I SEE NOTHING BUT REVENGE

Chapter 3

Zakie pov.

"Oh anak halika dito!" Tawag sakin ni papa kaya nahihiya man ay dahan dahan akong lumapit sakanya.

"Pa bakit nyo ako pinapunta dito?" mahina kong tanong. Ngumiti naman si papa sa tanong ko.

Luh lord? Baliw po ba ang papa ko?

"Anak ipakikilala ko sayo ang mapapangasawa mo." Sabi nito na hindi ko masyadong narinig. Tumingin sa mga tao sa loob.
At sa isang iglap lahat iyon ay lumabas ng silid maliban sa isang lalaki na sa tansiya ko ay mas matanda saakin ng ilang taon.

"Anak si lucian ang mapapangasawa mo." Ngiting asong sabi ni papa.

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya."Luh pa na buang ka na ata! Anong mapapangasawa ang sinasabi mo dyan!" taranta kong sabi

"Huminahun ka zakie mag usap tayo mamaya." Sabi nito na napa hilot pa sa sintido."Ma upo ka." Utos nito na agad ko namang sinunod dahil na ngangalay na ako duh.

"Lucian si zakie my lovely daughter." pakilala saakin ni papa.

Kinalabit ko naman si papa kaya lumingon ito sakin. "Pa anong lovely daughter eh halos makapatay na ako araw araw?" Tanong ko sakanya.

"Manahimik ka nalang!" Saway nya sakin kaya tumahimik nalang ako.

"Cute, I'm lucian by the way." Sabi nito
at kumindat na ikinangiwi ko.

"Papa parang adik naman ang isang to." Pasimleng bulong ko kay papa.

"Zakie be nice." Sabi nya. Kaya umayus ako ng upo.

"Lucian will be your husband and he will also take care of you, dahil kailangan mong ma disiplina." seryusong sabi ni papa.

"Papa ayuko, please hindi nako mag kukulit basta wag mokong ipakasal diyan sa mukhang adik na yan!" Pag mamakaawa ko.

"Zakie your mouth!" Ani papa kaya napa tikom ako.

"There's nothing we can do because our wedding is the next day." Biglang sabat ng lalaki.

"Eh kong ihampas ko kaya tong lamesa sayo shuta ka!" Sabi ko.

"Zakie shut up, there's nothing you can do." Sabi ni papa kaya wala na akong na gawa kung hindi ang ma pa yuko.

"Pa, alam mo naman na may plano pa ako hindi ba?" Malungkot kong tanong.

"I know, matutulungan kanya." Sambit  nito.

"Pero pa, hindi ko kailangan ng tulong. Gusto ako lang ang gagawa ng mga plano ko." garalgal kong sabi at hindi na mapigilng humikbi." Pa, gusto kong tuparin ang pangako ko kay mama na hahanapin ko ang pumatay sakanya, k-kaya p-papa please wag mong gawin sakin to." Paos ang boses na sabi ko.

"Anak alam kong kaya mo... Ayuko lang na pati ikaw ay mawala sa akin, kaya nag hanap ako ng paraan para kahit papaano ay may tutulong sayo at mag aalaga, nahihirapan din ako sa tuwing sinasaktan at pinag sasalitaan ka ng mag inang yun sa bahay." paliwanag nito.

"Pa... Maawa ka naman sa akin" umiiyak kong wika. Agad naman siyang tumayo at lumapit sa akin. niyakap nyako.

"Shhh tahan na prensesa ko." pag papatahan nito saakin.

Agad naman pumasok sa isip ko si mama.

Flashback.

"Shhh tahan na anak ko." Pag papatahan niya sa akin habang ginagamot ang sugat ko.

"Mama...ni aaway nila ako." umiiyak kong sumbong.

"Hayaan mo sila wag kanalang makipag laro sa kanila, dun ka sa mga hindi bad kase hindi ka nila aawayin." Naka ngiti nitong sabi.

"B-bakit bad p-po ba sila?" tanong ko habang humihikbi.

"Opo bad sila, kaya ikaw wag kang mang aaway ha?"  tumango ako at ngumiti.

"O-opo mama hindi po ako mang aaway gaya nila kase bad yun." sabi ko kaya niyakap ako nito.

"Very good ang baby ko!" proud na sambit nya.

Flashback ended.

Dahil sa pag iyak ay hindi ko na malayan na naka tulog na pala ako. Naramdaman ko nalang na may bumuhat saakin. naamoy ko din ang pabango nya.

Na gising ako sa hindi pamilyar na silid. Dahan-dahan akong bumangon at inilibot ang paningin.

Ang sakit ng ulo ko para akong lalagnatin. Napa hawak ako sa ulo ko dahil subrang sakit.

"You're awake." Napa lingon ako sa may pinto at nakita ang isang matangkad na lalaki.

Hindi ako maka sagot, at wala akong lakas para gumalaw. "Hey what happened to you?" Nag aalalang tanong nito at lumapit sakin.
"Does something hurts?" tanong nito.

"M-masakit ang ulo ko." mahinang sagot ko. Hinipo nya ang noo at leeg ko. "Fuck!, You have a fever." sabi nito at lumabas ng silid.

Nasaan ba ako? Alam kong wala ako sa bahay dahil walang ganitong kwarto sa bahay. Hindi din ganto ang kwarto ni papa.

Mayamaya lang ay bumalik ang lalaki na may mga kasamang maid. lumapit sa akin ang lalaki pati na ang isa sa mga maid.

Pinakain nila ko. At sunod ay pina inom ng gamot at saka pinahiga.

"Sir wag po kayong mag alala mamaya po ay bababa na ang lagnat nya.

"Okay, thank you." sagot ng lalaki. Lumabas na ang mga maid at naiwan ang lalaki.

"Nasaan ako?" tanong ko.

"In my house, why? " Sagot nito.
At inayos ang kumot ko.

"N-nasaan si papa?" tanong kong ulit. Hindi ko kase makita si papa eh.

"Umuwi na." Sagot nya. Hindi nako sumagot at ipinikit na ang mga mata.
Masakit na talaga ang ulo ko.

Lucian pov.

I couldn't believe that there was a beautiful woman in front of me, she was like an angel.

Kanina nang nakita ko siyang umiiyak ay para na akong mabaliw dahil I can't bear to see her cry, parang gusto ko syang lapitan at yakapi but I stopped myself.

I lay down next to her and hugged her. "Get well my wife..." I kissed her on the cheek and combed her soft hair using my fingers.

Fuck ang bango niya!...i hope she will be okay.

"I love you mi amor and I will not let anyone hurt you, i promise. " I know her stepmother is hurting her and I won't let that happen again...dahil makakapatay ako nang wala sa oras kapag nangyare ulit yon.

I closed my eyes and completely fell asleep... Ang sarap palang matulog kapag katabi ko siya.

Abay kalandi mo naman Lucian!