Gözlerimi açtığımda terasta duran kişiyi tanımaya çalışıyordum. Kafam allak bullakken bu zordu ama o güzel sesini tanımamam mümkün değildi.
DENİZ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çevrimiçi
Siz:Nerdesiniz lan siz
Beni kurda kuşa yem etmek için yalnız mı bıraktınız
Ben hele bir geleyim eve size sorarım
Miya:Ne oluyor kızım ya sabah sabah tin tin mesaj sesi
Lara:Kanka benim suçum yok Miya beni sürükledi
O halleder diyip mekandan çıkardı beni
Siz:LANN gözümün önünde Deniz var kim neyi hallediyor
Miya:Tamam sorun yokmuş ben yatıyorum
Kafam çatlıyor zaten
Siz: şaka mı yapıyorsun burada ne işim var
Ne dicem ona, rezil ettiniz benii!!!!!!
Miya: Kafa ütülüyorsun Yazzzzz
Siz:bok yee..
Çevrimdışı 🫧
Deniz'e teşekkür edip gitmeli miydim yoksa oturup hiçbir şey olmamış gibi mi davranmalıydım. Kafamı avucumun içine aldığımda kulağımı gitarın çıkardığı güzel notalara verdim.
Sessizlik olduğunda hemen kafamı kaldırdım. Göz göze gelmiştik. Ağlamak istemem normal miydi? Hem de bunca zaman sonra... Tarifi zor bir özlemle karşılaştım. Derinlerde bir yerde yaşam kırıntım olduğunu bilmiyordum.
DENİZ
Uyanmıştı. Yüzü avuçlarının içinde muhtemelen ne söylemesi gerektiğini düşünüyordu çünkü uzun zamandır bırak konuşmayı karşılaşmamıştık bile.
Onu bu zahmetten kurtarıp '' Günaydın. Annemle Türkiye'de kalmak için ayarladığım yazlık bir evdesin.'' içeri girerken konuşmaya devam ettim. ''Görüyorum ki eşyalarını da bulmuşsun. Dün seni eve götürdüm fakat orasının artık eski evin olduğunu öğrendim. Seni buraya getirmek istemezdim üzgünüm.''
Konuşurken yüzümün her yerini inceliyordu. Uyurken benim onu incelediğim gibii...
''Ben özür dilerim sana yük olmak istemezdim. Hemen gidiyorum" demişti eşyalarını toparlarken.
