[NARUTO BAKIŞ AÇISI]
Gözlerimi yüzüne dikmemle hevesimin altüst olması bir olmuştu bu nasıl olabilmişti o... Yok...
Daha saniyeler önce gözlerim var olduğunu bana gösteriyordu ama şimdi şimdi...
"Bu nasıl olabilir..."
{YAZAR BAKIŞ AÇISI}
Sarışın titrek ve bir okadar gergin bir sesle mırıldandı. Hızla ayağa kalktı ve yerdeki telefonunu eline aldı, fenerini açtı. Hızlı adımlarla sırayla bütün odaları gezdi. Eline hiç bir şey geçemeyince odasına doru konum aldı ve yatağına serildi.
Aklında binlerce şey dönüyordu. Bu yıl hayatının her bir noktasının değiştiğini anlaya biliyordu. Yatağa uzandı ve gözlerinin dolduğunu hissetti. Zaten berbat olan hayatı dahada berbat bir noktaya ulaşmıştı.
Gözünden akan yaşlar yatağını ve çarşafını ıslatıyordu. Aklından binlerce intihar etme seneryoları geçiyordu. Belkide birini uygulamıydı ama hayır zaten denedi olmuyordu neyi vardıda bu iğrenç hayat onun yaşamasını zorunlu tutuyordu?
Hızla ayağa kalktı ve dağınık evin içinde sadece üstüne bir ceket geçirip dışarı çıktı. Belki bu gidiş hayatına sonu olacaktı belkide bir mucize...
Ayakkabılarını giydikten sonra ne kadar hızlı koşa biliyorsa o kadar koştu ıssız bir yeşilliğe gelmişti. Burası ormandı nereye ne kadar gitmiştiki bir ormana gelmişti. Gece yarısı bir ormanda başına kim bilir neler gelebilirdi...
Zaten yorgun olan bedeni dahada yorulmuştu kaldıramıyordu bedeni artık dayanamıyordu kendini topladı ve ormanın derinliklerine doğru hızla koştu en sonunda bir ağacın gövdesine yaslandı bacakları artık onu kaldıramaz hale gelmişti. Yavaşca ağaca yaslandı ve yere çöktü gözünden yaşlar akıyordu derin derin aldığı nefesi titriyordu bedeni artık kaldırmıyordu.
Her zaman hissettiği o yalnızlık hissini yeniden hissedince içini dışarı vurdu bağra bağra ağlamaya başladı.
Taki omuzlarını sıkıca kavrayan iki el hisseden kadar kafasını kaldırdı. Siyah kapşonlu biri vardı kapşonun şapkasını yüzüne geçirmişti zaten karanlıkta görünmeyen yüzü daha da görünmüyordu. Acı çekiyor gibi görünüyordu.
Naruto artık hiç bir şey diyemiyordu sadece gözünden akan yaşlarla onu izliyordu. Sitrek bir nefes verdi ve konuştu.
"K-kimsin sen?.."
Konuşmadı susmayı tercih etti. Naruto onun konuş mayacağını anladığında titrek sesiyle tekrar konuştu.
"K-konuşmayacak mısın?.."
Ses yine sustu. Naruto hiç bir şey demedi ortama derin bir sessizlik teşfik etti. Naruto gözünü açıp kapadığıda o gitmişti Naruto yine yanlız kalmıştı belkide onun kaderi böyle yazılmıştı yalnız yapayalnız bir kader...
Naruto göz kapaklarının ağırlaştığını hissetmişti. Ama burda uyuyamazdı yapamazdı tehlikeliydi ama bir nedenden ötürü kendini korunuyormuş gibi hissetti yine üstünde o delici gözleri hissetti. Gözlerini kapattı.
.
.
☙
.
.
Sarışın bir kaç kuş cıvıltısı ve ona eşlik eden güneş ışığıyla uyandı etrafına bakındı ormanda uyumuştu. Üstünde siyah bir kapşon vardı.
Hızla ayağa kalkmaya çalıştı hafifi bir şekilde topalladı ama ağaçtan destek alarak geri ayağa kalktı.
Bir süre düşündü neredeydi? Elini yavaşca ön cebine attı aradığı şeyi bulamayınca arka cebine baktı ama yoktu aradığı şey, telefonu yoktu. Biraz düşündü koşarken mi düşürdü? Yada evde bıraktı, hiç bir şey hiç bir parça yerine oturamıyordu başı ağrıyordu. Dün akşam gözlerinin önünden kesik bir kaç görüntü olarak geçiyordu.
