S: Ama Barış'a olan sevgimi anlamıyosun.
F: Anlıyorum. Abi kardeş sevgisini anlıyorum benimde bi abim vardı... 3 Yıl önce kaybettim onu... Yani senin eşine, kızına, Barış'a olan sevgini Gayet anlıyorum Savaş.
Aradan 2 gün geçer. Hepsi taburcu olmuştur. Herkes Savaş'ın evindedir. Savaş hiç odadan çıkmıyordur.
B: Ben şuna bakayım.
Barış Savaş'ın odasına gider. Kapıyı çalar.
B: Abi. Gelebilir miyim?
S: Gel *Durgun sesle*
Barış odaya girer. Savaş yatağa yaslanmış dışarı bakıyordur.
B: Abi...
S: Koruyamadım ben onu... Koruyamadım ben kızımı...
B: Sen kızını ben karımı koruyamadım...
S: Barış... Biz ne yapacağız abicim...
B: Bilmiyorum...
Salonda
Z: Benim yüzümden oldu *Ağlayarak*
C: Ya Zerya yapma böyle. Nerden bilecektin böyle olacağını.
Cm: Aynen Zerya nerden bilecektin.
Z: Getirmiyecektim onu kuzeninin yanında olucaktı *Ağlayarak*
C: Hayal olsa hemen hallederdi.
Cm: Ama o da yeğeninin ölümüne dayanamazdı.
C: O da doğru...
Savaş'ın odası
B: Hayal olsa hemen mutlu etmeye çalışırdı sizi...
S: Aynen...
Fırat koşarak gelir.
F: BARIŞ KOŞ!
B: Noldu Fırat?
F: GÖKÇE!
Barış ayağa kalkar
B: NOLDU KIZIMA!
F: EVGİN GÖKÇE'Yİ GÖTÜRDÜ!
B: N-Ne? Nereye!
F: KENDİ EVİNE!
Barış bişey demeden koşarak evden çıkar.
Cm: Noluyo ya?
F: Barış dur!
Cm: Fıray noluyo?
F: Evgin Gökçe'yi kendi evine götürmüş.
C: Ne!
Arabada
B: Sen benim kızımı elimden aldın ha. Ben sana kızımı elimden almak neymiş göstericem. *Kendi kendine*
Barış Yağmur'un evinin önüne gelir. Arabanın torpidosundan silahını çıkarır.
B: Sen bittin Evgin *Kendi kendine*
Barış araban iner ve kapıyı çalar.
Y: Geldiim!
Yağmur kapıyı açar.
Y: B-Barış Bey?
B: Yaa Barış Bey. Yenge dicem olmayacak çünkü Evgin benim kardeşim değil. Çekil!
Yağmur çekilir ve Barış içeri girer.
B: EVGİN ELEM! HER NERDEYSEN ÇIKIYOSUN VE KIZIMI BANA GERİ VERİYOSUN!
Y: Boşuna bağırma. Evde yok. Kendi evinde.
Barış evden çıkar ve Evgin'in evine gider. Kapıyı kırarak içeri girer.
B: NERDESİN LAN ŞEREFSİZ!
Evgin gelir.
E: Ne bağrıyosun abi?
B: ABİ DEME LAN BANA! SEN BENDEN İKİ KERE KIZIMI ALDIN! BÖYLE Mİ KARDEŞ OLUCAKSIN! VER KIZIMI BANA!
Barış elindeki silahı Evgin'e doğrultur.
B: YOKSA GEBERTİRİM SENİ!
Savaş'ın evi
F: Hiç çıkmıyo mu odadan?
Cm: Hiç...
Z: Ben yemek götürücem ona.
Zerya elindeki tepsiyle Savaş'ın odasına gider.
Z: Savaş...
S: Ne?..
Z: Yemek getirdim.
S: İstemiyorum...
Z: Ama Savaş... Bak hayat bi şekilde devam ediyor. Anneni kaybettin, kızını kaybettin, babanı kaybettin, ailen olarak bi tek ben ve Barış kaldı. Görmedin mi, kardeşin kızı için canından olmaya bile razı.
S: Ben kaybetmekten korkuyorum Zerya... Seni kaybetmekten, yeğenimi kaybetmekten, arkadaşımı kaybetmekten, kardeşimi kaybetmekten çok korkuyorum ben. Bende kızım için canımdan olmaya razıydım... Ama tam tersi oldu... Kızım benim için canından oldu...
Evgin'in evi.
Gökçe koşarak gelir.
G: Baba!
Barış dona kalır. O sırada Evgin Barış'ın elinden silahı alır.
G: Amca yapma!
Evgin tetiği çeker ve Barış'ı omzundan vurur. Barış yere düşer.
G: BABA!
Gökçe koşarak Barış'ın yanına çöker ve ağlamaya başlar.
G: BABA UYAN BABA NOLUR UYAN! *Ağlayarak*
Bölüm sonu...
