0.3

80 9 29
                                    

bölüm düzenlenmiştir


Selamün Aleyküm mümin kardeşlerim, Nasılsınız??? *şeytan emojisi gülüşü*

Yeni bölüme geçelim hemen.


  Kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kapının dürbününe bakmadan açtığımda karşımda babam denen herifi gördüm. Sanırsam dürbüne bakmalıydım.

   Kapıyı direkt yüzüne kapatmak istesem de ayağını araya koydu. Kapıyı bir hışımla ittirdi. Biraz sarsılmıştım bunu fırsat bilip içeriye adımladı.

   Az önce yaptığım hareketten dolayı sinirlense de, gelmesi beni dövmek için değildi. Annem den para koparmak için gelmişti yine.

''Anan olacak bayan nerde?''

''Bayan senin anandır. Doğru konuş annem hakkında'' dediğimde yüzüme bir tokat savurdu. Acisa da umursamamaya çalıştım. Daha kötüleri olmuştu.

''Çabuk paramı istiyorum kızım.'' dedi. Bu yaptığı gerçekten, bu laf ağzına yakışmıyordu. Birde utanmadan param diyor. Herife bak, şimdi ananı bellerdim de.

''Yok para falan,siktir ol git hayatımızdan istemiyoruz artık seni'' dedim yanağımı tutarak. Annem bağırışmaları duyacak ki içeriye adımlamıştı. Daha yeni yeni toparlıyordu, birde üzerine bir şey daha olursa artık kaldıramazdı.

''Gece'ye bir şey yapma. Ne istiyorsun?''Ah benim saf anam ne isteyecek pezevenk herif, biriktirdiğimiz paraları istiyor.

''Çabuk ver parayı Songül, elimden bir kaza çıkmasın'' dedi sinirle burnundan soluyan babam olacak herif. Hızlı düşünmeliydim, gizliden polisi arasam, geç kalırdı, parayı vermesek, beni veya annemi döverdi ki annem kaldıramaz, son seçenek direkt istediğini verecektik. Sanırsam en basit çözümü seçmek gerekiyordu.

''Tamam bekle burada'' dedim. Konuşurken yanağım sızlıyordu. Onları yalnız bırakmak iyi bir fikir değildi. O yüzden hızlıca odama girdim. 

   Kıyafetlerimin arasına sıkıştırdığım kumbaramın kapağını açtım. İçinden bir miktar para alıp içeriye adımladım.

   ''Ver bakayım'' dedi piç gülüşüyle. Ona doğru uzattım. İstediği şeyi yaptık, şimdi sıra gitmesindeydi.

   ''Hadi bakalım iyi günler''dedi paraları cebine sıkıştırırken.Sanki hiç günümüzün içine sıçmamış gibi.

  ''Görüşürüz kızım'' dedi bana dönerek. İğrenç bir şekilde gülümsüyordu.

''Ben senin kızım değilim!''

''Evet, değilsin. Bu zekayla olamazsın da zaten. Zekanı benden aldığını düşünürdüm ama annenden almışsın'' dedi ve kapıyı çarpıp gitti.

   Gitmesiyle rahat bir nefes alırken, neden böyle söylediğini düşünmeye başladım. Sahi ne yaptım da benim dengim olamayacak o adam benim muhteşem ötesi zekamı sorgulardı ki . Ne haddine!

  Aklıma gelen şeyle dondum kaldım. Kendi odama gidip kendi paramdan vermiştim. Ve bunu o herif görmüştü. Benim bir yerlerden para kazandığımı düşünmüştü. Gerçekten aptalım. Nasıl böyle bir hataya düştüm. Artık beni de rahat bırakmayacaktı. Şimdi gerçekten de bitmiştim.

   Annem yanıma adımladı ve;

 ''Kızım, iyi misin? Sana bir şey yapt-''ve yanağımda ki kızarıklığı gördü. Beni sakinleştiren ve rahatlatan sesiyle;

AnlaşmaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin