyordu. Ne dediğini duyamıyordum ama ayağa kalktığını görmüştüm. Umut'un elini tutup ilerlemeye başladılar.
Ben daha fazla duramazdım hızlıca adama doğru koştum ve bacağına bir tekme savurdum. Yere düşmüş bacağını tutuyordu.
''Orospu çocuğu seni! Sen kimsin de benim sorumluluğum altında ki çocuğu kaçırırsın ha, İt. Bekle sen şimdi polisi arayacağım, hareket ettiğini görürsem vururum bir tane öbür dünyaya uğrar gelirsin. ANLADIN MI PİÇ?!''
Evet, yanımda Umut vardı ama sinirle ne dediğimi bende bilmiyordum. Kafa göz dalacaktım da Umut'a bir şey olur diye yapmadım. Umut'u arkama aldım hemen.
Adam bacağını tutarken inliyordu, onu kaçırmadan önce düşünecekti pislik. Telefonumdan 112'yi aradım. Ekip göndereceklerini söylediler 5 dakikaya geliceklerini de.
''Çocuk kaçırmak neymiş göreceksin sen bekle polisler gel-''
Adam gülmeye başladı. Şizofren herhalde deli midir nedir? İnleye inleye
''Bende darp edildim, hakaret işittim onları ne yapacağız, ha?'' Bu ses...Şaka değil mi? Yok şaka ya olamaz. Allah'ım lütfen lütfen lütfen yalvarırım benzetmiş olayım...
Sesi tanıdık gelen adam yavaşça bana yüzünü döndü.
Evet, oydu...
Bölümü beğendiniz mi? Evet kısaydı ama ara ara yazdım. Anca bu kadar. Aslında yazmayacaktım ama sürpriz olsun istedim. İdare edin çünkiiii 2 hafta kadar hiç bölüm yok maalesef
