I SEE NOTHING BUT REVENGE

Chapter 4

Zakie pov.

Nang magising ako ay agad akong napa upon. Nasaan ako?, hindi ko kuwarto ito.

Inilibot ko ang aking paningin sa kabuohan ng silid, at wala akong ibang ma sasabi napaka laki ng kuwarto.

Na pa tingin ako sa pinto ng bumukas ito. Pumasok duon ang isang maid na may dalang tray."Oh buti naman po at gising kana, kumain ka muna." Sabi nito at inilapag sa harap ko ang pagkain."Kumusta po pala ang pakiramdam nyo?" tanong nito.

"A-ayus na ako." Mahina kong sagot. Naiilang kase ako sa paraan ng pag titig nya.

"Tsk ang ganda nyo ho talaga, kaya siguro na inlove sayo si sir." Napa kunot ang nuo ko sa sinabi nya.

"S-sir?" Takang tanong ko. Sino naman kaya ang sir na sinasabi nito.

"Si sir Lucian po, grabe nga po ang pag aalala nya sayo kagabi nang malamang may sakit ka." Kwento pa nito.

So...hindi pala panaginip ang lahat ng iyon kagabi?, kundi totoo? Oh my god!!. "Nga pala bilin ni sir na uminom ka raw ng gamot para gumaling kana." Naka ngiting sabi niya at umalis na sa kuwarto.

Si Lucian ang sinasabi ni papa na papangasawa ko para daw ma disiplina ako. At ayuko nun kailangan maka gawa ako ng paraan para hindi iyon ma tuloy.

Kumain na ako dahil kumakalam na ang sikmura ko sa gutom at pagka tapos ay uminom na ako ng gamot.

Nang matapos ay pumasok ako sa bathroom para mag hilamos. nangmatapos ay inayus ko muna ang sarili ko dahil balak konang umalis bago pa umuwi ang lalaking yun.

Nag tungo ako sa pinto para sana maka alis na. Pero na pa awang ang bibig ko nang bumungad sa akin ang napaka gwapong mukha.

"Good morning." Bati nito at lumapit saakin. At para akong nabato sa kinatatayuan ko nang yakapin niyako.
Naamoy ko pa ang pabango nya.
"Have you eaten?" tanong nito at humiwalay na sa yakap.

Inaamin ko nabitin ako sa yakap niya!

"T-tapos na." utal kong sagot."Uminom na rin ako nang gamot..." dagdag ko na ikina tango nya.

"May masakit pa ba sayo?" tanong nito at hinipo ang noo at leeg ko.

"W-wala na ayus na ako." sagot ko."Pwede na ba akong umuwi?" tanong ko sakanya na ikina tigil nya.

"No, walang uuwi." Sagot nito sa seryusong boses.

Na istatwa naman ako sa sinabi nya.
"Pero gusto ko nang umuwi baka hinahanap na ako ni papa." pag dadahilan ko.

"I said no Zakie Eve Vertalia!" sigaw nya kaya na pa atras ako sa takot na baka saktan niya ako.

Bakit ba ako na tatakot? Ang isang Zakie Eve Vertalia ay walang kinatatakutan kaya bakit ako nag kakaganito?.

Bigla naman lumambot ang expression niya nang makitang natakot ako sakanya."I-im sorry..." Sambit nya at akmang lalapitan niya ako nang umatras ako. "I-im sorry mi amor, please forgive me..." Malambing na sabi nito at lumapit uli sa akin at saka yumakap."I promise hindi kona uulitin." Dagdag nya at saka ako hinalikan sa noo.

Hindi naman ako maka imik parang may bumara sa lalamunan ko. hindi ko alam na ganito ang lalaking to.

"Fine, pumapayag na ako na umuwi ka sa iniyo...but mangako ka na kapag kasal na tayo you will stay here with me." sabi nito.

"Anong kasal ka diyan ayuko nga!" sigaw ko na ikina simangot nya.

"Okay, walang uuwi." Sabi nito at nilagpasan ako saka humiga sa kama.
Ano ba namang lalaki to ang hirap kausap.wala akong ibang pag pipilian kung hindi... Tumakas.

"Ang harot naman nito." bulong ko.

Walang imik at ingay na nag lakad ako malabas ng kwarto. Kung hindi siya mapakiusapan ng maayus ay wala akong magagawa kundi gamitin ang malupit kong galawan.

Dahan-dahan akong bumaba. Luminga linga pa ako para nakasiguradong walang makakakita sakin na kahit sino. Nang walang makita ay nag patuloy ako sa pag lakad. tinungo ko ang pinto. Binuksan ko iyon ng kunti para sumilip sa labas.

Maraming naka bantay na armadong mga lalaki. Kailangan kong humanap nang paraan para matakasan ko sila, pero paano ang dami nila. Kailangan kong humanap nang ibang madadaanan. Umalis ako sa pag kakasilip at nag lakad sa kung saan.

Napunta ako sa kusina sumilip ako nang kunti. Nakita kong may mga maid na nag chi-chismisan kaya umalis ako agad.

Alam kona!,umakyat ako ulit at pumasok sa ibng kwarto. At tama nga ako may bintana dito na pwede kong daanan. Binuksan ko ang bintana. Tumingin ako sa babba kung tatalon ako mula dito ay babagsak ako sa damohan at pwede rin akong masaktan. Tumingin ako sa gilid ko sakato naman na nakakita ako nang mataas na puno malapit sakin at pwede kong maabot.

Tumungtung ako sa bintana at tumalon
lumambitin agad ako sa sanga nang mataas na puno. Umakyat ako at inayus ang posisyon ko. Inilibot ko ang paningin. Wala na akong oras baka may maka kita pa sa akin dito.

Tumalon ako mula sa puno dahilan nang pagka bagsak ko sa damohan.
Agad ko namang inakyat ang bakod at nakita kona ang kalsada bumaba na ako at yun hahaha.

Nag lakad nako na parang nothing happen palayo sa mansyon na yun.
Buti nalang talaga may utak ako.

Lucian pov.

Ilang minuto na ang lumipas at napansin kong parang walang umiimik.

"Eve ano na?" I opened my eyes to look at her pero na pa bangon ako nang wala na sya duon.Where is she?,
Fuck natakasan ako!

I got up from the bed and immediately looked for her."Yaya nelda!" tawag ko sa kasambahay para tanungin kung nakita nya ba si eve.

"Ano po iyon sir?" bungad nito at lumapit sa akin.

"Have you seen my wife?" tanong ko dito.

"Hindi po, hindi rin po namin na kitang bumaba."Sagot nito. Fuck na takasan nga ako!, I didn't even notice na umalis pala sya sa kuwarto.

Lumabas ako at agad na umayos ng tayo ang mga nag babantay sa labas ng mansyon.

"Did you see my wife come out?" I asked them.

"hindi po sir. Wala kaming nakita na may lumabas." sagot ng mga ito.

Nag tagis ang panga ko dahil sa isinagot nila. So wala manlang naka pansin ni isa na umalis sya?

"Prepare the car, hahanapin ko sya." utos ko sa mga ito.

Alam kong hindi pa sya nakakalayo.

Yan burara kase!