Bijna Het Einde ~ Bankzitters

#7

Een gat. De muur. Het is kapot. De net behangen muur. Voetstappen klinken. De deur gaat open.

'Raoul ben je oke!?'

Daar zit hij. Voor de muur. Tranen over zijn wangen. Verdriet. Heel veel verdriet.

Lieke gaat naast hem zitten. Ze slaat een arm om hem heen. En met haar andere hand pakt ze Raoul zijn hand vast. 'Lieverd, het komt goed. Hij word goed verzorgt. Eigenlijk slaapt hij gewoon. Een winterslaap. Maar dan in de lente.'

Er komt een klein lachje op zijn gezicht. 'Maar Liek, sorry. Sorry..' en er valt weer een traan. 'Waarvoor sorry?' 'De muur..' 'lieverd dat is een probleem voor later. Het kan gebeuren. Maak je er geen druk over.' 'Ik weet het gewoon niet meer. Ik begin mezelf kwijt te raken. Ik wil niet verder zonder Milo..'

~

Een traantje. Een klein traantje valt. Van de persoon waarvan je het niet had verwacht. 'Koen! Koen? Och Koen daar ben je! Ik was je kwijt!' Roept Juultje. 'Koen? Gaat het lieverd?' 'Ik- ik' hij hapt naar adem. Juul pakt een glas water voor hem. 'Haal diep adem door je neus, en adem uit via je mond.'

~

'Goedemorgen, mag ik uw naam en voor wie u komt?'
'Charlotte Eijgenraam. Ik kom voor Milo ter Reegen.'

Ze loopt verder na een kort gesprek met de receptioniste.

Daar is de kamer.

Ze stapt naar binnen.

'Milo jonge! Wat doe je jezelf toch weer aan! Je moet is leren nadenken. Je moet je verstand gebruiken. Na een heftige ruzie 2 dagen niet thuis komen? Doe is normaal joh. En nu lig je hier? Nou drie keer raden waarom. Je hebt jezelf weer klem gezopen. En daarna naar je junkie vriendjes gegaan? Of je hebt weer drugs gedaan. En deze keer net eentje teveel gedaan. Dit is wat je er van krijgt. Ik hoop dat je je les hebt geleerd. En wij twee. Wij bestaan niet meer. Vaarwel Milo.'

~

Char? Ik wil haar niet zien. Ze is de reden waarom ik hier ben. Nou ja...

'Drie keer raden ja' en de tweede keer was goed..

I- ik-

~

Er klinken piepjes. Er gaat een alarm af. Er zwaait een licht.

Er rennen dokters naar de kamer.

Er worden infusen in zijn armen gezet.

Hij gaat aan de beademing.

Hij word uit de kamer gereden.

Een dokter blijft staan, en kijkt Charlotte aan.

~

'Is er iets gebeurd met hem? Of heb je iets vreemds gezien?'
'Neh, ik heb niks gezien. Het was gewoon ineens zo.'
'Jongedame wil je even niet gaan doen alsof dit niks is. Wat ben je eigenlijk van meneer ter Reegen?'
'Zijn uh, ehm vriendin. Vriendin ja.'
'Als jij mijn vriendin was, dan zou het allang over zijn als ik wist dat je zo zou doen.'

Haar mond valt open.

De dokter loopt weg.

~

'Goedemorgen. Ah meneer de Graaf, bent u weer hier voor Milo ter Reegen?'
'Ja.'

Raoul wilt Milo even zien. Niet lang. Maar eventjes. Gewoon om te checken of het goed met hem gaat. Nou ja 'goed'? We weten allemaal dat hij in coma ligt. Dus heel goed zal het niet gaan.

Ze zien een hoop gebeuren op de gang. Ze lopen expres helemaal tegen de muur aan om de dokters niet te storen.

Ze rijden een bed langs hun. Uit natuurlijke nieuwsgierigheid kijkt Raoul naar de patiënt in het bed.

'DAT IS MILO' roept hij. Lieke schrikt. 'Er is iemand in de kamer, kom we gaan daar rustig heen en we vragen wat er aan de hand is.' Raoul rend bijna achter het bed aan. Lieke pakt hem vast. 'Iemand! Kom!!' Roept Lieke net hard genoeg om hulp te krijgen voor Raoul vast te houden.

'Meneer rustig. Adem in door uw neus en adem uit door uw mond.' Ze lopen met z'n drieën naar Milo zijn kamer. Charlotte is daar ook nog. Ze zit op de grond met haar hoofd in haar benen. Ze huilt. Ze huilt echt heel hard.

Lieke loopt naar haar toe. 'Char, liefje. Wat is er met Milo?' Ze kijkt op. Haar wangen zitten helemaal onder de mascara. Haar ogen zijn rood. En ze kan niet praten.

'Ik kan- ik kan- het uitleg.. uitleggen.'