"Benimle gelmen çok güzel oldu annene de sürpriz yapmış oluruz."
Kate'e kafa sallarken bir anda çalan telefonumla elimdeki kıyafeti yatağın üzerine bırakarak telefonuma uzandım. Mira'nın aradığını görmemle hafif gülerken enerjili sesini duymak için hızla açtım.
Fakat öyle olmamıştı.
"Sana inanmıyorum Eliza bir de dost olduğumuzu düşünüyordum." Bağırmasıyla yüz ifadem değişirken konuşmama izin vermeden tekrar bağırmaya başladım. "Güya en yakın arkadaşız Ebrar olmasa en yakın arkadaşımın Melissa Vargas ile olan ilişkisini öğrenemeyecektim gerçekten ya." Kaşlarım çatılırken Kate'de bir şeylerin yolunda gitmediğini anlayarak yanıma geldi.
"Mira neredesin sen?"
"Nerede olduğum önemli mi şu an sence bunu benden nasıl saklarsın ya nasıl? Tatilden beriymiş hem de bir şeyler. Ben de sürekli salak gibi sordum ne olduğunu geçiştirdiniz beni Kate'de biliyormuş bir ben bilmiyormuşum sanırım." Telefonu hızla yüzüme kapattığında öfke ve sinirin vücuduma dolduğunu hissediyordum.
"Ne oldu Mira neden bağırıyordu sana?"
"Öğrenmiş."
Kate elini ağzına götürürken hızla Ebrar'ın numarasına tıkladım. "Neredesiniz?" Ebrar yeri tarif ettiğinde suratına kapatarak hızla Kate'e döndüm. "Uçuşumuz akşam zaten ben gidip geleceğim." Geleceğini söyleyerek peşime takıldığında hızla arabaya binerek Ebrar'ın dediği yere doğru sürmeye başladım.
Böyle öğrenmemesi gerekiyordu.
Ona ben anlatacaktım.
Ayrıca Ebrar hangi ara Mira'yla yakın olmuştu da bunları konuşabiliyordu?
Arabayı sert bir frenle durdurarak indiğimde geldiğimiz kafenin giriş kısmını arıyordum. Kapıdan girdiğimde tanıdık yüzlerle oraya yöneldim. Ebrar ve Zehra Mira'yla oturarak ciddi bir şekilde konuşurken hızla onların olduğu tarafa yöneldim.
"Kalk dışarıda konuşacağız." Beni gördüğü an dolu gözleri yerini sinire bıraktığında kafasını iki yana salladı. "Saklamışsın zaten her şeyi daha ne konuşacağız. Arkamdan nasıl işler çevirdiğinizi mi?" Sesi yükselirken derin bir nefes alarak sakinleşmek için bekledim. "Mira anlatacağım kalk diyorum." Bir anda hışımla kalkarken gözler hafif üzerimize dönmüştü.
"Arkadaşındım ben senin, dostun hatta ama sen benim dışımda herkesle paylaşmışsın ne sandın engel olurum falan mı?"
"Saçmalama öyle sandığım falan yok söyleyecektim ama benden önce davranmış biri sağolsun." Ebrar'a döndüğümde mahcup ifadeyle bana bakarken tekrar Mira'ya döndüm.
"Sen zaten hep bencildin bu arkadaşlıkta en çok ben çabaladım sen her zaman böyle oldun. Baban seni terk ettiğinde bile ben vardım yanında ben başkası değil ama sen benden saklamayı tercih ettin." İşte sınırlarını şimdi aşmıştı. Gözlerimden ateş çıktığına emin bir şekilde yüzüne baktım. "Yalan mı Eliza bakma bana öyle. Sinir krizi geçirdiğin terapi gördüğün günler yanında hep ben vardım." Tepkisiz bir şekilde ona bakarken Ebrar ve Zehra'nın yüzüne bakmadım.
Çünkü karşılaşmak istemediğim bakışları attıklarına emindim.
"Susuyorsun çünkü haklıyım ve bunu sen-"
"Bir süre benimle iletişime dahi geçmezsen yararına olur. İyi tatiller kızlar." Onlara bakmadan arkamı dönerek arabaya ilerlerken vücudum öyle bir öfkeyle dolup taşmıştı ki kendime hakim olamamaktan korkmuştum.
"Orada ne dedi? Seni üzecek bir şey dedi değil mi?"
Kate'e bir şey demeden arabayı çalıştırdığımda çalan telefonumla gözlerim saniyelik kapandı. Tabi ya en yakın arkadaşları çoktan ona durumu bildirmişti. Telefonu açmayarak arka koltuğa attığımda sahile sürdüm. "Eliza babanla ilgili bir şeyler söyledi sadece o kısmı birazcık anlayabildim sıkma canını sinirle söylemiştir."
