Barış duyduğu şeyden sonra baktığı şekilde dona kalır. Duyduğu şeyden sonra Barış'ın duruşu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
B: N-N-Ne?
S: Z-Z-Zerya s-s-sen c-c-ciddi misin?
Barış dona kalmış şekilde kalkar ve evden çıkar
S: BARIŞ NEREYE!
B: MALİKANYE!
Barış malikaneye gider. Zahit malikanededir ve ağlama taklidi yapıyordur.
Zh: Barış... Barış oğlum (!)
Zahit Barış'a sarılır. Barış tepki vermez.
Zh: Barış gitti, gitti. Tomris, annen öldü Barış. Annen öldü Barış.
B: Nasıl oldu bu? *Durgun sesle*
Zh: Eşyalarını almak için gelmişti, veda konuşması yapmak için yanına gittim, tam konuşurken savcının haberini gördü. Görünce... Konuşurken kalp krizi geçirdi. *Master göt yalan söylüyor aslında yastıkla boğdu şerefsiz*
Barış hava almak için kapı önüne çıkar. Cemre gelir
Cm: Barış.
Barış dona kalmıştır.
Cm: Beni çok korkutuyosun... Barış bak çok zor bişey gerçekten çok zor bişey. Ben anlıyorum seni. Ama böyle durman hiç iyi değil. İçine atmaman lazım acını yaşaman lazım. Yasını tutman lazım.
B: Cemre, senin hiç annen öldü mü...
Cemre gider. Barış Tomris'in odasına çıkar. Tomris'in sesi Barış'ın kulaklarında yankılanır.
*Barıış oğlum hoşgeldin, sen yine mi okuldan kaçtın yavrum baban duyarsa çok kızar biliyosun*
Barış odayı koklar ve Tomris'in bavuluna dokunur.
B: Anne... Öldün mü hakikaten...
Barış'ın gözünden bir damla yaş düşer. Bavulu açar. ve Savaş'ın Tomris'in ve kendisinin olduğu fotoğrafı alır.
B: Benim yüzümden oldu değil mi... Ben sana torununu gösterseydim, sende ölmeyecektin...
Barış ağlamaya başlar.
B: Çok özür dilerim çok... Çok... Bu fotoğraftan geriye sadece Savaş ve ben mi kaldım şimdi... Ha?
Barış kapıya bakar ve kapıda Hayal'in halüsinasyonunu görür.
B: H-Hayatım?
Barış elindeki resmi düşürür ve camı kırılır. Barış tekrar kapıya bakar ve bişey göremez. Koşarak kapı kenarına gider ve etrafa bakar. Ama kimseyi göremez. Tekrar içeri geçer ve yerdeki fotoğrafı alır.
Sabah olur. Barış Tomris'in odasında battaniyesine sarılı bir şekilde uyuya kalmıştır. Barış'ın telefonu çalar.
*Gelen arama... SASHA*
Barış telefonu açar ve hoparlöre alır.
Sh: Barış, Barış biliyorum kendini suçlu hissediyosun ama toparlanman lazım.
B: Hiç yüzünü güldüremedik biz onun... Ne babam, ne biz. En çok o mutlu olmayı haketmişti halbuki hep... Kuşum benim, ne mutlu bi aile olacağımıza inandı hep... Annem öldü lan benim
Barış ağlamaya başlar.
B: Annem öldü *Ağlayarak* Benim annem öldü
Sh: Biliyorum, anlıyorum acı çekiyosun.
B: NEYİ ANLIYOSUN LAN HA, NEYİ ANLIYOSUNUZ LAN, BENİM YAŞADIĞIM ŞEYİ SEN NASIL ANLAYACAKSIN. HİÇBİRİNİZİN BİR BOK ANLADIĞI YOK...
Barış ağlamaya başlar
B: Annem öldü lan benim... Ben ne yapıcam, Sasha ben ne yapıcam. Ben onsuz nasıl yaşayacağım... Benim yüzümden oldu lan... *Ağlayarak*
Barış kafasına vurmaya başlar.
B: Allah belanı versin barış Allah belanı versin... *Ağlayarak*
Sh: O zaman söz vericeksin
B: Çok özür dilerim anne çok çok çok özür dilerim... *Ağlayarak*
Sh: Kendine bir şey yapmayacaksın. Tamam mı? Tamam mı Barış?
B: Çok özür dilerim anne çok çok çok özür dilerim... Ben ne yapıcam? Ben sensiz ne yapıcam? *Ağlayarak*
