Ο ρόλος της ζωής της

Κεφαλαιο 6

Ας μη δεσμευτούμε, λοιπόν, μ' επιστολές.
Η απόσταση μας χαρίζει ένα καινούριο πρόσωπο.
Κι ίσως όταν ξαναϊδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ένας τον άλλον.
Έτσι, που επιτέλους να μπορέσουμε να γνωριστούμε.

《Φιλίες》, Τάσος Λειβαδίτης

Οι δύο γυναίκες αντίκρυζαν η μία την άλλη βουβές σχεδόν.

Καθισμένες στο τραπεζάκι της αυλής, κοιτάζονταν χωρίς να είναι σίγουρες τι θα έπρεπε να πουν κι από που να ξεκινήσουν. Ήταν τα χρόνια πολλά και η αμηχανία μεγάλη...

Η Άσπα βλέποντας το χαμένο βλέμμα της Μαρκέλλας, το είχε κιόλας μετανιώσει.
Τι είχε πάει να κάνει εκεί; Ήταν φανερό πως τις είχε φέρει και τις δύο σε δύσκολη θέση.

《Συγγνώμη...》, ψέλλισε ρίχνοντας τη μάτια κάτω, 《Ίσως δεν έπρεπε να σε ενοχλήσω. Ίσως θα ήταν καλύτερα να φύγω...》, παραδέχτηκε με κόπο.

Δεν της ήταν εύκολο. Για την ακρίβεια τής ερχόταν να βάλει τα κλάματα.
Πως είχαν καταλήξει έτσι;

Ήταν σχεδόν έτοιμη να σηκωθεί να φυγει, μα ξαφνικά η Μαρκέλλα, ξεπάγωσε, έγειρε μπροστά και με μια κίνηση, έπιασε το χέρι της σφιχτά, σαν για να την εμποδίσει.

《Αυτό δεν θέλω να το ξανά πεις!》, της ζήτησε με τα μάτια υγρά.

Πως τα είχε κάνει έτσι;, αναρωτήθηκε την ίδια στιγμή, θυμώνοντας με τον εαυτό της.
Είχε διώξει έναν από τους λίγους ανθρώπους που την αγαπούσαν πραγματικά.
Κι όμως, τότε της φαινόταν μονόδρομος...

Η Άσπα έσφιξε το χέρι της εξίσου συγκινημένη.

Η φίλη της έμεινε για λίγο σιωπηλή, παρατηρώντας την. Η Άσπα παρέμενε όπως πάντα κούκλα.
Με την ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα της, πάντα ελαφρά κοκκινισμένη από τον ήλιο.
Ήξερε πως τέτοια εποχή άρχιζε τα πρώτα  της μπάνια στη θάλασσα...
Τα ξανθά μαλλιά της ήταν βαμμένα σε έναν τόνο ακόμη πιο ελαφρύ από το φυσικό της. Της πήγαινε απίστευτα!

Πως γίνεται εγώ να γίνομαι μαυροτσούκαλο κάθε χρόνο και εσύ να παραμένεις σαν Σουηδέζα;, παραπονιόταν κάθε καλοκαίρι η Μαρκέλλα σαν μαύριζε από τα πρώτα κιόλας μπάνια, ενώ η Άσπα κοίταζε με θαυμασμό το δέρμα της φίλης της, που γινόταν σοκολατί με μόνο λίγες ώρες κάτω από τον ήλιο.

《Καθόλου δεν άλλαξες!》, άκουσε τώρα την Άσπα να λέει με χαμόγελο, κοιτάζοντας την με υπερηφάνεια.